'Ondanks alles heb ik 10.000 redenen tot dank­baar­heid'

“Ik heb altijd verpleegkundige willen worden. Toen ik als tiener met aanhoudende rugpijn bij de orthopeed terechtkwam, bleek ik al beginnende slijtage te hebben. Het advies was om in de toekomst fysiek zwaar werk te vermijden, maar ik was jong en besloot toch mijn droom te volgen. Ik begon aan de opleiding en na mijn afstuderen ging ik op de afdeling neurologie van het AMC werken. De patiënten daar hebben intensieve zorg nodig en het werk was fysiek erg zwaar. Maar ik was pas 24 en wilde niet opgeven. Totdat ik op een dag niet meer kon lopen en mijn collega’s me thuis moesten brengen.

We waren toen net een paar maanden getrouwd. Mijn man Peter moest mij helpen met douchen, aankleden en bij ontelbare andere dingen. Ik belandde in de medische molen en kreeg te horen dat ik de ziekte van Bechterew had, een vorm van reuma. Na verloop van tijd had ik de juiste medicatie en ging het beter. Mijn werkgever zorgde voor aangepast werk en ik kon gelukkig weer een paar uur per week aan de slag.

In 2014 werd ons eerste kindje geboren, Aaron. We merkten dat hij zich traag ontwikkelde. Pas toen hij ongeveer 3 jaar was, bleek uit testen dat hij een verstandelijke beperking heeft. Dat heeft natuurlijk grote impact op ons gezin. Aaron is nu 10, maar functioneert op het niveau van een kleuter. Voor onze andere vier kinderen is het soms lastig uitleggen dat dingen voor Aaron nét even anders werken. Hij heeft extra aandacht en zorg nodig. Gelukkig gaat hij naar het speciaal onderwijs, waar hij goede begeleiding krijgt.

Helaas kreeg ik vier jaar geleden te maken met een zware burn-out, een optelsom van fysieke en mentale belasting. Ik raakte volledig arbeidsongeschikt en moest mijn baan opgeven. Toch is het zeker niet alleen maar kommer en kwel, want ik heb zo veel om voor te danken! Juist omdat ik niet meer werk, kan ik er volledig zijn voor onze vijf kinderen. Er is ruimte ontstaan. Ik ontdekte hoe goed het voor mijn lijf en hoofd is om niet 24 uur per dag bezig te zijn. Ik heb nu bijvoorbeeld zelfs tijd om ons eigen brood te bakken. En ik heb de mogelijkheid om thuis alles te organiseren, zodat Peter naast zijn werk de opleiding tot brandweerman kan volgen. Ik ben ook dankbaar voor de pleegzorg van lieve mensen waar Aaron regelmatig een weekend mag logeren, zodat wij onze volle aandacht op de andere kinderen kunnen richten.

Op het geboortekaartje van een van onze dochters schreven we: ‘10.000 redenen tot dankbaarheid’. God is in alles dichtbij geweest, en dat vervult me met diepe dankbaarheid.”