Niek Smelt over zijn broer: 'Het irriteert Elbert als ik hem te veel betuttel'

Vooral vanaf mijn 15e totdat Elbert ging trouwen – hij trouwde een jaar eerder dan ik – deden we ontzettend veel samen. We zaten samen op volleybal, speelden in allerlei muziekbandjes en hebben samen op kamers gewoond in De Bilt en Nieuwegein. En tot kortgeleden reisden we elk jaar samen naar Ierland of gingen we kanoën in Zweden. Toen Elbert voor zijn studie geneeskunde drie maanden coschappen in Zuid-Afrika ging lopen, heb ik hem daar opgezocht. Twee weken lang hebben we in een Kia Picanto door het land gecrost. We zijn broers, vrienden en collega’s. Dat is eigenlijk altijd zo geweest.

Twintig jaar geleden deden we evangelisatiewerk in Ierland en werkten we daar op een boerderij. Daar leerden we Keltische liederen kennen, die nog niet door Opwekking vertaald waren. Vlak daarvoor speelden we samen in een kerkbandje, maar daar waren we mee gestopt. Daar in Ierland kwamen we op het idee om een nieuwe band op te richten. Op een A4’tje schreven we wat kenmerken op: we wilden akoestische muziek maken waarin we onze Peruaanse zendingsroots konden mengen met de Keltische traditie. Samen met onze oudste broer Johan en goede vriend Bert Bos richtten we Trinity op. Dat bleek een succes: dit jaar vieren we ons twintigjarige jubileum met de Altijd Blijven Spelen-tour.

Afgelopen Kerst hadden we voor het eerst knallende ruzie tijdens onze tour. We hadden veel irritaties, omdat het een vrij drukke kersttour was. Die avond moesten we wel gewoon optreden, en met ruzie het podium op, doen wij niet. Dus nadat we allebei even stoom hadden afgeblazen, hadden we een goed gesprek met elkaar. Een paar jaar geleden hebben we als band wel een coach in de arm genomen die ons heeft geleerd hoe we als viertal het beste kunnen samenwerken, zodat irritaties ons minder snel opbreken. Daardoor zijn we als team een stuk sterker geworden.

Wat Elbert nogal eens kan irriteren, is als ik hem te veel betuttel. Hij is natuurlijk de voorman van onze band, dus als we een belangrijk optreden hebben, kan ik me weleens zorgen maken. Ik wil dan dat hij genoeg slaap heeft en rustig met zijn keel doet, bijvoorbeeld. Dat is goed bedoeld en ergens ook wel nodig, omdat hij dat zelf te weinig doet – vind ik dan. Hij moet veel ballen hooghouden: de band, zijn gezin, zijn presenteerwerk bij de EO.

Elbert is een verbinder, dat vind ik zijn mooiste eigenschap. Hij is niet zo materialistisch, maar geeft echt om mensen. Waar ik eerder geneigd ben om goed voor mezelf te zorgen, zet hij een extra stap voor de ander. Hij betreedt niet graag de gebaande paden en gaat op zoek naar de vraag: hoe dien ik God in deze tijd? Hij wil niet alleen maar huisje-boompje-beestje, maar houdt van zijn medemens in nood. Daarin inspireert hij mij.”