Matthijn Buwalda: 'Geloof is meer privé geworden'

Martine vraagt zich af of Matthijn bewust teksten schrijft die lijken over God te gaan. Matthijn: ‘Het is niet zo dat ik het geloof in mijn nummers wil fietsen. Maar inderdaad, als je God invult op sommige plaatsen, lijken de liedjes bijna op worship. Maar ik vind dat je mag kiezen of je dat erin hoort. Mijn geloof is minder duidelijk hoorbaar dan voorheen. Ik voel niet meer de behoefte om daar heel expliciet over te schrijven of het in iemands gezicht te gooien. Het is steeds meer iets privé's geworden. Je stuit er onherroepelijk op als je met mij praat, maar ik heb geen zin om het de hele tijd te blijven noemen. Voor mij werkt dat niet.' 

Het volle leven

Dat Matthijn dat vroeger wél deed, legt hij aan Martine uit: ‘Ik begon met imiteren. In de kerk zag ik een bandje dat op het podium christelijke teksten zong. Ik schaam me er niet voor, maar ik heb nu ontdekt wat ik wil, en dat is het volle leven bezingen. Daar zit een grondtoon in, waar je zeker geloof en hoop in kunt horen.'  

Altijd nog wel ergens Hallelujah

Die hoop klinkt ook door in het nummer ‘Altijd nog wel ergens Hallelujah’. Matthijn: 'Je vindt altijd wel ergens hoop, iets van licht en iets van geloof. Als je maar goed genoeg kijkt. Het liedje is daar een opsomming van. Vanuit het christendom is Hallelujah een sprekend woord, maar óók daarbuiten. Denk bijvoorbeeld aan Leonard Cohen. Het woord is groter dan de context waarin het ooit is ontstaan.' 

Over de podcast Tekstuele Voorlichting

NPO Radio 2-dj Martine ten Klooster graaft, met hulp van liedjesschrijver Matthijn Buwalda door een betekenisvolle songtekst. Ze nodigen de artiest erachter uit om te ontdekken uit welk hart de woorden komen en wat ze betekenen.

• Matthijn en Jan Smit