Lazarus staat op | Bedenk wat je doet als je vraagt om gerechtigheid
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Bedenk waar je om vraagt – PopUpGedachte vrijdag 4 maart 2022
Afgelopen week schreef Sheila Sitalsing in de Volkskrant weer een van haar pijnlijk-scherpe columns. Ze schoot met scherp op wat zij de en-en cultuur noemt, of de win-win. Dat ons is voorgehouden: '...dat je én aan het Russische gasinfuus kan blijven hangen, én Poetin bestraffend kan toespreken over poloniumthee of vermoorde journalisten. Dat je én het goorste, van corruptie walmende en van bloed doordrenkte geld uit de smerigste krochten van de wereld door je brievenbussen en langs je glimmende Zuidas kan laten stromen, én een grote bek kan opzetten over mensenrechten of ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen. Dat je én kan janken bij olympisch goud, én handenwringend kan zeggen dat het zo niet kan, met die arme Oeigoeren.' Dat kun je lang volhouden, zo sluit ze haar column af, maar op een gegeven moment kom je op de koffie.
Ik moet eraan denken vanwege de Bijbellezing van de dag vanochtend en de situatie van vandaag. We smeken God, als we daarin geloven, om herstel, om vrede, om wraak misschien en in elk geval om gerechtigheid. De Vastentijd is daar bij uitstek voor geschikt. Een ander roept het universum of de liefde of wat er dan ook aan goede machten en krachten in het universum huizen om in te grijpen en de ellende die over Europa en Oekraïne komt een halt toe te roepen. We willen rechtvaardigheid, want de hoeveelheid onrechtvaardigheid deze dagen is onverdraaglijk.
In de Vastentijd worden oude profeten tevoorschijn gehaald in het leesrooster en vandaag zegt een van de grootsten onder hen, Jesaja, het volgende:
En ze vragen naar mijn rechtvaardige voorschriften
en verlangen naar Gods nabijheid.
‘Waarom ziet U niet dat wij vasten,
en merkt U niet op dat wij ons onthouden?’
Omdat jullie op je vastendagen nog handeldrijven
en jullie arbeiders afbeulen,
omdat jullie onder het vasten strijden en ruziën
en er gewelddadig op los slaan.
Als je op die manier vast,
wordt je stem niet gehoord in de hemel.
Zou dat het vasten zijn dat Ik verkies?
Is dat een dag van onthouding:
dat iemand het hoofd buigt als een riet
en zich met een rouwkleed neerlegt in het stof?
Noemen jullie dat soms vasten,
is dat een dag die de HEER behaagt?
Is dit niet het vasten dat Ik verkies:
misdadige ketenen losmaken,
de banden van het juk ontbinden,
de verdrukten bevrijden,
en ieder juk breken?
Is het niet: je brood delen met de hongerige,
onderdak bieden aan armen zonder huis,
iemand kleden die naakt is,
je bekommeren om je medemensen? (NBV Jesaja 58: 2b-8)
Dit is de oud-Bijbelse versie van Sheila Sitalsings column. Er is geen win-win of en-en. Geen door kunnen gaan met dat wat jezelf voordeel biedt, al is het onrecht én het onrecht dat je dwars zit bestraft of rechtgezet zien worden. De vastentijd is een moment van inkeer. Wat hebben we gedaan? En nee, dat betekent niet dat we de schuld van de inval in Oekraïne bij onszelf moeten gaan zoeken als zou het de straf van God op onze zonde zijn – zoals dat soms gepredikt werd bij de corona-crisis. Er zijn natuurlijk verbanden, maar zo simpel en direct is het nooit. Het gaat erom dat wie vraagt om gerechtigheid, ook de taak heeft om zichzelf in de spiegel aan te kijken. Wat ik vraag van de Eeuwige, doe ik dat ook zelf in mijn eigen leven. En zo niet, besef ik dat dan?
De computer waarop ik dit tik, zit vol met onderdelen die gedolven worden door tot slaaf gemaakte mensen in de meest ellendige omstandigheden. Dat weet ik niet honderd procent zeker, maar de kans is groot. Wie ben ik dat ik mag roepen om gerechtigheid?
In de christelijke traditie zit datgene wat in de Volkskrant-column natuurlijk niet genoemd kon worden. Genade. Het is niet zo dat we pas mogen roepen om gerechtigheid als we het zelf goed doen. Wie roept om gerechtigheid in het volle besef van eigen verantwoordelijkheid en onvermogen, zal antwoord krijgen – dat is de belofte. Mogelijkerwijs geen gemakkelijk antwoord, misschien is het niet meer dan het antwoord van Christus die zegt: 'Kom, volg mij'. Maar antwoord volgt. Tot zover vanochtend. Een hele goede vrijdag gewenst, en in en onder alles, vrede gewenst en alle goeds.
Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg
