Lazarus staat op | Of dat nou echt zo is?

PopUpGedachte donderdag 10 oktober 2019 – Of dat nou echt zo is?
We kunnen de oorlog die zich ontrolt in Noord-Syrië live volgen. Elke bombardement, elke troepenbeweging, elke schot wordt zo ’n beetje vastgelegd en over de wereld verspreid. Het is een ramp op wielen die zich dwars door de gelederen van de Syrian Democratic Forces gaat bijten en hen in enkele dagen volkomen kapotbreekt als er niets en niemand ingrijpt. En dat is precies wat er lijkt te gebeuren, dat niets en niemand ingrijpt. 

Ik ben de afgelopen maanden wat vertrouwt geraakt met Noord-Oost Syrië, met de SDF waar Koerden, Arabieren en andere minderheden deel van uitmaken. Het is geen frisse legermacht, maar hun ontwikkeling en doel was zoveel hoopvoller dan wat er in de rest van de regio gebeurt: zelfbestuur, multi-etnisch, multi-religieus, aanpakken van radicalisering door patriarchaat te slopen. En dan is opeens Trump weg met zijn leger. En zijn ze vogelvrij geworden. 
Vandaag lees ik dit in een Psalm en ik vraag me af. Is dit nou echt zo?

Gelukkig de man die weigert te doen,
wat goddelozen hem raden;
die niet de wegen der zondaars gaat,
niet zit te midden der spotters.
maar die zijn geluk vindt in 's Heren wet,
haar dag en nacht overweegt.

Hij is als een boom, aan het water geplant,
die vruchten draagt op zijn tijd;
des zomers verdorren zijn bladeren niet,
maar al wat hij doet brengt hem voorspoed.

De goddelozen vergaat het zo niet:
de wind blaast hen weg als kaf.
De Heer immers let op de weg der gerechten,
de weg van de zondaars loopt dood.

Over wie gaat dat dan? Over de weg van Trump? Dat die doodloopt? Dat zou best wel hoopvol zijn. Ik kan me niet voorstellen dat hij ‘s Heren wet dag en nacht overpeinst en spotten op Twitter is zijn middle-name. Maar als het hier kaf betreft, dan wel van de hardnekkige soort. 
Moet je concluderen dat de Koerden en de SDF dan toch wel slechte mensen zijn geweest, want zie ze worden weggeblazen als kaf in de wind? Dat lijkt me sterk. Sowieso is dat oordeel niet aan ons en is de Psalm – dunkt me – niet geschreven om te kijken wie het allemaal zwaar te verduren heeft om dan te kunnen zeggen dat het waarschijnlijk slechte mensen zijn.

Dit is wat ik hoor. En zoek. Wie in tijden van grote spanning, van legermachten die huishouden, of veel dichterbij: shit op je werk, oneerlijke behandeling door de Belastdienst of wat dan ook, zoekt naar rechtvaardigheid, moet zijn wortels dieper in de aarde laten zakken: de stem van de wraak en van het kwaad negeren, de cynici buiten de deur zetten en zoeken naar water dat het hart verfrist. De wijsheid overwegen, wat is het goede om te doen – om in alles een wijs mens te blijven. En dan zul je zien: hoe hard het ook winter wordt in je leven, je frisheid blijft onder de bast behouden. 

Christendom en misschien wel alle religie zoekt hoe het de eerste neigingen van mensen, die vaak zo desastreus kunnen uitpakken op de lange duur, kan temperen en sturen in betere richtingen. De reactie van wanhoop, van cynisme, van wraak, van verraad, ze liggen allemaal zo voor de hand. En deze Psalm probeert in haar poëzie de mens de weg naar binnen en naar verdieping te wijzen, juist als omstandigheden en ongeluk je teisteren. Dieper de aarde in met die wortels, zoeken naar fris water, zoeken naar persoonlijke groei, zodat de hoop uit de bladeren spreekt en de kracht uit de takken en soms zomaar een ander komt schuilen in de schaduw omdat die iets herkent van de bron. 

Die weg. Steeds weer opnieuw.

Tot zover de popupgedachte van vanochtend. Meer te vinden op lazarusstaatop.nl – daar kun je je ook abonneren. Deel en reageer vooral en voor nu: Vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.