'Na een jarenlange depressie kan ik 2020 vol vertrouwen te­ge­moet­zien'

Marline: “Toen ik veertien jaar was en in de pubertijd terecht kwam, veranderde ik van een vrolijk meisje in een onzekere puber. Mijn vader werd in die periode dominee en nam een beroep aan in een andere plaats. We gingen verhuizen en mijn vertrouwde wereldje stond volledig op zijn kop. Ik moest helemaal opnieuw beginnen, in een voor mij onbekende omgeving. Daardoor werd ik erg onzeker. Achteraf was dit het begin van een jarenlange depressie. Ik ging steeds negatiever over mezelf denken en mijn gedachten werden meer en meer beheerst door de dood."

"Ik kreeg sociale angst en vond het steeds moeilijker om naar verjaardagen toe te gaan. Door mijn onzekerheid begon ik te stotteren en ontwikkelde ik nog meer angsten. Op den duur durfde ik zelfs niet meer te bellen.

Het was in die periode zo donker dat ik plannen begon te maken om een einde aan mijn leven te maken. Toen iemand hierachter kwam, werden mijn ouders gewaarschuwd en schakelden zij meteen professionele hulp in. Eenmaal bij een psycholoog kreeg ik de diagnose Dysthyme stoornis. Een chronische, ‘iets lichtere’ vorm van depressiviteit. Een dysthyme stoornis is echter langdurig, in tegenstelling tot een depressie. Ik had doorlopend een somber gevoel en kon nergens meer van genieten.”

“Toen ik van het voortgezet onderwijs overging op een vervolgopleiding voor onderwijsassistente, liep ik helemaal vast. Ik ging stagelopen en moest normaal proberen te functioneren in de maatschappij. Na een dag stage zat ik op de fiets mezelf helemaal af te kraken om alles wat ik in mijn ogen verkeerd had gedaan. Ik blokkeerde volledig en het lukte mij niet langer om mijn opdrachten voor school te maken. Aan het einde van het schooljaar werd mij geadviseerd om eerst goede hulp te zoeken, voordat ik verder zou kunnen gaan met de opleiding.

Na de zomervakantie werd ik opgenomen in Bosch en Duin, een GGZ behandelcentrum van Eleos. Daar heb ik zes maanden lang groepstherapie gevolgd. Ik kreeg muziektherapie, tuintherapie, psychomotorische therapie en individuele therapie. Deze periode is het begin geweest van mijn herstel.”

Leren praten

"Ik moest leren praten en mijn emoties verwoorden, terwijl ik altijd gewend was geweest om alles op te kroppen. Het laatste wat ik wilde was mensen lastigvallen met mijn gevoelens. Ik kan deze periode het beste vergelijken met het beeld van een rups in een cocon. Er moesten barsten in mijn cocon ontstaan om mij de mogelijkheid te geven om eruit te kruipen en mijn vleugels uit te slaan. Ik heb met andere ogen naar mezelf leren kijken en ontdekte dat ik prachtig gekleurde vleugels heb: talenten die ik mag gebruiken tot Gods eer."

“Nadat ik uit de kliniek werd ontslagen ben ik opnieuw aan mijn opleiding begonnen. Ik voelde mij nog steeds niet optimaal, maar ik wist dat ik op de goede weg zat. Ik moest weer gaan stagelopen en deze keer verliep dat gelukkig veel beter. Via een collega kwam ik in contact met iemand die ook last van depressiviteit had. Zij stelde mij voor aan twee vriendinnen die aan bevrijdingspastoraat deden. Ik ben met deze dames in gesprek gegaan en leerde mijn depressieve gevoelens bij God te brengen."  

"Ik had jarenlang gedachten in mijn hoofd die mij wijs maakten dat ik niet geschikt ben voor deze wereld en dat niets en niemand mij kon helpen, ook God niet. Deze leugens hadden mij in hun greep en zorgden ervoor dat ik regelmatig aan zelfbeschadiging deed. Nadat ik alles in gebed bij God had gebracht en Hem om hulp en vergeving had gevraagd, kwam er steeds meer bevrijding. De satan had niet langer macht over mijn leven; Gods Geest en Zijn waarheid namen zijn plek in.”

"Johannes 10:10 is een Bijbeltekst die mij erg heeft geraakt. Hier staat dat de dief, ‘de satan’, alleen maar komt om te roven en mensen verloren te laten gaan. Jezus daarentegen komt om te redden. Ik begon in te zien dat satan mijn depressiviteit heeft gebruikt om mij bij God vandaan te houden. Hij zorgde ervoor dat ik jarenlang in de duisternis bleef hangen en geen enkele hoop meer had. Toen God ingreep werd het licht in mijn leven.

Inmiddels ga ik al ruim een jaar naar het bevrijdingspastoraat. Stap voor stap loop ik mijn verleden door, om te kijken of er nog iets tussen mij en God in zou kunnen staan. Ik leer momenteel om mijzelf te vergeven. God heeft al mijn zonden vergeven, daarom moet ik stoppen met mezelf te beschuldigen. Hij zegt tenslotte in Romeinen 8 vers 1: ‘Wie in Christus Jezus zijn, worden niet meer veroordeeld.’"

"Ik zie hoopvol uit naar het jaar dat voor mij ligt. In 2020 hoop ik eindelijk mijn opleiding af te ronden. Doordat ik niet langer alleen door het leven hoef te gaan, maar mag weten dat God met mij meegaat, voel ik mij sterk genoeg om aan een HBO-vervolgopleiding te beginnen. Ik wil heel graag mijn ervaringen gebruiken om andere mensen met psychische problemen te helpen en hoop ooit een boek te schrijven over het leven in een kliniek.

Ik heb de afgelopen jaren geleerd dat God alles laat meewerken ten goede voor degene die Hem liefhebben zoals in Romeinen 8:28 staat. Hoe zwaar de achterliggende jaren ook waren, ze hebben mij veel goeds gebracht; ik mocht God leren kennen. Hij liet Zijn licht in mijn leven schijnen. Ik blijf altijd gevoelig voor sombere gedachten, maar ik hoef het niet langer alleen te dragen; God gaat met mij mee!"

ZELFMOORDPREVENTIE
Heb jij zelfmoordgedachten? Deel dan (anoniem) je gedachten met zelfmoordlijn 113, via telefoonnummer 0900-0113 of via hun website. Zoek hulp; er staan mensen voor je klaar.

Lees ook: 10 tips om je focus op goede voornemens te houden

Beeld: Johanna Zwets Fotografie