Lydia wandelt voor het klimaat: 'Deze pel­grims­tocht helpt om bij m'n be­wust­wor­ding'

‘God, U hebt ons behoed.
Open onze ogen en zintuigen deze dag.
Voor nieuwe indrukken en ervaringen.
Maak ons wakker om Uw schepping waar te nemen in haar schoonheid en kracht.’

Afgelopen vrijdag begon de klimaatpelgrimstocht in Borne met deze woorden, die we meekregen van pastor Ria Doornbusch in de Mariakapel. Het was de tweede dag en met die nieuwe indrukken en ervaringen komt het wel goed, zo heb ik inmiddels ervaren.

Zo ontmoette ik bijvoorbeeld dag-pelgrim Anita Meijer, die vertelde: ‘Ik dacht eerst: zo’n pelgrimstocht is niks voor mij. Die mensen zijn allemaal veel te fanatiek. Maar toen besefte ik dat het daar helemaal niet om gaat. Het gaat erom dat je jezelf uitdaagt tot meer bewustwording over hoeveel je eigenlijk gebruikt van de aarde. Deze tocht helpt mij weer een stapje verder in het proces van bewustwording.’  

Langzaam is negatief 

Dat is precies waarom ik ook meeloop. Ik schreef het al in mijn vorige blog: tijdens de oefenwandeling die ik maakte, gebeurde er al veel in mijn hoofd. En dat is nu tijdens de echte pelgrimstocht niet anders. Zo werden we als lopers uitgedaagd om een half uur in stilte te lopen en na te denken over het begrip ‘slowliness’. Vertragen, iets langzamer doen, is in onze cultuur bijna iets negatiefs. Want het gaat om snelheid en effectiviteit, dan zijn we echt goed bezig.

En terwijl ik al nadenkend naar mijn voeten staarde, zag ik opeens allemaal geplette zwarte torren op het wandelpad die me nog niet eerder waren opgevallen. De kleine beestjes waren gesneuveld tijdens hun poging het pad over te steken, vertrapt door de grote mensenschoenen. Zelfs voor ons pelgrims waren ze moeilijk te zien.

Overheen walsen

Ik vond het een treffend beeld. Als je op grote voet leeft, maak je makkelijk slachtoffers. En dat geldt ook voor de snelheid en effectiviteit: niet alles en iedereen kan in die mallemolen meekomen. En als dat niet lukt, walsen we er letterlijk overheen, en vaak merken we het niet eens op.

Even stilstaan, vertragen om jezelf bewust te worden van de omgeving waarin je leeft, de aarde waarop je woont, helpt om dit te zien en om minder slachtoffers te maken. En dat vertragen heeft ook nog een andere kant: je kunt met meer toewijding doen wat je wilt doen waardoor je meer kunt genieten en echte vreugde kunt ervaren.

Dan word je een heel tevreden mens, dat minder nodig heeft. En daar is deze aarde het meest mee geholpen.

‘God, open onze ogen en zintuigen’.