Lazarus staat op | Hoe het goede groeit

Hoe het goede groeit – PopUpGedachte dinsdag 8 maart 2022

Vandaag zien we een eruptie van het goede in de mens, een uitslaande brand van aandacht, geld, liefde – zelfs militair geweld, alles voor de goede zaak – tegenover de uitslaande brand van vernietiging, haat en desinformatie door Poetin. En er is van alles op aan te merken; er staan straks weer pakhuizen met ongebruikte goederen, zegt iemand. Een ander wordt diep treurig van de karavaan aan NGO’s in zijn eigen stad in Polen. Hij kent het beeld van Lesbos en Samos en heeft er gefrustreerde herinneringen aan. De vrijwilligers met glorie in de ogen die de grens naar Oekraïne overgaan om te vechten. En dan natuurlijk de vergelijkingen die men maakt met hulp aan Syrië of met de manier waarop er met alle andere vluchtelingen om wordt gegaan.

Er is van alles op aan te merken, dat gesprek is heus zinnig om te voeren – maar niet zonder te erkennen dat het een uitslaande brand van goedheid en bewogenheid is. Dat er blijkbaar ergens een voorraadschuur aan barmhartigheid, bewogenheid, geld, tijd, middelen, onderdak en wat niet al, ligt te wachten om aangeboord te worden. In al die tijd dat men zei dat er geen draagvlak is, of dat er simpelweg geen ruimte is, dat men druk is of al zoveel goeds doet – een spade dieper in de grond blijkt er een onuitputtelijke voorraad. Voorlopig in elk geval. Toen de Belgen in de Eerste Wereldoorlog en later Bosniërs en Hongaren in Nederland aankwamen, was er in eerste instantie ook alle ruimte en werd het later grimmig. Het hangt allemaal af van het verdere verloop, maar deze dagen kan het niet op. De pijn en het verdriet ook niet trouwens. En die hebben met elkaar verband, blijkbaar. Als het ons pijn doet, als het onontkoombaar is – en dat is het nu – dan worden er bronnen aangeboord die voor die tijd ondenkbaar waren. Dat is op zichzelf goed nieuws want er gaat nog veel meer komen. Ik bedoel niet de doemprofeet uit te hangen, maar de klimaatcrisis wacht niet tot wij een keer tijd voor haar hebben. We zullen alle goedheid in de wereld nodig hebben om elkaar straks het hoofd boven water te houden.

Hoe werkt dat goede? Jesaja schrijft erover vandaag in een paar briljant mooie zinnen. Dit staat er:

“Zo spreekt God de Heer: “Zoals de regen en de sneeuw uit de hemel vallen en daar pas terugkeren, wanneer zij de aarde hebben gedrenkt, haar hebben bevrucht, zodat zij groen wordt, wanneer zij het zaad aan de zaaier hebben gegeven en het brood aan de eter, zo zal het ook gaan met het woord; dat komt uit mijn mond, het keert niet vruchteloos naar Mij terug, het keert pas weer, wanneer het Mijn wil volbracht heeft en zijn zending heeft vervuld.”

Er ging een woord uit van de Eeuwige, in Christus, voor Christus, in harten en zielen van mensen die geschapen zijn uit liefde – dat is de claim van het Christendom, in verering voor de God van Abraham, Izaak en Jakob. Er ging een woord uit van de Eeuwige en het zal niet terugkeren voor het de aarde heeft doordrenkt. Voor het zich heeft genesteld in de poriën van de mens en de aardbol om dan vandaaruit vrucht te dragen. Christenen geloven dat het Woord inmiddels is teruggekeerd. Dat met Jezus van Nazareth er iets geplant is in de wereld, wat vrucht draagt over heel de wereld. Soms met de naam van christendom, soms gericht tégen de naam van christendom. Want de Poetinkerk draagt ook de naam van Christus en heeft niets met hem van doen. Net als de kapitalistische, koloniale of militante kerk niets met hem van doen heeft.

Er is een behoefte aan universaliteit achtergelaten in de mens, een streven naar verbinding en vrede alom. Het is niet gekomen met Christus, het was er allang. Het was onderdeel van hoe de mens in elkaar is gezet. Met Christus is het gevoed en aangewakkerd op een wereldomvattende manier. En vandaag zien we de vruchten van het ingeblazen goede, dat in ondergrondse voorraadschuren ligt te wachten tot het tijd is voor de oogst. Met alle mitsen en maren ben ik deze dagen dankbaar. En ik hoop dat de snelle groei geen voorbode is van snelle uitputting, dat de grond rijk genoeg zal zijn en er genoeg arbeiders werken om de oogst te organiseren. Toch is het hoopvol. De grond is niet schraal en uitgedroogd, ze is rijk en vol van leven. Pijnlijk voor degenen die dit leven óók keihard nodig hebben, vluchtelingen aan onze grenzen, een bevolking in Jemen en zo nog veel meer. Maar het is er en er zal nog veel meer van nodig zijn.

Tot zover vanochtend. Een hele goede dinsdag gewenst en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.