Pieter-Jan bekijkt Winter Vol Liefde: 'de kijker mag oordelen'

Rollende ogen. De neiging om naar de tv te schreeuwen. Plaatsvervangende schaamte. En vragen. Zo. Veel. Vragen. Dat is een aardige samenvatting van de kijkervaring die Winter Vol Liefde me bood. Tot nu toe was het me gelukt om alle B&B’s, campertjes en boerderijen vol liefde over te slaan, maar datingprogramma’s blijken hét praatvoer voor bij de koffieautomaat. Dus heb ik me eraan gewaagd.

Vileine voice-over

Voor de niet-kijkers: Winter Vol Liefde is de winterse variant van B&B Vol Liefde. In het programma nodigen vrijgezelle Nederlanders-in-het-buitenland singles te logeren. Die relatie-kandidaten kennen ze alleen uit een filmpje. De logeerpartij eindigt pas als er geen ‘klik’ is, maar wekelijks komt een nieuwe single langs. Dus het kan zomaar gebeuren dat er verschillende kandidaten tegelijk op bezoek zijn. De beelden worden begeleid door de onderkoelde (en soms licht vileine) voice-over van Jeroen Kijk in de Vegte. En naar die zoektocht kijken gemiddeld dik twee miljoen Nederlanders.

Mikken op leedvermaak

Mij levert het kijken dus vooral vragen op. Denken de deelnemers écht dat deze ongerieflijke relatiesnelkookpan een goede basis voor een relatie biedt? Hoe komen de programmamakers aan die eindeloze hoeveelheid videodagboekfragmentjes? Moeten de deelnemers na iedere gebeurtenis hun hart luchten voor de camera? Worden ze geselecteerd op ongemak? Hebben ze door dat miljoenen Nederlanders meekijken? Worden ze mentaal en geestelijk begeleid? Mikken de makers echt op het leedvermaak of zit er een oprecht verlangen naar liefde achter? Hoe zit het met de nazorg voor de deelnemers? En is die er ook voor de kijkers? Waren de reclameblokken op RTL altijd al zo lang?

Sjosjaal

Maar het programma roept vooral een intense neiging tot oordelen op. Dat geldt voor de deelnemers en de kandidaten, die zo snel mogelijk een oordeel over hun wederpartij moeten vormen. Maar vooral de kijker mag oordelen. Over ongezonde moeder-zoonrelaties, ongemakkelijke gesprekken, emotionele uitbarstingen, opzichtig flirtwerk, gebrek of te veel aan uiterlijke verzorging. Of over hoe iemand ‘sjosjaal’ zegt in plaats van sociaal.

En dat is me toch een partij lekker! Het is heerlijk om tegen je scherm te schreeuwen dat iemand niet zo raar moet doen, om je te verkneukelen over gemiste signalen of onhandige conversaties. Het is bovendien verslavend. Zoals ik een zak drop leeg kan eten, zo binge ik met genoegen een seizoen Winter Vol Liefde.

Alleen maar voordelen

Het kijken biedt eigenlijk alleen maar voordelen. Ik kan meepraten bij de koffieautomaat, voel me een stuk beter (want ik ben niet zo sociaal onhandig als veel kandidaten) en hoef niet na te denken ook. Lang leve de liefde!