Na tien jaar vrucht­baar­heids­be­han­de­lin­gen werd Meredith zwanger via een donor

Daar staat ze, in een prachtige lange, roestbruine jurk. De stof valt soepel over haar zwangere buik, die ze liefdevol met haar hand ondersteunt. Bij de foto schrijft ze: “Wie had ooit gedacht dat ik dit kon zeggen, iedere dag is een wonder voor ons. Want hoe bizar, tien jaar ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Teleurstelling na teleurstelling en hier zijn we dan, in het derde trimester.”

Op haar Instagramaccount @huisje_boompje_handicap is Meredith Sporkslede (37) al jaren open over haar fertiliteitstraject. “Ik ben die pagina begonnen omdat er zo weinig openheid was”, vertelt ze. “Geregeld kreeg ik berichten dat mensen ons verhaal inspirerend vonden. Ik sta niet graag in de spotlights, maar als ik iemand herkenning en erkenning kan geven… Ik denk dat God ons daarvoor gebruikt.”

Embryoselectie 

Sinds 2011 is Meredith getrouwd met Arjan (41). Hij heeft Spinocerebellaire ataxie type 3 (SCA3), een coördinatiestoornis waardoor functies zoals lopen, spreken en zien steeds lastiger gaan. Arjan is al ziek als ze elkaar leren kennen, maar een paar jaar later wordt hij arbeidsongeschikt verklaard. Inmiddels zit hij in een rolstoel.

• Meredith (35): ‘mijn man heeft een fysieke beperking’

  Meredith (35): ‘mijn man heeft een fysieke beperking’

Ze willen graag samen een gezin starten. Arjans ziekte is erfelijk – om die reden kiezen ze voor embryoselectie. Maar de vier vergoede behandelingen – via ivf, ICSI en IUI – lopen op niets uit. Ze stappen over op een donortraject. “Voor mijn man was dat eerst wel lastig. Maar hij wilde graag een gezin, en dacht: als dít de manier is, dan gaan we het gewoon doen.”

Hoop houden

“Ik heb gebeden of God iemand zou sturen om me te zeggen dat het goed zou komen. Een ‘wanhoopgebed’. Een jaar later kwam iemand uit het gebedsteam naar me toe voor de kerkdienst. Hij zei: ‘Ik heb een goed gevoel bij jullie. God bleef aandringen dat ik dit tegen je moest zeggen.’ Eerst dacht ik: waar heeft hij het over? Maar toen dacht ik aan mijn gebed een jaar eerder. Zou dit het zijn?”

Ze starten het donortraject in het UMC Utrecht. Meredith raakt zwanger, maar dat loopt uit op een miskraam. “Ik snapte het niet. Ik was aangeslagen, verdrietig, boos. De man uit de kerk zei dat ik hoop moest blijven houden en het moest overgeven aan God. Dat probeerde ik, maar het lukte niet echt.”

Ze raakt nog twee keer zwanger van een donor, maar ook die eindigen in een miskraam. “De gynaecoloog zei aan de telefoon: ‘Je gaat niet zwanger worden of blijven.’ Ze begon over percentages. Ik dacht: ik ben geen auto! Ik zei tegen haar: ‘Ik geloof dat God iets anders heeft bedacht dan wat jij nu zegt.’ Het floepte eruit, ze wist niet hoe ze moest reageren.” Meredith en Arjan besluiten om bij een Duitse kliniek verder in behandeling te gaan.

Mama’s in de maak

“In de week van de miskraam kwam ik de Facebookpagina ‘Mama’s in de maak’ tegen, een klein clubje christelijke vrouwen met een kinderwens. Ik vond het zo fijn om een community te hebben die bezig was met het geloof en een kinderwens. Veel mensen – ook in de kerk – begrepen mij niet. Met deze vrouwen was het anders: we gingen samen in de Bijbel op zoek naar wat God voor ons in petto heeft.”

