Liefde op de eerste EO-Jongerendag: ‘Daar is het allemaal begonnen’

Op 6 oktober 1978 leert Wilma Hans kennen. ‘’Ik logeerde bij een nichtje. Hans had zijn rijbewijs gehaald en gaf een feest. Daar ging ik mee naartoe’’, vertelt Wilma. ‘’Hij had altijd al een oogje op mij, maar ikzelf zag hem nog niet zo zitten. Hij was een wat stille jongen en als ik bij hem in de kerk was, kwam hij altijd als laatste binnen. Ik vond hem maar een aparte gast’’, lacht ze terugdenkend.

Grote indruk

De dag na het feestje gaan er overvolle bussen vanuit de kerk richting de EO-Jongerendag. Wilma en Hans gaan beide mee en samen brengen ze de volledige busrit en dag door. ‘’Die EO-Jongerendag bloeide de liefde op en hebben we verkering gekregen’’, glundert Wilma. ‘’Op dat moment beseften we niet dat het zoiets speciaals was, maar nu we eraan terugdenken was het eigenlijk best bijzonder.’’ Naast Hans maakt ook de Jongerendag zelf grote indruk op de zeventienjarige Wilma. ‘’Het was de eerste keer dat ik hiernaartoe ging’’, legt ze uit. ‘’Er waren daar zoveel jongeren bij elkaar! Dat was geweldig en heel mooi om mee te maken.’’

Dan wordt de prille liefde van Wilma en Hans bruut verstoord, als Wilma schokkend nieuws krijgt. De week na hun verkeringsdatum komt ze ernstig ziek in het ziekenhuis te liggen en er wordt lymfeklierkanker bij haar geconstateerd. ‘’De arts vroeg mij of ik een vriend had. Toen ik hem vertelde over Hans zei hij dat ik het maar uit moest maken, want ik kon hem dat niet aandoen. De grote wijsneus die ik was, gaf aan dat ik daar zelf wel over zou beslissen.’’

Niet vanzelfsprekend

Ook laat de arts weten dat Wilma nooit kinderen zal kunnen krijgen. Dat is gelukkig toch anders gelopen. ‘’Ik zei: ‘daar gaat u niet over, daar gaat God over.’ Nu, 46 jaar later hebben wij een prachtig gezin gekregen. We hebben drie gezonde kinderen, negen kleinkinderen en één kleinkind op komst’’, vertelt Wilma trots. Ze is heel dankbaar. ‘’Ik ben genezen en God heeft mij door het leven heen geleid. Dat is niet vanzelfsprekend, maar allemaal begonnen op die ene EO-Jongerendag.’’

Na vier jaar verkering trouwen Wilma en Hans in 1982 en gaan ze in Delft wonen. Ook reizen ze een tijdje de wereld over en wonen ze een periode in Bangladesh. Ze dragen de EO-Jongerendag nog steeds een warm hart toe. ‘’Het is fantastisch dat het er nog altijd is. Nu gaat mijn oudste kleindochter van tien jaar naar de EO-Jongerendag en dat vind ik zo bijzonder! Zo zie je hoe God door alle generaties heen werkt. Wij zijn zelf ook jarenlang met onze kinderen geweest’’, laat Wilma weten. Ze ziet tegelijkertijd ook grote veranderingen op de EO Jongerendag, maar vindt dat alleen maar goed. ‘’Het is leuk om te zien hoe dit evenement getransformeerd is door de jaren heen. Bij ons werden er nog super serieuze bijbelstudies gegeven, dat is nu wel anders. Ook dit jaar gaat er weer een volle bus vanuit Hasselt richting het evenement, net als in 1978. Ik weet hoe erg de jongeren er weer naar uitkijken, geweldig om te zien.’’