Moet ik mijn ouders vergeven?

Willemijn is in verwarring. Ze dacht dat ze haar moeilijke jeugd wel achter zich had gelaten, maar nu komt alle pijn en vertwijfeling weer naar boven. Ze heeft erg geleden onder de hoge verwachtingen en eisen van haar ouders. “Ik deed het nooit goed en mijn ouders waren nooit tevreden. Ik kan me ook niet herinneren ooit een complimentje te hebben gehad. Ik heb van kinds af aan aan mezelf getwijfeld, en dat verwijt ik hun. Ik kan mijn eigen kinderen nog steeds nauwelijks een complimentje geven.”

Kil en afstandelijk

Om de beklemmende sfeer thuis te ontvluchten, is Willemijn jong getrouwd. Helaas waren haar ouders tegen dit huwelijk en ze weigerden naar de bruiloft te komen. Toen heeft Willemijn het contact verbroken. Sinds de geboorte van hun eerste kind is er wel weer af en toe contact, maar de relatie is kil en afstandelijk.

En dan nu de vraag of ze haar ouders zou willen vergeven. Het is goed dat haar broer het vergeven niet als een verplichting introduceert. Dwingen tot vergeving dient niemand. Stilstaan bij het opgehoopte en soms verstopte verdriet, en erkenning geven aan haar moeilijke jeugd wel. Tot nu toe voelt Willemijn namelijk vooral boosheid naar haar ouders. Niet onbegrijpelijk, maar die boosheid blokkeert de verwerking van haar verdriet en belemmert de groei naar vrijheid en zelfvertrouwen. Het leidt zelfs tot herhaling van de geschiedenis bij haar kinderen. De geschiedenis bepaalt nog te veel het hier en nu.

Rouwen over gemiste erkenning

Willemijn is uiteindelijk toch weer in haar eigen geschiedenis gedoken, aangemoedigd door haar broer, om het verdriet toe te laten en te rouwen over de gemiste erkenning. Dat geeft mogelijk ruimte om als volwassen dochter op zoek te gaan naar het verhaal van haar ouders: wat heeft hen ertoe gebracht zo met haar om te gaan? Uiteindelijk zal dat inzicht haar helpen de kant van haar ouders te zien, wat haar zou kunnen helpen hen te vergeven. Dat zal de herhaling van een soortgelijk tekortschieten naar haar eigen kinderen kunnen doorbreken.

Je ouders vergeven levert vrijheid op. Wat dat betreft, is het aanbevelenswaardig – maar daarbij is timing van groot belang. Of en hoe iemand ertoe komt, is niet voor te schrijven. Wat helpt, is de bemoediging van anderen. Daarin schuilt erkenning voor de moed om de stap naar vergeving te willen zetten. Toon geduld voor de wijze waarop de ander zijn proces aangaat.

Tip

Contextueel therapeuten zijn gespecialiseerd in het begeleiden van relaties tussen ouders en hun volwassen kinderen. Kijk op Ikzoekchristelijkehulp.nl voor adressen.

Beeld: Shutterstock