Noud in Taizé | Vergeet de gastvrijheid niet!

Gastvrijheid is aanstekelijk en maakt je een rijker mens: dat ondervond Noud tijdens zijn bezoek aan de Franse gemeenschap Taizé.  

Vorige week was ik in Taizé, een klooster in Frankrijk, waar mensen vanuit de hele wereld samenkomen om een week mee te gaan in het ritme en de rust van de broeders die daar wonen. Het jaarthema in Taizé is: Vergeet de gastvrijheid niet! In de dagelijkse Bijbelstudie en de diensten wordt hier aandacht aan besteed. Het thema is niet zomaar gekozen: gastvrijheid is altijd belangrijk geweest in Taizé.  

Toevluchtsoord

De vermoorde oprichter van Taizé, broeder Roger, hielp samen met zijn zus tijdens de Tweede Wereldoorlog (voornamelijk Joodse) vluchtelingen onderduiken. Later stelde hij zijn huis open voor Duitse krijgsgevangenen en oorlogsweeskinderen. Ook na de oorlog: vele weeskinderen groeiden in en rond Taizé op. Het is een waar toevluchtsoord voor vluchtelingen.  

Ook tijdens de vluchtelingenstroom van 2014-2015 is een aantal jonge mannen in en rond Taizé komen wonen. Inmiddels hebben ze hun verblijfspapieren om in heel Frankrijk te wonen en werken. Toch kiezen ze ervoor om in de buurt te blijven, om de broeders nog regelmatig op te zoeken. 

Ik vind het verrassend en bijzonder om te zien wat iets meer dan honderd broeders samen kunnen doen, bereiken en uitdelen.  

Onvergetelijk

Hun verbindende en gastvrije houding is een inspiratiebron en zorgt ervoor dat de bezoekers en jongeren die komen, dezelfde houding aannemen. Dat merkte ik aan het begin van de week toen ik een aantal Duitse jongeren trof. Ze liepen zingend rond met een gitarist.   Ik vond het leuk om naar ze te luisteren, maar ik had niet het gevoel dat ze op mij zaten te wachten. Toch was ik welkom, ze maakten plaats. En niet alleen voor mij, in de loop van de week breidde de groep zich uit: het werd een internationale groep van 14 mensen met 3 gitaristen.   

De laatste avond was onvergetelijk. Vlak voor de avonddienst liep ik in het donker met twee nieuwe Duitse vrienden, Ben en Leonie, naar een klein kerkje in het dorpje Taizé. Het kerkje is van buiten eigenlijk net niet mooi meer. Er zitten maar een paar kleine ramen in, de stenen staan niet helemaal recht meer en er zit onkruid tussen. Maar van binnen is de sfeer heel anders. ‘Het is er zo stil dat ik mijn eigen bloed hoorde stromen,’ zei Leonie later.  Terwijl we naar voren liepen, hoorden we de echo van onze voorzichtige voetstappen. De paar mensen die er zaten, gingen al snel weg, waardoor we alleen waren.   

Op dat moment besloten we de stilte te doorbreken met muziek. We begonnen te zingen:  

Wait for the Lord whose day is near, wait for the Lord, keep watch take heart. 

Don’t be afraid my love is stronger; my love is stronger than you fear. Don’t be afraid, my love is stronger, and I have promised, promised to be always near.   

Hierna zette Ben een lied in: Von guten Mächten wunderbar geborgen. Leonie zong met hem mee en hun zachte zang werd versterkt door de akoestiek.  

Ook al kon ik de Duitse tekst niet volledig begrijpen, ik was heel diep geraakt.  

Levensdoel

Terwijl we terugliepen, vertelde Ben over de achtergrond van het lied. Dat het geschreven was Dietrich Bonhoeffer, de Duitse predikant die zijn verzet tegen de nazi’s met de dood heeft moeten bekopen. Bonhoeffer heeft dit lied kort voor zijn dood geschreven en wilde ermee zeggen dat ‘hoe erg onze omstandigheden ook worden, hoe toekomstloos het leven er ook uit ziet: we mogen erop vertrouwen dat God om ons heen is. ‘ 

Dit lied van Bonhoeffer staat ook in ons liedboek (lied 511), zag ik na thuiskomst. Het was me eerder nog nooit opgevallen, hoewel ik het al vaker had gehoord. Hoe bijzonder dat het tot leven komt door twee Duitse jongeren in klein kerkje in Frankrijk, vlak naast het graf van de Zwitserse broeder Roger, voor wie gastvrijheid en mensen verbinden een levensdoel was.  

Als dit moment geen cadeau van gastvrijheid was, weet ik het ook niet meer.  

<hr/>

Noud Fortuin (19) wordt geboren als meisje, maar ontdekt op de middelbare school dat hij transgender is. Het verklaart het onbehagelijke gevoel dat hij jarenlang had. Voor Lazarus blogt Noud over zijn proces. Meer over Noud vind je ook op de site van wijdekerk.nl.