Marije moest met Pasen afscheid nemen van haar vader, maar een week later gebeurde er een wonder

"In de week voor Pasen was mijn vader al heel erg ziek. Het ging steeds slechter met hem’’, vertelt Marije. Haar vader was net een jaar met emeritaat (pensioen) en langs geweest bij een oude vriend die op sterven lag om hem de zegen te geven. ‘’Waarschijnlijk heeft deze vriend het virus bij zich gedragen.’’ Op zijn slechtst werd Marijes vader afgevoerd met een ambulance naar het ziekenhuis. De uitslag volgde op Witte Donderdag en het vermoeden wordt bevestigd: er is corona in het spel. Tijdens de uren die volgen, gaat de vader van Marije nog verder achteruit. Totdat hij op Goede Vrijdag op de IC terechtkomt.

Telefonisch afscheid

‘’Omdat mijn vader niet genoeg zuurstof binnenkreeg, dreigden ook organen uit te vallen’’, legt Marije uit. ‘’Het lichaam was zo zwak. Die zaterdag kregen wij te horen dat we telefonisch (via beeldbellen) afscheid moesten nemen. Mijn vader zou in slaap gebracht worden’’, vertelt Marije emotioneel. Nederland zat in lockdown en hierdoor kon dit niet in real life. Een bizarre situatie als de dood zo dichtbij komt. ‘’Het was begin corona, dus er waren nog geen testen of vaccinaties. Mijn vader was nog jong en gezond! Plotseling wordt hij ziek en dan wordt het zelfs zo erg dat je jezelf gaat afvragen of hij het wel gaat redden’’, beaamt Marije. ‘’Het voelde zo dubbel. Hij zou op paasmorgen nog voorgaan voor de gemeente en nu werd hij in coma gebracht.’’

Grote kracht

Tijdens het afscheid via de telefoon ervaart Marije een grote kracht. "Ik heb eigenlijk nooit het gevoel gehad van: dit was het. Daar zit voor mij ook wel een stukje geloof en houvast in", legt ze uit. Haar vader had dat gevoel ook. "Hij zei: God is bij mij. Ik ben niet alleen, ik ervaar dat God erbij is. We voelden ons gedragen. Ergens had ik het vertrouwen dat het goed zou komen."

Haar vader wordt uiteindelijk een week slapende gehouden. "In die week kregen we van heinde en ver steunberichten van mensen", vertelt Marije. Ook werden er gebedsgroepen en -momenten in het leven geroepen. We ervaarden, ondanks de lockdown, steun en gedragenheid van mensen.’’ De waardes van Marijes vader werden steeds beter en vervolgens ging het zo goed dat hij uit zijn coma werd gehaald. "Het ging eerst zo slecht en nu gebeurde er een wonder’’, glimlacht Marije terugdenkend aan het moment. "Het voelde als ons eigen, kleine opstandingsverhaal. Na een paar dagen mochten wij hem spreken en toen kon het revalidatieproces van start gaan’’, blikt Marije terug. "Al met al heeft het een maand geduurd. Begin april is mijn vader opgenomen en eind april kwam hij weer thuis." Nu gaat het heel goed met haar vader. ‘’Hij is volledig hersteld en heeft gelukkig geen restverschijnselen."

‘Ik heb nooit het gevoel gehad van: dit was het’

Een halfjaar na thuiskomst preekt haar vader weer. "Een bijzonder moment, want het was ook weer de eerste keer dat mensen weer samen mochten komen in de kerk", vertelt Marije. "Hij sprak in zijn preek over zijn ervaringen in het ziekenhuis." Dit deed haar vader aan de hand van een brief van Paulus. "Paulus zat in de gevangenis en haalde steun uit diezelfde brief. Je leest hierin dat je niet alleen bent en wordt gedragen door Heer. Ook al zit je in de put; er is iemand die bij jou is en je eruit trekt. Hij legde het verband met zijn eigen opname; Hij ervaarde rust en Gods nabijheid, maar wist nog niet dat hij beter zou worden. Die persoonlijke ervaring heeft een ongelofelijke indruk achtergelaten op de aanwezige mensen."

Pasen in een roes

Marije heeft ervaren hoe het is om Pasen op een hele andere manier te beleven. ‘’Eigenlijk in een soort roes’’, legt ze uit. Maar dat heeft ook te maken met de impact van corona toentertijd. ‘’Ik ben kerkelijk werker en moest voorgaan in diezelfde paasweek’’, vertelt ze. ‘’De kerkdiensten namen we op. Het was heel vreemd om op paasochtend niet bij elkaar te komen in de kerk. De opstanding met het bijbehorende feest heb ik daarom niet zo gevoeld als altijd.’’

Anders dan voorheen

Ook de jaren daarop is Pasen anders dan voorheen. ‘’Je staat dan weer extra stil bij wat er in het jaar 2020 is gebeurd’’, legt Marije uit. ‘’Ook ben ik begin april jarig en drie jaar geleden was mijn vader toen al ziek. Dat zijn allemaal dingen die blijven haken, maar ik moet zeggen dat dat gevoel nu wel iets minder wordt’’, zegt Marije. Het is nu juist de dankbaarheid die overheerst. "We zijn dankbaar dat we weer voluit Pasen kunnen vieren."

De betekenis van Pasen

Marije kan goed omschrijven wat Pasen voor haar betekent. "Het is voor mij altijd weer een moment van bezinning en inkeer. Je denkt na over de vraag: 'Waar gaat het ook alweer om in ons geloof?' De stille week zet je letterlijk weer even stil bij wat Jezus voor ons gedaan heeft, want dat is zo bijzonder. Daar wil ik graag persoonlijk, maar ook in mijn werk bij stilstaan."

Marije ziet Goede Vrijdag en Pasen als de basis van het geloof. "Dit is waar wij voor leven: dat Hij voor ons gestorven is en weer is opgestaan. En daarnaast dat wij met Hem weer mogen opstaan in het nieuwe leven." Dat klinkt als een hoopvolle week. "Dat is het ook", beaamt Marije. "De opbouw van deze stille week brengt toch ook weer een bepaalde rust mee in alle hectiek van alledag. Je weet wat er komt en leeft er samen naartoe."