'Op zulke bedragen kan ik geen enkele garantie geven, hoor'

Ik had tenslotte ‘schuld’, omdat ik achter op mijn voorganger was gebotst. Dat er ook nog iemand op mijn achterbumper zat, deed niet ter zake. Allrisk verzekerd ben ik niet, en ik vind sowieso al het geld dat aan auto’s besteed moet worden onzin. Al wil ik tegelijk wel een coole auto rijden.

• Lees ook: 'Kijk nooit naar een stoplicht'

En dus ging ik op pad en kocht ik bij een garage voor weinig geld een Land Rover die me door de verkoper overtuigend genoeg aangeprezen werd. Hij zei er wel bij: “Op zulke bedragen kan ik geen enkele garantie geven, hoor.” En voor de zekerheid noteerde hij het ook nog op de bon van de eerste aanbetaling.

Geen garantie… Ik dacht even aan de uitdrukking: ‘De Heer heeft ons geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden thuiskomst.’ De autoverkoper kon het me allebei niet garanderen. Maar ja, wat krijg je überhaupt voor garanties in het leven?

Een dagje later begon ik me toch zorgen te maken. Want er moeten wel kinderen mee vervoerd worden, dus het blik moest sowieso veilig zijn. Ik belde hem nog eens op en hij stelde me gerust: hij zou de hendel van de achterklep nog maken en ik kon er zéker veilig mee de weg op. Maar als ik eenmaal het terrein af was, moest ik nergens meer mee aankomen.

Blij haalde ik de ‘nieuwe’ auto een tijdje later op. Ik testte de achterklep nog even door hem open en dicht te doen, en voilà: het raampje (dat ook open en dicht kon) stortte met een klap naar beneden en was met geen mogelijkheid weer omhoog te krijgen.

“Daarom wil ik dus niks te maken hebben met die ouwe meuk,” brieste de automan over het vehikel dat hij een week eerder als ‘geweldig’ had aangeprezen. “Garantie tot het hek, heb ik gezegd.” Maar eh, ik wás nog helemaal niet door het hek!? Gelukkig konden we erom lachen toen ik hem daarop wees. Uiteindelijk besloten we de kosten voor de katrol, zo’n 400 euro, te delen.

PS: Inmiddels merk ik dat er iets mis is met de uitlaat.