Lydia woont in de jon­ge­ren­vleu­gel van een klooster

Lydia (29) woont ruim een jaar in de jongerenvleugel van het klooster. Daar mag ze maximaal twee jaar wonen, zodat ook andere jongeren de kans krijgen van het klooster te proeven. Ze is net terug van een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. “Dat had ik niet gedaan als ik niet in dit klooster had gewoond. Toen ik vertrok, kreeg ik van hier een speciale pelgrimszegen mee en werd er voor mij gebeden. Heel bijzonder. 

Ik was net gestopt met mijn werk op een reformatorische school en wilde graag op een andere plek opnieuw beginnen. Dit klooster kwam op mijn pad, ik was meteen enthousiast toen ik ervan hoorde. Toen ik voor het eerst de poort binnenstapte, ademden de gangen nog de aanwezigheid van de monniken – ook al zijn ze al sinds 2015 weg – en eigenlijk ook de aanwezigheid van God. En nog steeds denk ik elke keer: yes, hier woon ik!

Gasten komen hier ongetwijfeld enorm tot rust, maar als je hier woont, is het klooster onderdeel van je dagelijks leven. M’n agenda is veertig keer voller! Tegelijk kan ik erg genieten van de getijdengebeden, vooral van het nachtgebed om half tien. Die zeven minuten zijn niet altijd even geestelijk, soms overdenk ik de dag, maar je hoeft even niks. En samen zingen vind ik misschien wel het fijnst van een klooster, ik word daar rustig van. Het zíngt hier ook zo lekker. Sowieso mag je hier komen zoals je bent, en dat is precies wat ik nodig had.

Mijn slaapkamer hier is nog geen twaalf vierkante meter, terwijl ik eerst een eigen appartement van vijftig vierkante meter had. Desondanks heb ik geen seconde spijt gehad, omdat ik me – los van de rust die ik vind – hier op heel veel vlakken kan ontwikkelen. Ik klus, tuinier, werk in de koffieschenkerij, in de zomer kook ik voor de campinggasten hier en ik zit in de organisatie van het kloosterfestival dat eind augustus plaatsvindt. Daar geniet ik enorm van.”

Beeld: Willem Jan de Bruin