Pleegouder van tieners: 'Je bent meer coach dan opvoeder'

Het rijtjeshuis in Koudekerke oogt net zo normaal als de andere huizen in het Zeeuwse dorp. Maar achter de voordeur schuilt een verhaal, of eigenlijk heel veel verhalen. Al bijna tien jaar vangen Timon en Anneke de Keijzer tieners op die niet meer bij hun eigen ouders kunnen wonen. Sommige blijven kort, anderen tot ze meerderjarig zijn en op eigen benen kunnen staan.

Meidengezin

Op dit moment hebben de Keijzers een meidengezin: de zusjes Aimee (14) en Chelsey (11) hebben er een plekje gekregen en Geralda, net achttien, woont er nu een half jaar. Ze vindt het hier fijn: “Ik kom hier tot rust en mag ontdekken wie ik ben. Timon en Anneke leren me voor mezelf te kiezen.” “Geralda was erg gewend zich altijd aan te passen”, vult Anneke aan, “Ze wist op den duur niet meer wie ze zelf was. Wij willen graag dat ze dat ontdekt en het lukt steeds beter om zelf keuzes te maken.”

Coach

Geralda’s broer Niels die zeven jaar bij de Keijzers woonde, woont alweer een paar jaar op zichzelf. Hij is erg blij dat Geralda nu bij ‘zijn’ pleegouders mag wonen. “Ik gun haar wat ik zelf al die jaren heb ontvangen. Dat zijn kleine dingen, zoals normaal leren eten, maar ook ontdekken wie je bent en wie je mag zijn.”

“Dat is hier heel vaak het gespreksonderwerp”, vertelt Timon. “Trouw worden aan jezelf. Als pleegouders van tieners ben je veel meer coachend dan opvoedend bezig. Je hebt een heel andere rol. Je staat niet tegenover maar naast iemand en kijkt samen naar een probleem.”

Regels

Aimee is 14 en heeft LVB (licht verstandelijke beperking). “Mijn moeder en mijn stiefvader en opa en oma hadden heel weinig regels. Ik mocht doen wat ik wilde en dat ging soms fout. Ik ben nu zo blij dat ik regels heb, ik heb dat gewoon nodig.”

“Aimee heeft en heel andere aanpak nodig dan Geralda”, vertelt Anneke. “Dat maakt het zo leuk, elk kind is anders. En het grappige is: we hebben nu een gezin met alleen maar meiden terwijl we een paar jaar geleden alleen maar jongens hadden. Dat was een heel andere dynamiek.”

Weekendopvang

Timon en Anneke hebben zelf geen kinderen. Vanuit de kerk deden ze kinderwerk in de wijk, waardoor ze gingen nadenken over hun opdracht in het leven. Ze betrokken hun geloof daar ook bij. Na een informatieavond en een cursus van stichting Timon begonnen ze met weekendopvang. “Zo konden we ontdekken of het bij ons past”, vertelt Timon. “Nog altijd worden we heel goed begeleid door onze pleegzorgbegeleiders.”

Voldoening

Wat heb je nodig om pleegouders te zijn? Humor, zegt Timon. Flexibiliteit, zegt Anneke. Maar vooral: je moet het samen willen. “En je moet het leuk vinden om je steeds weer te verdiepen in een kind: wat heeft het nodig? Het is af en toe kneiterhard werken, maar als je een kind ziet groeien en zelfstandig worden, is de voldoening groot.”

Tekst: Theanne Boer