Sluit je aan

Inloggen bij eo

Praat je mee? Als je bent ingelogd, kun je reacties plaatsen en gesprekken volgen.

Door in te loggen bevestig je dat je de Algemene Voorwaarden en Privacyverklaring van de EO hebt gelezen en begrepen.

Hulp nodig?

Check de veelgestelde vragen.

Marije van der Velde, reformatorisch opgevoed, raakte in de ban van new age voordat ze tot geloof in Jezus kwam.
© Jacqueline de Haas

Marije raakte in de ban van new age

11 december 2024 · 15:39

Update: 11 december 2024 · 16:08

Niets wees erop dat de reformatorisch opgevoede Marije van der Velde als twintiger in de ban zou raken van new age. Toch gebeurde dat, vertelt ze in de aanloop naar Kerst. “Ze zeggen vaak: ‘God klopt op je deur.’ In mijn geval moest Hij de deur intráppen.”

“Ik kom uit een gezin met vier kinderen, van wie ik de tweede ben”, vertelt Marije (31) in haar bovenwoning in Rotterdam-West. “Ik ben opgegroeid in Dirksland, op Goeree-Overflakkee. We hoorden bij de Gereformeerde Gemeenten en ik kreeg een strengreligieuze opvoeding. Twee keer naar de kerk, catechisatie, jeugdvereniging, elke dag bidden en Bijbellezen: het hele pakket. Mijn ouders ben ik daar achteraf oprecht dankbaar voor. Ze hebben hun best gedaan. Ik heb veel Bijbelkennis opgedaan. Maar God leerde ik niet kennen.”

Veel vragen

“Ik herinner me dat ik als kind veel vragen had. Constant wilde ik weten: Wat is waarheid? Hoe zit dit of dat? Die vragen maakten me onrustig.

Waar het mij op spaak liep? De leer van de uitverkiezing. ‘Je moet veel bidden om een nieuw hartje’, kreeg ik te horen. En: ‘Je moet bekeerd, wedergeboren worden.’ En: ‘Het moet je gegeven worden.’ Maar ik heb niet geleerd dat ik op Gods evangeliebeloften mag vertrouwen, mag geloven, mag weten dat Jezus de weg al helemaal heeft vrijgemaakt om naar de Vader te gaan.”

Au pair

“Na de middelbare school ging ik naar de pabo: wilde altijd al juf worden. Ik koos voor de Christelijke Hogeschool Ede. Ik woonde op kamers en genoot van deze studie.

Na het eindexamen besloot ik niet meteen voor de klas te gaan, al kreeg ik een vast contract aangeboden. Ik vond mezelf nog veel te jong. Ik boekte een enkeltje Australië. Daar ben ik, na twee maanden als au pair te hebben gewerkt, gaan rondreizen. In een 4x4, met een daktent erop: fantastisch!”

Een lijntje met God

“Ik zag de mooiste landschappen en heel veel wilde dieren. Onderweg ontmoette ik allerlei mensen – geen christenen – die enorm van het leven genoten, heel vrij leefden, geen last hadden van schuldgevoelens en gelukkig waren. Op een gegeven moment dacht ik: óf zij doen alles verkeerd, óf ik ben geïndoctrineerd in mijn jeugd. Ik wilde net zo van het leven genieten als zij, en schoof mijn principes aan de kant.

Ondertussen verdiende ik goed geld via een bedrijf, waarbij ik me bezighield met toerisme en sales. Daar bleek ik heel goed in te zijn; mijn kracht ligt echt in woorden. Ik probeerde nog wel een lijntje met God te houden door braaf in de Bijbel te lezen. Ik had trouwens het bijbeltje mee dat hier voor me op tafel ligt: gekregen van de oma van een ex. Maar al gauw liet ik alles los.”

Rupsje-nooit-genoeg

“Na een jaar in Australië besloot ik een ticket naar Nieuw-Zeeland te boeken, voor een nieuwe rondreis. Het leven dat ik nu leidde, smaakte naar meer. Ik was een rupsje-nooit-genoeg.

Daar bleef ik twee jaar. Geld verdiende ik weer via dat bedrijf waarvoor ik al in Australië had gewerkt. Je werkte met hoge druk en op commissiebasis. Een leven waarin je keihard moest werken, maar ik vond dat leuk. En als je goed was, werd dat beloond. Door dit werk gingen veel deuren open en genoot ik volop van wat het leven te bieden had. Elke dag was het feest.”

Marije van der Velde, reformatorisch opgevoed, raakte in de ban van new age voordat ze Jezus Christus leerde kennen.
© Jacqueline de Haas

Voorrechten

“Maar de onrust bleef en ik vroeg een visum aan voor Canada, om daar te gaan wonen en skiën.

Toen gooide corona de hele wereld op slot. Uiteindelijk moest ik worden gerepatrieerd. Terug in Nederland verbaasde ik me over de angst voor het virus en de polarisatie. Pas als ik een prík zou halen, zou ik van deze overheid bepaalde voorrechten krijgen, zoals toegang tot evenementen? No way. Ik was het oneens met het coronabeleid, vertrouwde niet wat er gebeurde en ging op onderzoek uit. Net als vroeger stelde ik veel vragen en wilde ik weten: wat is waarheid?”

Keiharde regen

“Nog volop in coronatijd ging ik yogalessen volgen. Achteraf gezien zat er zo veel onrust in me. Feestte ik in het buitenland, nu zocht ik juist rust en stabiliteit.

Mijn leven leek steeds meer op autorijden in keiharde regen. De ruitenwissers zwiepen wild heen en weer. Na elke slag denk je: ik heb zicht. Maar dan plenst de regen weer genadeloos neer...

