Martine ten Klooster: 'In het verhaal achter een songtekst is veel te vinden'
Nieuw seizoen podcast Tekstuele Voorlichting
Radiomaken. Dát leek Martine in haar tienertijd wel wat. En zodra ze daar de kans voor kreeg, liep ze een korte stage bij de EO. Een dag die voornamelijk bestond uit het opruimen van een cd-kast, maar ze had de tíjd van haar leven. Nu, bijna 15 jaar later, presenteert ze zelf – als enige EO-dj – maar liefst twee programma’s op Radio 2 én staat ze aan het begin van het tweede seizoen van de podcast Tekstuele Voorlichting.
‘Ik interesseerde me altijd al voor muziek en ik speelde als kind ‘televisietje’ en bracht een familiekrant uit’ vertelt Martine. ‘Toen ik een jaar of 13, 14 was begon ik met het voorlezen van het weerbericht bij de lokale omroep, liep daarna stage bij de EO, ging journalistiek studeren en maakte mijn eerste demo’s. Uiteindelijk werd ik uitgenodigd om bij het toenmalige Xnoizz van de EO een programma te presenteren. En vanaf dat moment heb ik nooit géén radio meer gemaakt.’
Hoe is de podcast Tekstuele Voorlichting ontstaan?
‘Ik hou van radio, maar er is natuurlijk minder tijd. Ik heb daar een rubriek waarin artiesten uitleg geven over hun songtekst. Dat item is uitgebouwd naar wat nu de podcast is. Ja, dat vind ik echt fantastisch. Nu heb ik die ruimte om te verdiepen en dat heeft meerwaarde.’
Wat heb jij met songteksten?
‘Ik luisterde altijd al naar de teksten van muziek. Niet dat alles ergens over moet gaan, maar een tekst is voor mij even belangrijk als een melodie. Ik had een map waarin ik geprinte teksten bewaarde. Ik markeerde wat ik mooi vond en wat betekenis voor me had. En die teksten schreef ik in mijn schoolagenda of ik hing ze aan de muur. Nu ik ouder ben, ben ik ook nieuwsgierig wat de tekst voor de artiest zelf betekent.’
Soms is het gewoon poëzie, verpakt in een fancy popsong
Welke songtekst is je bijgebleven?
‘Ik had altijd veel aan de teksten van Switchfoot. Eén liedje vond ik extra bijzonder; Where I belong. Tegenwoordig luister ik van alles door elkaar. Een favoriete band is bijvoorbeeld Snow Patrol. Zij zeggen hele mooie dingen. En laatst hoorde ik een zin uit het liedje van Maan en Goldband, dat zegt: Ik wil dat het eindigt, maar niet dat het stopt. Toen ik dat voor het eerst hoorde, vond ik dat zo goed gevonden. En die zinnen stop ik dan in een laatje in mijn hoofd. Dat is gewoon poëzie, verpakt in een fancy popsong.’
Wat vinden de artiesten ervan om over hun teksten te praten?
‘Ja, ze waarderen het om het ook een keer daarover te hebben. Ik had vandaag een interview met Blackbird – zij zit in de tweede aflevering van Tekstuele Voorlichting en in een songtekst zingt ze: I am so tired of always pleasing. We hebben daarna tien minuten gepraat over wat dat dan betekent, waarom ze mensen het zo nu hun zin wil maken, en wat het effect daarvan is. Heel interessant.’
Wat maakt dit seizoen anders dan het vorige seizoen?
‘Ik start vanuit een persoonlijke trigger. En meer nog dan in het vorige seizoen ga ik samen met mijn gast op ontdekkingstocht om te zien wat er in een liedje gebeurt. Ook nieuw is dat ik aan het einde vraag of de artiest een zin wil opschrijven die voor hem of haar de kern van het liedje omvat. Bente heeft bijvoorbeeld een single waarin ze zegt: ‘Als ik met de wind kon dansen.’ Zij wilde dat als kern opschrijven, maar door het gesprek kwam ze tot een andere zin. Namelijk de toevoeging: ‘En dat vind ik best eng’. Ze kwam erachter dat er meer angst in haar teksten zit dan ze in eerste instantie dacht. Het is mooi als je dat samen ontdekt.’
Artiesten kunnen woorden geven aan dingen die wij minder goed kunnen verwoorden en daarmee ontstaat een stukje herkenning en erkenning
Herken je thema’s die besproken worden waar je ook wat aan hebt in je eigen leven?
'Ja, bijna altijd. In het vorige seizoen vertelde Froukje over dat zij soms een gesprek heel intens beleeft terwijl de ander dan haar naam alweer vergeten is. Dat herken ik. Ik beleef dingen soms groot en zwaar, dan denk ik dat we ergens zijn – terwijl de ander dat niet heeft. Ik vond het heel mooi hoe zij dat verwoorde. Dat helpt mij om in te zien dat het geen probleem is, maar gewoon mag bestaan. Artiesten kunnen woorden geven aan dingen die wij minder goed kunnen verwoorden en daarmee ontstaat een stukje herkenning en erkenning.'
Wat is je droom voor de toekomst?
‘Ik maak nu twee losse programma’s; op zaterdag en op zondag. Op een dag zou ik best een groter programma willen maken waarbij er meer ruimte is voor artiesten en waar ik de luisteraar mee op weg kan nemen om de kunst tot zich te nemen.’
Een laatste vraag. Wat is iets wat weinig mensen over jou weten?
‘Dat ik veel sport. Soms zijn mensen verbaasd dat ik zo vaak crossfit. En dat ik bergen beklim in de zomer. Ik heb die stoere kant en tegelijkertijd ben ik ook een gevoelige persoon. Daarom hou ik wellicht ook zo van allerlei soorten muziek en wat dat vervolgens teweeg kan brengen.’
Geschreven door
Esther Tims-Van Helden
