Lazarus staat op | Bestemming gevonden?

Bestemming gevonden – PopUpGedachte maandag 11 oktober 2021

Dan heb je toch wel echt het geluk van de wereld, denk ik zo. Niet als je de bestemming hebt bereikt, want wat moet je dan nog? Nee, als je de bestemming hebt gevonden. Als je weet wat je te doen staat, waar je hoort, waarheen je op weg bent. Jóuw bestemming, de eigen. Ik weet niet of je dat geluksgevoel kent, dat je beseft: ik hoor dit te doen, dit past bij mij, ik match naadloos hiermee. Het zijn nooit blijvende gevoelens, tenminste voor zover ik ze ken niet. Het is altijd een moment en het is echt niet zo dat het moment zonder slag of stoot bereikt is, integendeel – en ook niet dat het allemaal zonder gedoe omgeven is. Er speelt van alles, maar dát moment. 

Ik vergeet nooit meer die anderhalve dag in een verroest en kapotte goederenwagon op een verlaten rangeerterrein in een Bosnische stad. We waren onder en over heel wat treinstellen geklommen en vonden eindelijk de mensen voor wie we kwamen, ze hadden ons een locatiepinnetje gestuurd. Drie mannen uit Pakistan. Ze kookten, we lachten en praten en uiteindelijk maakten ze een bed voor ons op in de tweede goederenwagon. Daar sliepen we met z’n vijven. De gesprekken van die dagen, de rust, maar ook de ladingen verdriet en pijn die ze meedroegen, de ontmoeting die zo belangrijk voor ze was zonder dat wij ze echt konden helpen. Ik heb me nooit zo pastor geweten als toen.

Als vader zijn die momentjes er steeds weer even, én ze zijn ook zo weer voorbij als je niet oppast. Dan gaat de telefoon of er flitst nog een werkgedachte door je hoofd – en er zijn de projecten dichtbij huis die dan betekenis blijken te hebben, dan weet je weer even waarom en waartoe.

Vandaag schrijft Paulus boven een brief over zichzelf: van Paulus, dienstknecht van Christus Jezus door Gods roeping apostel, bestemd voor de dienst van het evangelie, die God eertijds door zijn profeten in de heilige schriften heeft aangekondigd.

Hij weet z’n bestemming, hij ziet zich in lijn met de profeten die hij heel zijn leven met ontzag heeft bestudeerd en nu reist hij de wereld over om te laten zien waar die oude teksten allemaal toe geleid hebben en wat voor verschil dat maakt, welke vrijheid dat brengt, welke toewijding dat vraagt, welke shit dat oplevert met bestaande politieke en religieuze autoriteiten en hoeveel liefde het brengt. Paulus weet waarom en waartoe. Best wel uniek, want velen van ons vragen het zich tot overspannen-worden aan toe af: waartoe ben ik dan op aarde?

Paulus is zo’n figuur waarvan ik denk dat hij zich dat nooit echt heeft afgevraagd. Hij ging als jonge man vol voor de bijdrage die hij kon leveren aan zijn gemeenschap – en joeg de verraders, zoals hij ze zag, die volgelingen van die verraderlijke rabbi jezus, op tot in het buitenland.

Toen hij met donder en bliksem overtuigd raakte van het tegendeel, dat die rabbi Jezus de lang beloofde was, diende hij díe gemeenschap met minstens zoveel ijver en liefde. Toewijding is wel de sleutel in Paulus’ leven en misschien is dat karakter, misschien is het ook wel een ingang tot de vraag naar bestemming: je bent ergens, je hebt een plek: misschien dat wat er zich daar afspeelt, daarin je bijdrage leveren, met liefde en toewijding. En als dat niet de goede richting is, dan merk je dat wel. Of zich dan de hemel opent zoals bij Paulus, dat is maar de vraag; maar met toewijding doen wat je nu kunt doen, is nooit waardeloos. In al die rollen die je hebt, dat zijn er altijd meerdere, zoeken naar die gedrevenheid om er soms even – voor zover het je lukt – iets moois van te maken. Onderweg vind je dan wel bevestiging, in momentjes, kleine openingen van licht: dat je weet dat iets van wat je doet klopt. Dat zijn je navigatielichten: houd je koers of verleg je 'm een beetje?

Of dit allemaal voor jou geldt, weet ik helemaal niet. Het is in elk geval een oproep waar ikzelf wel weer de week mee in kan. Doen wat je te doen staat met een Paulinische toewijding, als het anders moet, hoor je het wel. Én vieren van de lichtmomenten dat je voelt dat je op je bestemming zit, even – om ze dan ook te gebruiken als navigatielichten om al dan niet je koers iets te verleggen. Dat is wel even voldoende voor het begin van de week op de vroege maandagochtend. Met dank aan Paulus.

Een hele goede maandag gewenst, morgen weer een nieuwe PopUpGedachte – en voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.