Nanja heeft PCOS: ‘Mijn armen deden pijn van leegte’

“Bij PCOS hoort ook vaak overgewicht. Ik had hier helaas veel last van en moest eerst afvallen voordat de gynaecoloog met een behandeling kon beginnen. Ik verloor veel gewicht, gemotiveerd door mijn grote verlangen naar een kindje en mocht starten met de behandeling. Twee jaar lang slikte en injecteerde ik hormonen. Maar tot drie keer toe eindigde een zwangerschap in een miskraam.

‘Ik werd vanwege de PCOS steeds kwader op God’

We waren zó dichtbij de vervulling van onze dromen. Ik kon niet begrijpen waarom God dit liet gebeuren. Na mijn miskramen telde ik in mijn hoofd elke week verder, denkend aan hoeveel weken zwanger ik zou zijn geweest. Als ik zondags in de kerk zat kwam het heel erg op mij af. Anderhalf uur lang had ik de tijd om na te denken over mijn lege armen en mijn verdriet. Ik voelde mij steeds kwader worden op God. Voor Hem was het maar een kleine moeite om mijn grootste verlangen te vervullen. Telkens als ik zwanger was en er weer een beetje hoop ontstond, nam God het kindje weg.

Rust

Op een gegeven moment was mijn boosheid zo erg, dat ik er in vastliep. Het beïnvloedde mijn dagelijkse leven en begon mij op te vreten. Tot het moment dat ik er helemaal klaar mee was. Ik ging op mijn bed zitten en zei tegen God: ‘God, ik ben zo klaar met mijn boosheid, wilt U het wegnemen?’ Ik pakte de Bijbel en sloeg hem open bij Psalm 103. Vers 17 sloeg bij mij naar binnen: ‘Maar de goedertierenheid van de Heer is van eeuwigheid en tot eeuwigheid over wie hem vrezen. Zijn gerechtigheid is voor de kinderen van hun kinderen.’

Zwanger

Er kwam zoveel rust over mij. Mijn boosheid werd helemaal weggenomen. Ik kreeg weer hoop. Het ging hier over nageslacht. Ik wist dat ik op de één of andere manier kinderen zou krijgen. Ik voelde mij zo bevrijd. Vanaf dat moment kon ik weer verder met mijn leven.”

Niet lang daarna werd Nanja voor de vierde keer binnen een jaar zwanger. Deze keer bleef het kindje leven en mochten zij na negen maanden hun dochter Anne-Lynn in hun armen sluiten.

Hongergevoel

Na de geboorte van Anne-Lynn, leefde Nanja helemaal op. Ze zat goed in haar vel en genoot van haar rol als moeder. “Ik had zoveel verdriet gehad in de jaren dat wij zo naar een kindje verlangden. Het was echt een wond die aan het herstellen was. Ik leefde weer heel dicht bij God en voelde Zijn helende liefde. In de periode na de geboorte van Anne-Lynn had ik, mede doordat ik borstvoeding gaf, doorlopend een enorm hongergevoel. Zonder enige rem ben ik gaan eten en binnen korte tijd, zaten alle kilo`s die ik voor de zwangerschap van Anne-Lynn was kwijtgeraakt er weer aan.

Anderhalf jaar nadat Anne-Lynn was geboren, verlangden wij opnieuw naar een kindje. Ik wist dat ik alle kilo’s die ik eraan had gegeten, er weer af moest zien te krijgen. Een jaar later was ik gelukkig voldoende afgevallen om te kunnen beginnen met hormoonbehandelingen.

‘Ik woog 150 kilo’

Net voordat ik zou gaan beginnen, kwam er echter zoveel onverwerkt oud zeer naar boven, dat mij de moed ontbrak om opnieuw aan de behandelingen te beginnen. Ik voelde het verdriet om de kindjes die ik had verloren, de spanning of een poging wel of niet zou slagen, de pijn van de teleurstellingen. Ik kon het niet meer. Niet nóg een keer die afschuwelijke lijdensweg. Er ging een knop bij mij om en ik verviel in vreselijke vreetbuien. De kilo’s vlogen eraan.”

Dit bleef echter niet zonder gevolgen, want Nanja kwam zoveel aan dat haar gezondheid gevaar liep. Op een gegeven moment woog zij 150 kilo. Over Nanja's strijd met haar gewicht lees je hier meer.

"Ik hield niet meer van mezelf. Ik walgde zelfs van mezelf. Voor de mensen om mijn heen was dit erg moeilijk. Zij zijn van mij blijven houden zoals ik was, maar ik kon niet meer naar mijzelf kijken in de spiegel. Ik durfde me niet meer te vertonen aan andere mensen. Ik ben verpleegkundige op de afdeling oncologie, waar ik met enorm veel liefde en plezier werk, maar doordat ik niet meer in mijn werkkleding paste, begon ik er steeds meer tegenop te zien om te werken."

Maagverkleining

In het belang van Nanja`s geestelijke en lichamelijk gezondheid wordt besloten om een maagverkleining te doen. De kilo’s vlogen er af, doordat ik alleen nog maar kleine beetjes kon eten. Ik moest elke 4 weken een compleet nieuwe garderobe aanschaffen en viel in totaal 87 kilo af!

Op een gegeven moment moest ik voor een hoge dosis vitamine D naar de huisarts. Omdat je niet zwanger mag zijn als je zo’n hoge dosis krijgt heb ik voor de zekerheid een zwangerschapstest gedaan. Natuurlijk verwachtte ik daar niks van, maar ik voelde mij de laatste tijd wat anders dan anders en wilde het voor de zekerheid uitsluiten. Tot mijn grote verbazing bleek ik positief te testen. Ik was compleet door het dolle heen en belde meteen mijn man op. Hij dacht dat er op zijn minst wat ergs aan de hand was, zo raar deed ik. Het was gewoon niet te bevatten. Iets wat menselijk gezien onmogelijk was, maakte God mogelijk: ik was spontaan zwanger geworden!

‘Iets wat menselijk gezien onmogelijk was, maakte God mogelijk: ik was spontaan zwanger geworden!’

Inmiddels is onze jongste dochter Rosa-Lynn zes maanden oud en ziet mijn leven er totaal anders uit. Ik zit letterlijk en figuurlijk enorm goed in mijn vel en mag moeder zijn van twee prachtige dochters!

Meer energie

Sinds ik afgevallen ben, kan ik voorbij mijzelf kijken en heb ik energie om andere mensen te helpen. We voelen duidelijk dat God een plan met ons leven heeft en hebben vorig jaar besloten om een herbergier over te nemen, dat is een kleinschalige woonvorm voor mensen met geheugenproblemen. Wij gaan in een oude boerderij wonen en onze gasten in een aangebouwde schuur. Mijn man en ik zijn allebei verpleegkundigen en willen onze kennis gebruiken om een warme, liefdevolle omgeving te bieden aan dementerende mensen.

Terugkijkend op de zware periode die achter ons ligt, zien we dat God dit alles heeft gebruikt om ons te vormen en te brengen tot op dit punt. Begrijpen zullen we het niet, maar God heeft een plan met ons leven en dat plan is goed.”

Klik hier om meer te lezen over Nanja's strijd met overgewicht.

Of lees het verhaal van Irene, zij raakte ondanks PCOS tóch zwanger.