Pasen voor de curvy su­per­mo­del­len

Opstanding, vernieuwing: Marleen houdt ervan om te spelen met deze typische paasgedachten. Onlangs stuitte ze op een wel heel onverwacht moment op deze begrippen: tijdens het kijken van het tv-programma Curvy Supermodel. 

Pasen: dat is toch als de pepernoten weer in de winkel liggen? Het staat met krijt geschreven op het reclamebord van een barista in Utrecht. Ergens snap ik de vraag wel. Pasen is een ingewikkeld feest met een knap moeilijke betekenis. Jezus stierf een kruisdood, maar stond na drie dagen op uit het graf. Ik kan het verhaal van huis uit spellen, maar zoek zelf steeds opnieuw naar de paasgedachte in het hier en nu.

Een nieuwe werkelijkheid

Kort geleden verscheen mij de werkelijkheid van Pasen op een onverwacht moment. Ik zag een aankondiging van een nieuw tv-programma op RTL5: Curvy Supermodel. Superslanke tieners verlaten het toneel voor vrouwen met allerlei maten en vormen. Presentator Anna Nooshin noemt de nieuwe modellenwedstrijd ‘een ode aan alle vrouwen’. Een helder signaal naar deelnemers en kijkers. Fysieke, alomtegenwoordige onzekerheid hoeft niet meer en maakt voorgoed plaats voor zelfvertrouwen en waardering.

Ik was meteen enthousiast. Hoe Pasen wil je het hebben? Onzekerheid maakt ruimte voor zelfvertrouwen. De beperking van het fysieke lichaam, van het meetlint en de standaardmaten, verdwijnt. Om ruimte te maken voor nieuw leven, voor een nieuwe werkelijkheid. Een werkelijkheid van acceptatie, van waardering voor het wonder dat we zijn. Iets waar ik zelf ook voortdurend op moet worden gewezen. Want, hoe vaak mensen om mij heen ook zeggen ‘Marleen, jij bent toch slank, jij hoeft je geen zorgen te maken’, ook ik ben van tijd tot tijd stevig onzeker.

Een onvoorwaardelijke waardering voor het leven

In aanloop naar het programma fantaseerde ik volop over het jurycommentaar. ‘Ik wil kledinghangers in de vorm van jouw lichaam. Niemand laat een jurk shinen zoals jij’, zou Nooshin, tevens jurylid, zeggen.
De realiteit bleek na aflevering 1 minder poëtisch, maar toegegeven: de serie is een sympathieke poging. De jury is opbouwend waar plusmodellen in de dop tobben over de putjes en heuvels van hun lijf en de bewoners  van het modellenhuis worden zonder schroom in beeld gebracht terwijl ze genieten van een glas wijn bij een afhaalpizza met extra kaas en peperoni.
Maar alle goede bedoelingen ten spijt – ik hoorde de door Nooshin beloofde ‘ode’ niet. Geen Pasen op RTL5, geen nieuwe werkelijkheid. Ik had te vrij gefantaseerd over die werkelijke waardering van het leven, onvoorwaardelijk en voorbij standaard maten en vormen. Ook in dit programma wordt verteld wat wel en niet kan als het onze lijven betreft. Was in eerdere modellenwedstrijden een kwabje gezelligheid nog een probleem, een kandidaat in Curvy Supermodel krijgt te horen dat ze ‘eigenlijk niet curvy genoeg is’. En jammer: met photoshop wordt de zogenaamd geaccepteerde cellulitis even gepassioneerd weggepoetst.

Het werkelijke wonder van het leven

Ik had zo gehoopt een glimpje Pasen te zien te krijgen. Een blik op de weerbarstige realiteit van ons lichaam. Krakende wagens voor wie schuddend vlees echt geen zorg meer is. Mensen wiens lijf al een eeuwigheid gedoe oplevert. Plekken waar die Aardse Schat mag zijn wat het is. In de beperkingen van ons lijf zie je namelijk wat het werkelijke wonder van het leven, van Pasen is. Veerkracht. Zorg. Liefde.
In de modellenwedstrijd op RTL5 zag ik een opstanding die halverwege ten val kwam. Daarom besloot ik mijn eigen plan te trekken. Op Goede Vrijdag verwijderde ik mijn weegschaal van die vertrouwde plek in de badkamer. Op Paasmorgen is een nieuwe dosis zelfvertrouwen uit bed gekropen.