Lazarus staat op | Rust in tijden van onrust

Rust in tijden van onrust – PopUpGedachte vrijdag 3 april 2020

Het neigt naar Pasen. Volgende week is het al zover. Niemand had kunnen vermoeden dat de veertigdagentijd zo zou verlopen. En dat die veertigdagentijd ook nog wel even gaat duren. We weten niet eens hoe lang. Wat een vreemde tijden. Omringd door tragiek, verstilling, verbinding, verwarring, verdieping – alles gebeurt en we hebben weinig te kiezen. Behalve dan met wie we ons verbinden en wat we tot ons nemen in deze tijd. Veel van de emoties overkomen ons, zeker in een beginfase. We zijn volgens Rutte aan het eind van het begin gekomen, dus dat is mooi. Het betekent dat we iets bewuster kunnen gaan besluiten met elkaar hoe we hier in gaan staan.

Ik durf nog niet te denken aan hoe lang dit allemaal kan duren en welke ellende er nog kan komen. Dan vormt zich een knoop in mijn maag die ik nog even niet aan wil gaan. We zien wel. Wat wel kan is me verbinden met mensen die belangrijk voor me zijn, dan maar online. En me blijven voeden met stilte, regelmaat, rust, inhoud. En blijven schrijven. Zoeken naar rust in tijden van onrust.

Als iemand daar een meester in is dan wel de meester himself. Vandaag wordt hij in de lezing niet bedreigd om onbekende mogelijke dodelijke virussen, maar met zeer zichtbare brokken steen die klaarliggen in van woede trillende handen en zich voorbereiden om door de lucht te suizen en hem hard te raken. Concrete dreiging en een briljante rust. Vorig jaar lazen we op hetzelfde moment, dezelfde tekst en ik zou het weer ongeveer hetzelfde zeggen:

Dit staat er: In die tijd raapten de Joden stenen op om Jezus te stenigen. Maar Jezus zei hun: ‘Ik heb voor uw ogen veel goede werken verricht, die uit de Vader voortkomen; om welk van die werken wilt gij Mij stenigen? Knap staaltje reframing. Ik ben zo ongeveer Mister weldoener hiero, voor welke weldoening ga je me nu proberen te doden? En jawel, ze gaan het gesprek weer aan:

De Joden gaven Hem ten antwoord: ‘Niet om een goed werk stenigen wij U, maar om een godslastering: dat Gij, een mens, Uzelf tot God maakt.’ Dat is een serieuze beschuldiging in die tijd en Jezus heeft niet heel veel moeite gedaan om te voorkomen dat men hem daarvan kón beschuldigen.

Jezus antwoord­de hun: ‘Staat er niet in uw Wet geschreven: Ik heb gezegd: gij zijt goden?
Zij heeft hen tot wie het woord Gods gericht werd, goden genoemd, en de Schrift heeft bindende kracht. Maar waarom dan beschuldigt ge Mij, die door de Vader geheiligd en in de wereld gezonden werd, van godslastering als Ik Mijzelf Gods Zoon noem?

Nou, daar sta je dan als religieus leider. Word je met je eigen geschriften om de oren geslagen. De heilige teksten zeggen dat we allemaal Gods kinderen zijn. Jezus is bereid heel zijn eigen pretentie te relativeren. Of beter gezegd: de ander ook zijn eigen status te geven. Zijn ze dan gelijk? Hij en de rest? Nou op dit moment dat staat de éne godenzoon met een steen in de hand klaar om een goeie vent uit ongemak dood te gooien en zegt de andere godenzoon tegen de stenengooier dat hij ten diepste een goddelijk goede vent is. In elk geval zo gemaakt. Dat mag wat zeggen over wie de titel zou mogen dragen, toch? Dan gaat hij verder:

Als Ik de werken van mijn Vader niet doe, behoeft gij Mij niet te geloven, maar zo Ik ze wel doe, gelooft dan die werken, als ge Mij niet wilt geloven. Dan zult gij inzien en erkennen, dat de Vader in Mij is en Ik in de Vader ben.’ 
Geloof me dan niet, joh, zegt hij. Als dat te ingewikkeld is voor je, geloof dan in wat ik doe. Kom dan niet naar een kerk, verbind je niet aan Jezus, dan niet. Maar alsjeblieft erken dat het geven om je naaste als jezelf, het bijstaan van zieken, het dak-geven aan daklozen, goddelijk goed werk is. Geloof dan wat ik doe, zegt Jezus. Common ground zoeken, ondanks alles.

De meester van de wijsheid relativeert zijn eigen claim: Denk ik dat ík heel wat ben? Ik denk dat jíj óók heel wat bent. Je hoeft niet te geloven wat ik geloof, maar laten we samen geloven dat het goede goed is. Dan komen we wel ergens. Dan vinden mensen van vrede, van goede wil en verlangen elkaar. Belangrijke recepten voor rust in tijden van onrust. Geloven in het doen van het goede en dan beseffen dat je met al degenen die het goede zien en erkennen uiteindelijk uit dezelfde bron leeft. Dat is verbinden op niveau.

Tot zover vanochtend. Een hele goede vrijdag gewenst, een weekend van rust in tijden van grote onrust en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.