Natas werd jarenlang misbruikt: ‘Ik kon geen knuffel verdragen’

Natas groeide op in Zaanstad; als oudste van twee kinderen. “De eerste herinneringen aan seksueel misbruik zijn vanaf mijn derde”, vertelt ze. “Mijn moeder lag in het ziekenhuis, daardoor had mijn vader vrij spel. Ik zat op de bank en keek tv toen mijn vader mij begon te strelen en kussen. Daarna moest ik handelingen uitvoeren die hij prettig vond.”

‘Heel normaal’

Omdat haar vader Natas elke avond naar bed bracht, leken de verzoeken van haar vader heel normaal. “Ik dacht niet: ‘Dit is vreemd of raar’. Maar ik mocht er niks over zeggen; het was een geheim tussen mijn vader en mij. Als ik het wel zou vertellen, zou mijn moeder heel verdrietig worden”, zei mijn vader. “Ze zou mij niet geloven.”

‘Papa doet het ook’

Een paar jaar later bleek de waarschuwing van haar vader waar: ze werd niet geloofd. “Toen ik 6 jaar was, was er een vriend van mijn ouders die aan mij zat. Toen zei ik tegen mijn moeder: “Maar mama, papa doet het ook.” Natas kreeg direct te horen dat ze daar niets over mocht zeggen: “Het is niet waar”, zei mijn moeder. “Stel je niet aan.”

Freeze

Ook in haar tienertijd gaan er voortdurend mensen over Natas’s grenzen heen. “Op mijn twaalfde ben ik verkracht door mijn ex-oom”, vertelt ze openhartig. “Ik paste op mijn neefje. Toen hij sliep, pakte mijn deze oom mijn hand en bracht mij naar de slaapkamer. Ik wist precies wat er ging gebeuren en ging in freeze-stand. Het was heel heftig. Bij mij vader moest ik handelingen uitvoeren, maar ik ben nooit door hem verkracht.” Erover praten doet Natas niet: “Eerder werd ik ook niet geloofd, dus ik durfde niks te zeggen.”

‘In zijn macht’

Als Natas 15 jaar is, gaat ze uit huis. “Ik mocht bij de ouders van mijn vriendje wonen. Ik kende hen al vanaf mijn zesde, dus dat was heel vertrouwd. In het begin was het heel fijn. Ik was iemand. Ik werd gezien! Tot mijn zestiende. De vader van mijn vriendje maakte mij midden in de nacht wakker om mij te misbruiken. Hij verbood mij erover te praten. Als ik dat wel zou doen, zou hij zelfmoord plegen. Ook hij had mij in zijn macht…”

‘Ik kende geen grenzen’

“Tot mijn 25ste was het heel normaal dat mensen over mijn grenzen heengingen. Ik kende geen grenzen, want mijn grens deed er nooit toe. Dat was heel eenzaam. Maar voor de rest ga je gewoon door, met een masker op. Je móét door.”

Positieve wending

Natas’ leven krijgt een positieve wending wanneer ze een man leert kennen. Al tijdens hun eerste date ontdekt ze dat het ook anders kan. Na een gezellige dag bij de Formule 3 Masters in Zandvoort, gaat het koppel ’s avonds naar het strand. “Toen vroeg hij of hij mij mocht kussen en aan mij mocht zitten. Dat was heel verwarrend en tegelijkertijd heel veilig.” De geslaagde date loopt uit op een relatie. Natas en haar partner krijgen vijf kinderen. Toch blijft het misbruik onbesproken; een groot geheim.

Het spoor bijster

Dan krijgt Natas in korte tijd te maken met veel zorgen en verdriet: het overlijden van haar moeder, een huilbaby en het verlies van een goede vriendin. “Toen raakte ik het spoor bijster. Ik was zwaar overspannen en depressief. Alles liep door elkaar heen en het misbruik voelde ineens als gister. Het ging als een wervelwind door mijn hoofd heen. Mijn partner werd voor mij ook een misbruiker. Hij drong mij niks op, maar alles overspoelde me.”

Hulp aanvaarden

Omdat Natas al op jonge leeftijd niet werd geloofd, vertrouwde ze niemand meer. Ze wist niet hoe ze hulp moest aanvaarden en vroeg zich af: ‘Wat verwacht diegene dan van mij? Wat moet ik terugdoen?’. Een therapeut bezoekt ze daarom alleen voor de klachten van haar zoon. Toch zet deze therapeut haar aan het denken. ‘Natas, misschien is het goed dat je zelf ook met iemand gaat praten’.

‘Ik wilde alles eruit gooien’

De collega-therapeut raakt Natas diep wanneer ze vraagt: ‘Is er ooit iets in jouw leven gebeurd dat niet had gemogen?’ Direct gaan bij Natas alle radartjes aan: ‘Gelooft ze mij wel? Wat als zij ook zegt: ‘Het is niet waar. Je hebt alles verzonnen’?’ “Het enige wat ik kon doen, was naar mijn schoot kijken en zwijgen. Maar mijn authentieke, kleine meisje wilde het uitschreeuwen. Het was een strijd. Totdat ik tegen haar zei: ‘Ja’. Toen kon ik pas voor het eerst open zeggen dat ik misbruikt ben door mijn vader. Daarna ging de kist open en overspoelde het bijna. Ik wilde alles eruit gooien. Het liefst meteen.”

Opnieuw leren liefhebben

Er volgt een traject van vier jaar vol intensieve gesprekken, waarin Natas haar trauma’s moet verwerken en opnieuw moet leren liefhebben. In deze periode bouwt Natas een bijzondere band op met haar therapeut: “Zij werd een beetje een moeder voor mij. De vrouw die ik zo hard nodig had in mijn leven. Die ik zo gemist had. Deze vrouw heeft mij echt gered vanuit de afgrond.”

Natas leerde dat ze er niet alleen voor staat. “Ik heb mensen om mij heen die van mij houden om wie ik was en ben, zonder dat ik daar iets voor terug hoef te doen.” Ook haar partner steunt haar onvoorwaardelijk: “Hij heeft mij alle ruimte gegeven. Ik kon geen knuffel verdragen, geen kus… Ik heb dat echt weer moeten leren.”

Schuld en schaamte

“Jarenlang – van mijn 3e tot mijn 42 of 43e – heb ik schuld en schaamte gevoeld. Ik dacht dat het mijn schuld was. Maar ik heb mijzelf vergeving gegeven: het is niet mijn schuld geweest. Ik hoef me niet te schamen.”

‘Hij liep niet weg’

Inmiddels heeft Natas haar eigen praktijk om andere slachtoffers te helpen. “Ik ben van een stil knopje naar een open bloem gegaan. Juist door de steun van mijn therapeut en de hulp van mijn partner. Hij is echt mijn rots geweest. Hij liep niet weg; hoe heftig het ook was. Door de kracht die hij mij gaf, mag ik zijn wie ik nu ben. Ik hoef geen masker meer op. Nu kan ik overal van genieten. Mijn leven is open.”