Mike valt onder een rijdende trein, maar overleeft op won­der­baar­lij­ke wijze

Jiujitsu-talent

‘’Ik was altijd al een drukke jongen. Van judo ging ik naar topsporten in Jiujitsu’’, begint Mike zijn verhaal. Hij blijkt hier een groot talent voor te hebben en bereikt zelfs de top 10 van de wereld. ‘’Alles draaide om het sporten. Tuurlijk wilde ik de beste van de wereld worden, maar wat ik ervoor wilde geven was niet alles.’’ Reden voor Mike om aan een sportstudie te beginnen. Helaas gaat het leven als topsporter en student niet zo heel goed samen. De eetschema’s en de manier van leven worden hem teveel en hij besluit te stoppen met de topsport. Dan gebeurt er iets wat zijn leven op z’n kop zet.

Het ongeluk

Mike is op dat moment 21 jaar. Samen met zijn vriendengroep begeeft hij zich op het station, onderweg om carnaval te gaan vieren. In een andere trein ziet Mike vrienden van vroeger instappen. ‘’En ik dacht, ik ga net zoals in romantische films met hen mee rennen’’, vertelt hij. Mike rent over de witte lijn, slaat zelfs op de trein met zijn handen, maar struikelt dan over zijn benen. Hij komt tussen de trein en het perron terecht. ‘’Ik werd er zeg maar tussen gewrongen. Mijn hoofd werd in elkaar gedeukt, mijn oor ging eraf en ik was eigenlijk gelijk buiten bewustzijn.’’ Mike komt in een schuin stuk perron terecht. ‘’Als ik in het rechte stuk terecht was gekomen, was de trein volledig over mij heengereden, maar omdat het een schuin stuk was, reed hij over mijn been heen.’’ Zijn vrienden zien hem liggen, weten niet of er nog een andere trein aankomt, maar krijgen toestemming van de politie om Mike van het spoor af te halen. 

In coma

Mike wordt vervolgens met loeiende sirenes in de ambulance naar de intensive care gebracht. Ze proberen hem meerdere malen wakker te maken, maar Mike blijft in coma. ‘’De kans dat ik wakker zou worden, was er eigenlijk niet’’, geeft hij aan. De dokter vraagt hem in zijn hand te knijpen. ‘’Dat kon niet, want wat bleek: ik had een hersenbloeding gehad waardoor mijn hele rechterkant verlamd was geraakt.’’ Dat wist de dokter toen nog niet.

Zijn stiefmoeder zegt op dat moment: ‘Volgens mij is hij er wel, maar kan hij het gewoon niet. Misschien moet u vragen of hij zijn tong uitsteekt.’ ‘’Ik wist niet hoever ik mijn tong uit moest steken om te laten zien dat ik er nog was’’, vertelt Mike. ‘’Ik wilde gewoon nog niet gaan. Ik was hier nog niet klaar.’’

Mike heeft in totaal twee weken in coma gelegen. ‘’De verwachting was dat ik er als een kasplantje uit zou komen. Ik zou niet meer kunnen functioneren.’’ Toch lijkt het langzaamaan steeds beter te gaan met Mike. ‘’Doktoren stonden versteld van hoe alles ging’’, geeft hij aan. Dankzij Mikes’ doorzettingsvermogen gaat het herinneren en praten steeds beter.

Opnieuw leren lopen

Omdat het Mike zelf niet snel genoeg gaat, gaat hij een paar maanden intern bij een revalidatiecentrum. Hij traint en traint en ontdekt daar dat zijn verlamming langzaam vermindert. ‘’Ik kon mijn rolstoel rijden met beide armen, dus ik dacht: mijn rechterkant gaat het weer een beetje doen, dus dan wil ik ook gewoon weer leren lopen. Maar dat kon niet, want mijn rechterbeen had ik niet meer en mijn linkerbeen deed het niet. Ze zeiden daarom dat het mij nooit meer zou gaan lukken.’’

Toch zorgt Mikes topsportmentaliteit ervoor dat hij het blijft proberen. Of het hem is gelukt? Dat zie je in de aflevering van ‘Wonder: verhalen van het onverklaarbare’ op ons EO-Youtubekanaal.