Monique ging van rijke zakenvrouw naar bevlogen campingpastor

Naast carrièrevrouw is Monique in 1998 ook een 33-jarige alleenstaande moeder van twee jonge meisjes en een baby. Haar man kreeg heimwee naar zijn thuisland. Monique wilde niet met hem mee, en blijft achter met de kinderen. ‘’Ik was vader en moeder tegelijk. Ik heb er destijds voor gekozen om met mijn werk door te blijven gaan, met als voordeel financiële zekerheid. Maar er knaagde iets in mij. Ik vond het erg dat mijn kinderen opgroeiden in een gebroken gezin. Ik had het gevoel dat het moederschap mij uit mijn vingers glipte omdat ik dat anders invulde dan mijn hart wilde.

Achteraf gezien was ik emotioneel onvoldoende beschikbaar voor mijn kinderen. Dat vind ik heel erg als ik daar nu op terugkijk. Ik was destijds ook ontkoppeld van mijn eigen emoties. Ik kon daar toen niet goed bij, want daar had ik geen ruimte voor. Ik heb gelukkig een goede band met mijn kinderen, maar ze zijn alle drie wel heel autonoom. Ik ben niet hun eerste aanspreekpunt als ze ergens meezitten, ze zijn gewend om met hun vrienden te praten.’’

Voor het eerst zag ik Jezus

De eerste veranderingen in Moniques leven beginnen als zij in 2005 een kappelletje bezoekt. ‘’Ik zat daar en opeens werd ik naar een enorme crucifix getrokken. Voor het eerst zag ik Jezus. Ik kreeg een glimp van zijn lijden te zien. Ik viel op mijn knieën. Het evangelie kende ik niet, maar op dat moment ontstond er wel een vraag in mij: Wie is Jezus?

Pas jaren later,  ik was inmiddels 45, legde iemand mij het evangelie uit. Op de camping in Frankrijk raakte ik aan de praat met een man. Hij vertelde me over Jezus en uit het diepst van mijn hart hebben we samen gebeden. Ik voelde hoe alle lasten van mijn schouders vielen. Helemaal vrij voelde ik me. Een complete verlossing. Een gevoel dat ik nog nooit eerder had gevoeld. Ik heb echt ervaren dat Jezus mijn verlosser is.’’

Ultiem gelukkig rijdt Monique vanuit Frankrijk weer terug naar Nederland. Haar ogen beginnen te stralen en hardop lachend vertelt ze: ‘’Ik had toen nog een knalgele cabriolet. Ik gooide het kappie open en draaide de hele terugweg keihard gospelmuziek.’’

Van overwerkte zakenvrouw naar Jezus-freak is een groot contrast

Eenmaal thuis wordt haar metamorfose niet gelijk gewaardeerd. ‘’Mijn kinderen dachten dat ik gek geworden was. Dat was moeilijk want opeens moest ik uitleggen wat ik had meegemaakt. Dat kwam totaal niet aan, en dat zorgde voor verwijdering tussen ons. Enerzijds voelde ik me zo blij, aan de andere kant kon ik dat gevoel niet kwijt. Als je op vakantie gaat als overwerkte zakenvrouw en je komt terug als een Jezus-freak dan is dat contrast groot.

In de loop der jaren zijn de mensen om mij heen wel gaan zien dat ik een normaal mens ben. Mijn familie heeft me zelfs gevraagd om te bidden tijdens een uitvaart. Mensen die niet geloven en vragen of ik het Onze Vader wilde bidden. Dat vind ik bijzonder.

Mijn kinderen hebben mijn geloof nu geaccepteerd. Dat is een proces geweest. Mijn zoon Junior is ook op een bijzondere manier tot geloof gekomen.

Vastgeketend

Na het wonderlijke moment in Frankrijk gaat Monique in 2010 aan de slag met een Alpha cursus. Haar geloof verdiept zich in de jaren daarna. Toch voelt ze dat ze haar leven nog meer moet veranderen. ‘’Tijdens een gebedssessie in de kerk zag ik een beeld voor me. In dat beeld zat ik met mijn enkels en polsen vastgeketend. Ik wist dat dit over mijn bedrijf en mijn villa ging. Ik had mezelf als het ware op slot gezet en werd door die twee jukken geleefd.

Ik moest van mijn bedrijf en huis af, maar het heeft nog jaren geduurd voordat ik dat voor elkaar kreeg. Doordat de huizenmarkt stillag, kon ik mijn huis niet verkopen. Nadat mijn bedrijf vijfentwintig jaar bestond, ben ik gestopt. In 2017 konden eindelijk die kettingen van mij af.

Achteraf was de timing heel goed om te stoppen met mijn zaak. Twee maanden nadat ik mijn bedrijf had overgedragen overleed mijn moeder. Ik had een complexe relatie met mijn moeder, maar in de laatste weken voor haar overlijden werd die relatie hersteld. Echt een doorbraak van liefde. Heel speciaal.’’