Yoga beloofde rust en ontspanning, maar die vond ik niet. Via yoga kwam ik in aanraking met New Age. Later probeerde ik nog veel meer uit, zoals maanceremonies, cacao, meditatie. En ik las veel zelfhulpboeken.”

Wat een leugen sterk maakt, is de waarheid die erin zit

Ogen geopend

“Spurgeon zei: ‘Wat een leugen sterk maakt, is de waarheid die erin zit.’ Meditatietechnieken en al dat andere lijken je inderdaad eventjes iets van verlichting en rust te geven, waardoor je er meer van wilt. Maar ongemerkt leidt New Age je steeds verder af van God. Van de waarheid.

In die vage spiritualiteit mag iedereen z’n eigen waarheid hebben. En op welke manier dan ook proberen ‘de beste versie van jezelf’ te worden. De mens staat centraal, is goddelijk en de hoogste liefde is de liefde voor jezelf. Jezus? Dat is gewoon een wijze man. Net als Boeddha.”

Blijven bidden

“Nog altijd had ik contact met christelijke vriendinnen van de middelbare school. Die vond ik inmiddels wel wat bekrompen. Prima dat ze christen waren. Maar pretenderen dat jij ‘de waarheid’ in pacht hebt? Heel je leven en je keuzes baseren op één Boek…? Zij mochten hun waarheid hebben, maar ik ook de mijne. Dat ‘God’ veel groter is dan zij geloofden, wisten ze nog niet. Later hoorde ik dat die vriendinnen, al die tijd dat ik aan het reizen en aan het feesten was, voor mij zijn blijven bidden.”

Die vriendinnen zijn al die tijd voor mij blijven bidden

Ogen geopend

“Begin 2022 nam ik deel aan een new age-ceremonie, die fout ging. Daar wil ik niet te diep op ingaan. Dit opende de poort naar de geestelijke dimensie en ik kwam oog in oog te staan met de duisternis. Het was compleet leeg en tegelijk afgrijselijk. Ten diepste zijn er geen woorden om te beschrijven wat daar is gebeurd. Na afloop was ik diep geschokt. Toen wist ik: als de duisternis reëel is, dan moet óók het licht reëel zijn.”

Donkerste nacht

“Twee weken hierna kreeg ik – uitgerekend ík! – een reformatorische stagiaire. Het was helemaal niet logisch dat zij bij mij kwam stagelopen. Maar – net als bij Jozef en Maria in Betlehem – er was ‘toevallig’ nergens anders een plek waar zij terechtkon.

Tijdens onze lunchpauzes spraken we heel veel over het geloof. Ze stuurde mij een liedje van Casting Crowns. Dat raakte me ongelofelijk diep. Ik heb het een maandlang beluisterd, op repeat: ‘Even when you’re running’. Bij dat liedje brak ik. Het ging over mij! Ík rende van God weg. Toch wachtte Hij met open armen op me. ‘Hij vindt je in je donkerste nacht’, zingt Casting Crowns.

(Tekst loopt door onder de video)

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

God gebruikte dit lied om mij terug te roepen naar Hemzelf. Zoals in de Bijbel staat: ‘Kom allen tot Mij die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven.’”

“Terwijl ik al jaren geen kerk meer vanbinnen had gezien, had ik inmiddels zo veel vragen en liep ik op een zondagochtend een gemeente binnen. De preek ging over Jezus’ ontmoeting met de Samaritaanse vrouw, over Gods onvoorstelbare zondaarsliefde. Elk woord was raak.

Ik liep steeds meer vast in mijn leven, tot ik niet verder kon. Mijn dieptepunt werd een knieval. Maar juist zo leerde ik: aan Jezus’ voeten is de hoogste plaats. Ik riep: ‘Hier ben ik, God, als U echt bestaat, neem het dan van mij over.’ Zo mocht ik als een verloren dochter thuiskomen bij de Vader. Beseffen dat je er een zooitje van hebt gemaakt, onvoorstelbaar veel zonden hebt gedaan en dan toch mogen gaan geloven: Jezus kwam ook voor mij naar deze aarde en stierf in mijn plaats – dát is genade.”

‘New Age lijkt licht, maar is duisternis’

“Zoals alles in het occulte en zoals die eerste zonde in het paradijs, draait New Age om het ego: zelfliefde, zelfheling, zelfbewustzijn”, legt Marije uit. “Maar het christendom draait om Jezus, Gods Zoon, en juist om het kruisigen van je ego, wat ook voor mijzelf een dagelijkse les is.
Hém de eer geven, daar zijn we voor geschapen. Antwoorden en rust zoeken in jezelf, is als soep eten met een vork. New Age stelt: je bent goed zoals je bent, kies je eigen waarheid. Een vage spiritualiteit. Zonder persoonlijke God. Zonder oordeel. Juist rond Kerst zien we hoe concreet het evangelie daartegenover is. Een Kind, een kribbe, later een kruis en een leeg graf… New Age lijkt licht, maar is duisternis.
Daarom: verdiep je in Gods Woord. Alleen zo kun je onderscheiden wat van Hem is en wat van de satan, die zich altijd voordoet als een engel van het licht. Ook in de kerk moeten we oppassen, juist in deze laatste dagen. Jezus zelf roept ons op waakzaam te zijn. Als ‘eenheid en liefde’ belangrijker is dan ‘liefde en waarheid’, waar Jezus in Johannes 17 om bidt, sluipt het gedachtegoed van New Age de kerk binnen.
‘God is licht’, zegt de Bijbel. Bij Hem is geen schemering, laat staan duisternis. Dus: hoe verder je van Hem afdwaalt, hoe donkerder het in je leven wordt. Blijf dicht bij Hem.”


    Deel dit artikel: