#komtgoed

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

#komtgoed – PopUpGedachte woensdag 5 december 2018

Het was de bedoeling dat we ons niet met een soort pie in the sky in slaap lieten zingen door de georganiseerde religie. Dat zeiden de atheïsten, de socialisten soms en zo’n beetje iedereen die een pokkehekel had aan lijdzame, status quo bevestigende religie. Als je hen een hemel voorspiegelt, waarin alles goed komt en je zelf de sleutel bewaart, dan kun je mensen in moeilijke situaties laten doen wat je wilt. Dat is natuurlijk zo. Pie in the Sky, beloof ze een stuk taart in de lucht en je hebt mensen in de macht als konijnen met een wortel aan een stok.

Moeten we niet doen. Ogen open. Zien waar de pijn zit, waar verandering nodig is, activeren. Dat is waar christendom überhaupt over gaat. Waar Jezus de lead in neemt, maar niet in z’n eentje en niet als eerste. Dat is de ziel van de Joodse traditie, een hemels bestaan op aarde. Niet hardspelend met je dikke buik onder een boom wachtend tot er iets in je hand valt, maar wel eerlijk werk met eerlijke opbrengsten, een goede omgang met de natuur zodat oogsten de aarde niet uitput maar respecteert, dat er voor de mensen die stom toevallig toch niets hebben, altijd wat blijft liggen. En dat is geen situatie die opeens in een roze wolk neerdaalt op aarde, maar die door bewuste keuzes (In bijbelse tradities gehoorzaamheid geheten) bereikt moet worden. Bewustzijn anno nu vinden we misschien fijner dan gehoorzaamheid omdat die laatste zo slaafs klinkt, maar het ligt niet ver van elkaar hoor. Bewust van het geweten, van de verantwoordelijkheid, dat er antwoord gegeven moet worden op de vragen die de aarde, de natuur, het goede aan de mens stelt. En als er antwoord gegeven moet worden, dan moet er eerst toch iets gehoord worden. Gehoorzamen aan de roep van het geweten, dat innerlijke systeempje waarvan de filosofen zeggen dat het een eigen toegang heeft tot de Goddelijke werkelijkheid. Geweten, of letterlijker: samen weten, samen met het goddelijke. Bewustzijn als tegenover van dom-doordoen en gehoorzamen. Het ligt allemaal heel dicht bij elkaar.

En dat is wat ons steeds gevraagd wordt. De ogen te openen. De oren. Het hart en de ziel. En dán te kiezen. Daar de tijd voor te nemen.

Het garandeert nog niets helaas. Want het kan zomaar gebeuren dat als de een de ogen sluit om te luisteren, in de stilte het geweten te laten spreken, dat de ander die effe écht iets nodig heeft, de mediterende stille berooft van al zijn aardse zaken. En dan voel je je toch genaaid. Dan knaagt er toch de twijfel. Dan toch maar de deur op slot en niet iedereen binnenlaten. Dan toch …

De pie-in-the-sky is nooit bedoeld geweest om mensen dom te houden of de status quo te bevestigen. Het is bedoeld om mensen de moed en de energie te geven om door te gaan op de weg van kwetsbare, gewetensvolle overgave, juist als je genaaid wordt waar je bij staat en als het harde eigenbelang aan de deur staat te kloppen en het zo aantrekkelijk is om die binnen te laten en de rest maar aan fikkie te geven. Hoe houdt je dan vol? Hoe kies je dan weer opnieuw? In de opvoeding van de Bijbelse teksten is één van de manieren om: beloven ( met alles wat ze in zich hebben) dat het goede uiteindelijk écht het laatste woord heeft. Dat het goede over de mens zal oordelen, dat God ziet en liefheeft en ja, beloont, op een bepaalde manier. Dit staat er vanochtend:

In die dagen richt de Heer van de hemelse machten op deze berg voor alle volken een feestmaal aan
met uitgelezen gerechten en belegen wijnen, een feestmaal rijk aan merg en vet, met pure, rijpe wijnen. Op deze berg vernietigt Hij het waas dat alle volken het zicht beneemt, de sluier waarmee alle volken omhuld zijn. Voor altijd doet Hij de dood teniet. God, de Heer, wist de tranen van elk gezicht, de smaad van zijn volk neemt Hij van de aarde weg – de Heer heeft gesproken.

Ik vind dat mooi hoor. Een God die langs de tafels loopt en als er nog ergens de tranen van diepe frustratie en verdriet over wat er gebeurt is, of gebeurt, over de wangen lopen, dan zachtjes een zakdoekje pakt en wangen en ogen dept in een gebaar van tederheid. En zegt: welkom aan mijn tafel. Waar dan een lachje door de tranen heen schijnt en een bevende hand het glas wijn vastpakt en toost met de eeuwige. Op het goede dan maar. En hij (of zij) dan terugglimlacht en het eigen glas heft. Lechajim, mijn kind, mijn mens, mijn geliefde. Lechajim. Op het leven.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95