“We hoopten dat onze kinderwens vervuld mocht worden, maar gingen ook het gesprek aan dat God misschien iets anders voor ons heeft bedoeld. Ik kreeg steeds meer rust, en kwam erachter dat we als mens geen invloed hebben op het leven. Ik geloof dat alleen God dat heeft. Ik dacht dat mijn relatie met God goed zat, maar misschien was het te oppervlakkig. Vanaf toen kon ik het echt aan Hem overgeven.”

Zwanger

Ondertussen wordt Meredith onderzocht in Duitsland. Ze blijkt een ontsteking te hebben in haar baarmoeder. “Ik kreeg medicatie afgestemd op mijn lengte en gewicht. Het is kleinschaliger daar, persoonlijker. Ik dacht: we gaan het gewoon proberen. Als het op niets uitloopt, dan is dat zo.” Zo gaat ze de wachtweken in, nadat er donorzaad is geplaatst. De test is positief: Meredith is zwanger. “Ik was verbaasd. Daarna kwam blijdschap, verdriet en ongeloof – we voelden alles door elkaar. Zo moesten we wachten tot de eerste echo.”

“Iedereen om me heen vroeg: ben je niet bang? Maar ik had geen angst. Hoe graag we het ook willen, als mensen hebben we geen invloed op het leven. Ook al is je kind tien jaar, je weet niet hoe het leven loopt.” Twee keer krijgt ze een bloeding tijdens haar zwangerschap. “Maar het voelde anders dan een miskraam. Ik bleef in gebed met God en dacht: als het nu misgaat, zal ik er opnieuw kapot van zijn. Maar ik kon het overgeven.”

“Veel mensen vragen wat ik nu anders heb gedaan. Niks. Maar mijn geloof is wel veranderd. Ik kon zeggen: ‘Wat het ook wordt – een zwangerschap of iets anders – ik geef me over aan U.’ Ik doe het samen met Hem. Ik heb vaak het liedje ‘In Jesus Name’ van Katy Nichole geluisterd, en gezongen naar mijn baarmoeder. Ik krijg kippenvel als ik daaraan terugdenk.”

Eenzaam

In april wordt Zane Noël gezond geboren. De zorg voor hem komt grotendeels op Meredith neer. “Mijn man kan hem niet optillen, omdat hij niet weet hoe zijn lichaam reageert. De eerste week vond ik dat lastig, omdat ik toen veel boven leefde en mijn man beneden woont. Nu is Zane Noël nog zo kwetsbaar en fragiel. Als hij wat ouder is, is het anders – dan kan hij zelf zitten. Ik wilde borstvoeding geven, maar ik merk nu dat het heel veel is. Voeden, kolven, de was doen... Als je een partner hebt die tussendoor boodschappen doet, is het anders. We besloten om ermee te stoppen. Van een kunstfles wordt hij ook groot.”

“Ik wist van tevoren dat het zo zou zijn, maar ik voel me wel eenzaam in de zorg voor ons kindje. Misschien dat ik het me nu ook meer aantrek omdat ik in een emotionele rollercoaster zit – over een paar maanden kan het helemaal anders zijn. Dat je denkt: waar ik me druk om gemaakt?”

Ook hierin vertrouwt Meredith op God. “Iedere dag danken we Hem voor ons zoontje. Ik heb Zijn trouw gezien. Hoe lastig het ook is in het leven, we staan er niet alleen voor. Ik hoop dat Zane Noël een getuigenis mag zijn, de rest van zijn leven. Als je ziet hoe zijn leven gestart is… Dat wil ik hem meegeven.”

Foto: Bnphotography

In de podcast ‘Willen jullie geen kinderen?’ doorbreekt presentator Anne-Mar Zwart het taboe op praten over een kinderwens. Ze deelt welke emotionele en intensieve periode er voorafging aan haar eigen zwangerschap en gaat in gesprek met (ervarings)deskundigen.

• Willen jullie geen kinderen?