Leven zonder ledematen

Ietwat gespannen wachten we op de komst van Nick Vujicic. Want hoe begroet je iemand zonder armen en benen? Als Nick even later door zijn begeleider de kamer wordt binnengedragen, aarzelt hij geen seconde: hij geeft ons een knuffel. “Ik ben dol op knuffelen,” roept hij enthousiast. Ach, waarom ook niet?!
Na een mislukte poging tot het correct uitspreken van zijn achternaam, zet Vujicic direct de toon voor het verdere gesprek. “Als je de naam van Jezus maar niet vergeet,” zegt hij lachend. Het moge duidelijk zijn: hier zit een man die iedere kans om over Jezus te vertellen met beide handen aanpakt. Figuurlijk dan.

Heftige afwijking

Nick Vujicic wordt in 1982 geboren in Melbourne, Australië. Zonder armen en zonder benen. Een heftige afwijking, waar zijn ouders aanvankelijk niet mee overweg kunnen. “Mijn vader moest na mijn geboorte overgeven van afschuw, en mijn moeder durfde me pas na een paar weken voor het eerst vast te houden.” Ook in de kerk waar Nicks vader voorganger is, heerst veel onbegrip; hoe kan een God van liefde je zo'n kind geven? Na vier maanden gaat bij Nicks ouders de knop om. “God bracht rust en vrede in hun hart en gaf ze bovendien een flinke portie moed, kracht en wijsheid.”

Pesterijen

Ondanks de liefde van zijn ouders, heeft Nick het tijdens zijn kinderjaren zwaar. Op de basisschool is hij het constante mikpunt van pesterijen, met een zware depressie als gevolg. “Ik zat vol verdriet en had zoveel vragen. Waarom moet mij dit overkomen? Hoe kan ik leven zonder armen en benen? Wat voor werk ga ik later doen?” Vragen waar geen antwoorden op komen. Als de innerlijke frustratie een hoogtepunt bereikt, besluit hij zichzelf van het leven te beroven. Op 10-jarige leeftijd laat hij het bad vollopen om zichzelf te verdrinken. Het mislukt.

Bijbelverhaal

Dankzij steun van vrienden en familie komt Nick er bovenop. Én door God. “Ondanks alle eenzaamheid en mijn gebrek aan zelfvertrouwen, liet Hij me zien dat ik van waarde ben. Hij gaf me de passie om mijn verhaal en ervaringen met anderen te delen. Sindsdien jaag ik mijn dromen na, met welke tegenslag ik ook worstel.” Een belangrijk bijbelverhaal voor Nick is Johannes 9, waar de discipelen aan Jezus vragen waarom de blinde man niet kan zien. Hij antwoordt hierop: ‘Omdat Gods werk door hem zichtbaar moet worden.’ “Toen ik dat las, zag ik in dat God me wil en kan gebruiken zoals ik ben.”

Sjans

Een bijzondere karaktereigenschap van Nick is zijn humor. Ook over zijn eigen handicap maakt hij graag grappen. Lachend: "Als kinderen aan me vragen hoe het komt dat ik geen armen en benen heb, zeg ik: ‘Door sigaretten.’” Of die keer dat hij sjans had in de auto. "Ik had oogcontact met een meisje in de auto naast mij. Zij zag alleen mijn hoofd, dus ik keek haar aan en draaide toen 360 graden in het rond. Je had haar gezicht moeten zien!"

Noodweer

Een van Nicks grote voorbeelden is zijn goede vriend Phil Toth. “Aan hem heb ik mijn eerste boek, Life Without Limbs, opgedragen. Phil leed aan een dodelijke ziekte, waarbij zijn spieren, zenuwen en organen langzaam werden gesloopt. Maar Phil bleef altijd positief en vol van God.”
Dat ook Nick vol van God is, zien we als hij na ons interview zijn verhaal mag doen voor tienduizenden festivalbezoekers. Met positief blijven, heeft hij iets meer moeite. Als duidelijk wordt dat er storm op komst is, krijgen de bezoekers die het veld verlaten een veeg uit de pan. Ongelovigen zijn het volgens Nick, waarna hij God vergeefs oproept het noodweer te keren. Enkele minuten later barst het los en wordt hij tegen zijn zin in van het podium gehaald.

Fanatisme

Ook tijdens ons gesprek komt Nick soms arrogant en bijna militant over. Bijvoorbeeld als hij vertelt over het aantal presidenten dat hij ontmoette. Over de 4,5 miljoen mensen die hij over God heeft verteld. Of de honderdduizenden die dankzij hem hun hart aan Jezus gaven. Dat is jammer, vooral omdat hij het niet nodig heeft. Zijn verhaal is krachtig genoeg, ook zonder deze cijfers.
Het is de paradox van Nick. Aan de ene kant iemand die inspireert en motiveert, aan de andere kant iemand die soms doorslaat in zijn fanatisme. Gelukkig wordt ons gesprek inspirerend afgesloten als hij vertelt: “Wat was er gebeurd als God mij armen en benen had gegeven? Als het wonder waar ik als kind voor bad was uitgekomen? Dan had ik jullie nooit ontmoet. Ik geloof dat dit de weg is die God voor mij heeft bedoeld. Ik ben 29, net getrouwd en er gebeuren geweldige dingen in mijn leven. God heeft absoluut een groot plan met mij. Ook zonder armen en benen kun je van betekenis zijn voor anderen. Als je geen wonder krijgt, kun je zelf nog wel een wonder zijn.”

Lifewithoutlimbs.com

Tekst: Miranda van Holland en Remko den Boef
Beeld: Allen Mozo Photography