‘Klagen is voor mij zoiets als vloeken naar God’

“Ik woon hier al twintig jaar en voelde me er vanaf dag één thuis,” vertelt hij in zijn achtertuin-kantoor, naast Podium Vlieland. Herdershond Max ligt voor de glazen kantoordeur, de kop op z’n voorpoten.
Wat maakt dat Bojan zich zo thuis voelt op dit kleine Waddeneiland? “Ik ben diverse keren aan de dood ontsnapt tijdens de oorlog. En hier is het vrede.” De 43-jarige Vlielander lacht breeduit. “Wat wil je nog meer?”

‘Zoiets als zeewater drinken’

Al voelt hij als ondernemer de economische impact van de coronapandemie, klagen is hem vreemd. “Ik ben christen – dat is het hoogste wat je als mens kunt worden – en probeer Jezus te volgen. Ik begon in Nederland met niks, sprak zelfs de taal niet. Ik kan altijd terugvallen op dat nulpunt. Klagen is voor mij zoiets als vloeken naar God.”
Rijk worden is sowieso niet zijn levensdoel. “Dat is net als zeewater drinken: je wilt alleen maar meer.”

Ik ben christen, het hoogste wat je als mens kunt worden

Iets terugdoen

Wat Bojan sinds het generaal pardon van 2008 voor elkaar heeft gekregen, is verbazingwekkend. Hij runt niet alleen een succesvolle ijssalon en een filmtheater, maar realiseerde in 2019 samen met zijn zakencompagnon ook nog eens de hypermoderne, duurzame Fortuna-brouwerij. Daarmee heeft dit eiland, dat in de gloriedagen van de VOC schatrijk was en er vier telde, weer een eigen bierbrouwerij. “Zullen we er een kijkje nemen?”

Naar de brouwerij

Met Max in z’n kielzog beent Bojan naar de vuurtorenrode ex-brandweerauto die hij ooit op de kop tikte. We sjezen het enige dorp (Oost-Vlieland) uit, passeren het levendige havengebied en slaan linksaf. Hobbelend en schuddend racet Bojan naar de brouwerij, in de luwte van met helmgras bezaaide duinen.
“Je nadeel kan ook je voordeel zijn,” stelt hij – cruijffiaans – tijdens een korte rondleiding. “Door de oorlog heb ik geen opleiding kunnen afmaken, maar juist dát was mijn beste leerschool: ik denk out of the box.”

Acht hoge ketels

Hoe is hij op Vlieland als ondernemer begonnen? “Met gebed,” antwoordt hij, wijzend naar het kruis om zijn nek.
“Zonder gebed zou het niks zijn geworden. Ik wilde dolgraag iets terugdoen voor de mensen hier. IJs. Theater. Nu ook bier.”

We lopen langs acht hoge ketels, waaruit Bojan ons enkele smaken laat proeven.
Hond Max slobbert zijn drinkbakje leeg. Gevuld met – zoals Bojan benadrukt – “het beste kraanwater van Nederland”.

‘Vlieland in een flesje’

Grapje? Nee. Bojan las ergens dat het water op Vlieland uitzonderlijk zuiver is. “Dit eiland ligt op een zoetwaterbel van miljarden liters. Ik dacht: als je uitstekend water hebt, moet je daar heerlijke bieren mee kunnen brouwen.”
Lang verhaal kort: na zes jaar voorbereidingen ging de Fortuna-brouwerij open. Onder het motto ‘Vlieland in een flesje’ vinden Bojans bieren sindsdien gretig aftrek bij de lokale horeca en de plaatselijke slijter.
“Proost!” roept hij met hooggeheven glas

Dit is een kort fragment uit een grote reportage vanaf Vlieland, verschenen in 'Visie' nr. 27-28, 2021.

Beeld: Folkert Koelewijn (Goed Folk)