Nicolien Sauerbreij: ' Ik kon me niet voorstellen dat je iemand bewust pijn probeert te doen'

‘’Als kind was ik altijd buiten aan het spelen. We hadden geen televisie thuis, maar er waren overal weilanden in de buurt. Ik heb een waanzinnige jeugd gehad.’’

Wind in de haren

Mijn vader was skileraar, daardoor maakte ik veel ski-uren. Tot ik een keer werd gevraagd om het snowboarden eens proberen? Mijn vader had eens gezegd: ‘Als je op een snowboard staat, voel je je vrij met de wind door je haren en zonder stokken.’ Dus dat wilde ik ook weleens proberen. Ik mocht meetrainen met de senioren en dat ging goed. Toen werd ik gevraagd of ik mee wilde doen met de Nederlandse kampioenschappen. ‘Regel dat maar met je meester,’ zei mijn moeder. Dat was snel geregeld, want hij zei: ‘ga maar’.

Tijdens die kampioenschappen won Nicolien brons. In Meer dan goud zijn de beelden van haar allereerste interview te zien. Een journalist vraagt haar wat ze nu gaat doen. ‘Ik doe zoveel sporten, dus ik weet nog wat ik moet doen,’ antwoordt de jonge Nicolien nuchter. Haar vader zet haar aan het denken met zijn woorden. ‘’Als we het niet gaan proberen, weten we het nooit.’’ Zodoende begint Nicolien aan haar sportcarrière als snowboarder.

Olympische spelen

Een moment dat ze nooit zal vergeten is de dag waarop ze de Nederlandse vlag het stadion in mag dragen tijdens de olympische spelen. Toen ze daarvoor gevraagd werd had ze nuchter gereageerd. ‘’Ik had echt geen benul van hoe groots het daar was. Pas toen ik daar liep zag ik de tachtigduizend mensen. Heel gaaf. Alles gaf me zoveel energie op dat moment. Ik zat toen supergoed in mijn vel.’’

Dat heerlijke gevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon na haar haar kwalificatie-run. ‘’We waren met een mini-team en alles mocht maar weinig kosten. Normaal gesproken moest ik zelf mijn snowboard waxen. Maar vlak voordat ik aan de beurt was, wilde de bond mij wel helpen. Ze hadden een Oostenrijker gevonden die mijn board kon prepareren.

 ‘’Na mijn wedstrijd was ik opgelucht. Ik had geen fouten gemaakt en dacht dat het goed gegaan was. Toen keek ik naar het scorebord en de cijfers leken niet te kloppen. Ik snapte het niet. Journalisten vroegen hoe het kwam dat ik zo’n slechte score had en ik wist het gewoon niet. Mijn board is naar een laboratorium gegaan om te laten onderzoeken. Het bleek dat er helemaal een verkeerde wax onder zat.’’

 ‘’Op dat moment kon het nog vrij goed handelen. Er waren geen mensen doodgegaan. Ik voelde me vooral machteloos. Tot ik een enorme hoeveelheid negativiteit vanuit Nederland over mij heen kreeg. De negatieve aandacht die ik kreeg was zo’n groot verschil met daarvoor. Iedereen had het beste met me voor, had ik tot dan toe het idee. Nu kreeg zelfs mijn oma opmerkingen over mijn score.

Dat heeft me zeker beschadigd als mens. Daarvoor was alles mooi en fijn. Ik was lief en naïef. Ik kon me niet voorstellen dat je iemand bewust pijn probeerde te doen. Na die ervaring ben ik heel veel voorzichtig geworden. Ik kan niet meer iedereen vertrouwen, terwijl ik wel zo’n vertrouwelijke jeugd heb gehad.

Enorme spanning

Na die wedstrijd stond ik onder enorme spanning voor de volgende dag. Kan ik nog wel terug naar Nederland vroeg ik me af. Moet ik een andere familienaam aannemen? Het was echt een nachtmerrie. Ik sliep niet en mijn hartslag was enorm. Na die slechte nacht stapte ik uit bed en dacht: moet ik het met deze benen gaan doen? Toen zag ik het weerbericht: regen! Niet mijn weer.

Ik kwam daaraan op de piste. In de regen omhoog, het publiek ook in de regen. En ik dacht: ik moet groeien in de wedstrijd.’’ Nicolien ziet andere snowboarders hun wedstrijd rijden, maar zelf blijft ze ook nog steeds meedoen. ‘’En opeens was ik zeker van zilver of goud.’’ Dan volgt de laatste wedstrijd. ‘’Mijn tegenspeler maakte een foutje, dan nam ik een bocht te vroeg. Zo ging het telkens. Tot het laatste moment. Nou moet ik gaan, dacht ik. Ga voor goud riep ik tegen mezelf.’’

De rest is geschiedenis. Nicolien won goud. In de regen en na zoveel kritiek. In het EO-programma ‘Meer dan goud’ blikt ze terug op dat moment. Wat heeft dat goud haar gebracht? Wat heeft ze geleerd van die harde wereld? En wie of wat is er uiteindelijk meer waard dan goud?