Koningsdag op z'n Spaans

Toen we een aantal jaar geleden nog in Mexico woonden, waren we werkzaam voor de Heer en wellicht vergaten we daarom vaak de verjaardag van de koning te vieren. Of het kwam doordat er in de wijde omtrek geen andere Nederlanders woonden, en Mexico-stad – waar de Nederlandse ambassade wel wat organiseerde – was met zo’n 1200 kilometer toch wat ver. Behalve in het jaar van de troonswisseling. Toen hadden we heimweehonger en wilde ik voor de tv zitten met een Oranjetompoes.

Tapachula ligt helemaal in het uiterste zuiden van Mexico en ook al waren de supermarkten naar Amerikaans voorbeeld enorm groot, het aanbod binnen was klein. Er stonden rijen met schappen, maar vaak vond je in één rij maar één soort product: tomatenpuree zo ver het oog rijkte. Kruiden en specerijen waren bijna niet te koop en het gebeurde regelmatig dat er gewoon een maand geen nieuwe voorraad kwam. Dan was er geen volkorenmeel en gist, waardoor ik weer een maand geen brood kon bakken. Tompoezen waren er zéker niet voorhanden.

Ik herinner me dat ik via internet een recept vond voor deze lekkernij en gewapend met boodschappenlijstje had ik twee dagen nodig om de ingrediënten te vinden. Ik toog naar verschillende supermarkten en de lokale markt. Voor de zekerheid had ik alles in dubbele hoeveelheden gekocht, want het was me al vaker overkomen dat de bloem bij thuiskomst al groene stukken had doordat het te lang in de tropische vochtige warmte had gelegen. Helaas werd het alsnog een compleet fiasco. De namaakroomboter voor het bladerdeeg smaakte naar karton, en deeg uitrollen op een koud werkvlak was in het immer hete Tapachula onmogelijk. De banketbakkersroom zonder room leek meer op slappe vanillevla en het glazuur was rood, omdat ik geen oranje kleurstof kon vinden. Maar ondanks de visuele catastrofe hadden we tijdens de troonswisseling toch een hoopje Nederlands gebak op ons bordje en bleven we met koningin Máxima in tropische sferen.

Ook al dienen we de hemelse Koning nog steeds, nu Machiel werkt voor het Koninkrijk der Nederlanden moeten we ook aandacht besteden aan ons koningshuis. We praten met de kinderen over de waarde van Nederlands zijn en proberen met elkaar de Nederlandse feestdagen te vieren en de cultuur levend te houden. Olivia vindt het de grootst mogelijke onzin. Ze is blij dat ze weg is uit dat koude kikkerlandje en gaat in Spanje dus echt niet van die culturele fratsen uithalen omdat ze toevallig in Nederland geboren is. Onlangs wilde ze op internationale dag van de moedertaal niet eens haar blog in het Nederlands schrijven, want volgens haar zit niemand op die taal te wachten. We hebben dus best wat werk te doen om ons culturele erfgoed ook binnen ons gezin positief onder de aandacht te brengen.

Maar wat blijkt? Zelfs Olivia heeft zo nu en dan heimweehonger. Dan smeekt ze of ik weer eens snert wil maken. Of misschien kan ik soesjes bakken. Haar vaderlandsliefde gaat blijkbaar door de maag. Deze Koningsdag zal ik haar wat cultuur bijbrengen en gaan we samen Oranjetompoezen maken. Zeker weten dat Nederland dan zo slecht nog niet is.