Pinksteren, dat betekent dat je het ineens allemaal aandurft

Pinksteren betekent ‘het feest van vijftig dagen’. We zijn sinds Pasen namelijk precies zo lang onderweg. Jezus is opgestaan uit de dood, en Zijn leerlingen hebben nog een paar weken een soort knipperlichtrelatie met Hem. Soms verschijnt Hij aan hen, soms zien ze hem weer even niet. In die vijftig dagen moeten de vrienden en vriendinnen van Jezus proberen af te kicken van de geweldige jaren die ze samen hebben beleefd. Zij hebben iets mogen meemaken wat niemand anders heeft meegemaakt: letterlijk door Jezus aan het handje worden genomen, en Hem elke dag wonderen zien doen. Maar nu is het tijd voor iets anders.

Fan of volgeling?

Er zijn op deze wereld twee soorten helden. De eerste soort wordt toegejuicht en bewonderd. Je vindt diegene een geweldig persoon, maar je weet: wat hij of zij doet, dat zou ik nooit kunnen. Dat is hoe ikzelf kijk naar een goede voetballer, bijvoorbeeld. Ontzettend knap wat zo iemand doet – en ik applaudisseer er graag voor – maar zelf schiet ik nog geen deuk in een pakje boter. Dat gaat ook nooit veranderen: ik ben een fan van zo’n held, maar dat ben en blijf ik wel vanaf de tribunes of mijn bankstel. Dit is niet het type held dat Jezus wilde zijn, want die ging niet voor mijn bewondering, maar voor mijn navolging.

Jezus wilde het tweede soort held zijn: een inspirator. Deze soort wordt misschien ook wel toegejuicht en kan ook heel bijzondere dingen doen. Maar daarbij moet het niet blijven. Dit is een held die jou wil helpen om het beste in jouzelf naar boven te halen. ‘Wat ik doe, dat moet jij ook eens proberen’, zegt dit type held. Jezus is vanaf het allereerste begin op deze manier te werk gegaan. Hij stuurde zijn leerlingen al tijdens Zijn leven door het hele land om mensen te zegenen, helpen en genezen. Hij zei niet: “Kijk mij eens!” maar hij zei: “Volg Mij maar!” en had met iedereen die Hij tegenkwam, bijzondere plannen.

Doen wat Jezus deed

Het woord inspireren betekent letterlijk zoiets als inblazen. Je geeft een beetje van je eigen levensadem aan een ander. Als iemand jou inspireert, wil diegene niet dat je naar haar of hem blijft kijken, maar diegene wil dat jij óók gaat meewerken en meespelen. Een beetje zoals een televisiekok die jou stap voor stap laat zien hoe je iets lekkers maakt. Als je daar elke week naar gaat zitten staren zonder ooit zelf met frisse ideeën in de keuken te gaan staan, gaat er iets verkeerd. Het goede type leider is iemand die medemensen activeert.

Zo wilde Jezus het altijd al zien. Als Hij over Gods liefde sprak, moesten mensen dat niet zomaar aanhoren – ze moesten erover doorpraten. Als Hij mensen genas, hoopte Hij dat Zijn leerlingen ook mensen zouden genezen. Als Hij levens veranderde, hoop kwam brengen en waarschuwde hoe zonde het was als je een verkeerd levenspad insloeg, wilde Hij dat Zijn leerlingen Hem daarin zouden navolgen. Pas zo kan er een wereldwijde beweging ontstaan in plaats van een indrukwekkende kortstondige one man show. Pinksteren is precies het feest van de inspiratie: Jezus blaast Zijn adem in onze longen, zodat we in Zijn geest kunnen doorleven.

Eerste gelovigen

Op de eerste Pinksterdag zijn de gelovigen van Jezus nog een beetje bang voor alles en iedereen en sluiten ze zich op in hun huis. Maar dan ineens krijgen ze de Geest: de inspiratie van Jezus begint door te werken. Het eerste wat er gebeurt, is dat ze in actie komen. Direct durven ze alles aan. Direct durven ze de risico’s te nemen die Jezus altijd nam, omdat ze geloven dat je dan ook alle wonderen zou gaan zien die Jezus liet zien. Direct durven ze erop te vertrouwen dat zij het waard zijn, dat ook zij goed genoeg zijn om te proberen te doen wat Jezus hun heeft voorgedaan.

Voor Petrus betekent het dat hij de Bijbel durft uit te leggen aan een groep mensen. Ook al dacht hij altijd dat hij meer een doener dan een prater was, meer een visser dan een leraar. Voor duizenden mensen betekent het, dat ze alles verkopen wat ze hebben om de opbrengst te delen met elkaar en met anderen. Een beetje zoals Jezus al deed in het bijbelverhaal met de vijf broden en twee vissen. Een verlamde man begint te dansen, vrouwen pakken hun stuwende rol op binnen de organisatie van de Jezusbeweging, een Ethiopische eunuch voelt dat hij zichzelf als vrij en volwaardig onderdeel mag zien van het volk van God. Er gebeurt het ene wonder na het andere.

Gewoon op weg gaan

Waarom is dit nou allemaal zo mooi en hoopvol? Jezus is het hoofd van de kerk, en wij mensen zijn misschien wel Zijn handen en voeten. Nu Jezus in de hemel is, waait Zijn inspiratie nog gewoon rond. Daarom besluiten zijn leerlingen en volgelingen om maar gewoon door te gaan met Zijn werk. En wat blijkt? Nu kan het werk van Jezus een veel groter bereik krijgen, omdat het wordt gedaan door duizenden dappere mensen die zich gelovig hebben laten inspireren.

Dat werk is nog niet voorbij; er valt nog veel te genezen en te helen en te hopen en te spreken. Ik geloof dat Jezus’ geest nog altijd door de wolken ruist en het dit Pinksterfeest ook in ons kan laten stormen. Het kan ons heilzaam omver blazen of de wind in de rug geven. Deze Pinksterdag is een geweldige gelegenheid om je weer eens af te vragen: zal ik het aandurven om gewoon eens te proberen te doen wat Jezus me voordeed?

• Hemelvaart: Jezus gaat weg, en wij vieren feest. Waarom?

  Hemelvaart: Jezus gaat weg, en wij vieren feest. Waarom?