Dat je tot geloof bent gekomen, betekent niet dat het nooit meer regent in je leven

Naast het verlies van haar moeder krijgt Monique opnieuw met tegenslag te maken. Ze was recent getrouwd, maar de man bleek een dubbelleven te leiden. Het besef dat dit geen liefde was, maar bedrog, drong langzaamaan door.  ‘’Ik was gebroken. Ik was ervan overtuigd geweest dat het voortbestemd was, dat we samen een bediening zouden krijgen. Een periode kon ik niks, zelfs boodschappen doen was een opgave. Ik heb veel gehuild. Dat je tot geloof bent gekomen, betekent niet dat het nooit meer regent in je leven. We leven met een soort maakbaarheidsillusie in de westerse wereld, maar nare dingen kunnen iedereen overkomen. Dat betekent niet dat God er niet meer is. Als het bewolkt is, kun je de zon niet altijd voelen, maar je weet dat de zon er nog steeds is.’’

Campingpastor bij Dabar

Moniques leven staat even helemaal op zijn kop en voor het eerst heeft zij geen plan. ‘’Ik bad: Heer, wat wilt u met mijn leven? Er kwam een woord in mij op: dorpspredikant. Met gelijk daarachteraan het woord ‘camping’. Kamperen heb ik altijd geweldig gevonden. Ik dacht; ‘huh? Zoiets bestaat toch niet, daar heb ik nog nooit van gehoord.’ Ik ben gaan googelen op ‘camping predikant’, en vervolgens kwam ik op de website van Dabar* terecht met een vacature voor onbezoldigd campingpastor. Dat leek me fantastisch. Ik heb gesolliciteerd en werd aangenomen.

Op mijn eerste dag liep ik met zweet onder mijn oksels. Ik wist niet wat ik moest doen, niemand kende mij. Ik was volledig afhankelijk van God. Ik ben begonnen met mijn zwaaibediening, zo noem ik dat. Gewoon eerst eens naar iedereen zwaaien. Zo wisten de mensen dat ik er was. Inmiddels komt er geregeld iemand langs voor een praatje. Ook ben ik er als vertrouwenspersoon voor de jongeren van Dabar. Dus er ploft altijd wel een jongere bij me neer. Dat eerste jaar ging organisch, maar vond ik wel heel spannend.”

Onverwerkte zaken

“Ik sta op een niet-christelijke camping. Mensen komen tot rust tijdens het kamperen, maar komen er dan achter dat ze geen innerlijke rust hebben. Als je altijd druk bent, kunnen er tijdens de vakantie onverwerkte zaken naar boven komen. Dan is er iemand naar wie je toe kan. Ik zie ook veel eenzame mensen op de camping. Mensen kunnen alles aan me kwijt. Ik vind niks te gek. Juist door mijn eigen gebroken verleden voel ik het snel aan als er iets is met iemand.

Mijn drijfveer om dit werk te doen is Gods liefde. Ik hoop dat mensen zich gezien en gehoord voelen. Ik probeer sporen van liefde achter te laten die leiden tot Jezus. Zaadjes planten en bewateren. God doet de rest.”
 

Leven toen en nu

“Destijds was ik zakelijk succesvol, maar emotioneel gebroken. Nu ben ik rijk in Christus. Mijn huis, mijn inkomen en mijn leefstijl heb ik teruggebracht naar een bescheiden bestaan. Als ik in mijn camper op zes vierkante meter lig dan ben ik zo gelukkig. Ik sta weleens naast een enorme touringcar met airconditioning en satelliet. Met mensen die zich kleden alsof ze naar een gala gaan. Ik heb daar geen oordeel over, maar ik ben wel blij dat ik dat allemaal niet meer nodig heb.”

Actueel thema

In de zomer van 2021 leidde Monique zondagsdiensten op de camping en leest ze voor uit haar boek Het testament van agent 1218, dat zij dat jaar uitbracht. Het boek bevat avonturen van haar opa, die rechercheur was, begin vorige eeuw.

De titel is bedacht door Peter. R de Vries, die ook het voorwoord schreef. De thema’s in het boek zijn helaas nog actueler geworden. ‘’Voor de aanslag op Peter* was ik al bezig met een preekserie over de strijd tussen goed en kwaad, gebaseerd op citaten van mijn grootvader, maar nu heeft het boek wel een gekke draai gekregen. Als iemand zich inzet tegen onrecht, dan kan het kwaad zich daartegen verzetten. Maar je ziet ook hoe het licht door het donker begint te schijnen. Zoals alle lieve woorden die worden gedeeld na de aanslag op Peter. Het kwaad heeft nooit het laatste woord.’’

Zie ik maak alles nieuw

Zelf kan Monique daar over meepraten. ‘’Door alle ellende heen ben ik Gods hand blijven zien. Ik ben 57 en heb veel achter me liggen, maar ik geloof dat het roer nog zes keer om kan gaan. God maakt werkelijk alles nieuw. Dat zie ik steeds weer in mijn leven gebeuren. Dat geeft me hoop voor de toekomst.’’

Lees ook: Rijk leven met een klein budget

* Dabar zendt christelijke jongeren uit om het geloof in Jezus Christus voor te leven en uit te dragen aan de campinggasten in Nederland.

* Op 6 juli 2021 vond een aanslag op misdaadjournalist Peter R. de Vries plaats, hij overleed op 15 juli 2021 aan de opgelopen verwondingen.

Fotocredits: Nico van der Weerd