Kinga stopt bij Sela maar gaat solo verder
‘Ik wil vertellen wat ik heb geleerd tijdens mijn ziek-zijn’
Voor Sela-zangeres Kinga Bán was 2017 in veel opzichten een bewogen jaar. Hoe kijkt zij terug? En wat zijn haar dromen, wensen en verwachtingen voor 2018? “Ik wil niet stoppen met zingen.”
Hoe gaat het nu met je?
“Ik wil altijd heel graag zeggen: ‘Het gaat goed.’ Maar het gaat nu niet heel goed. In oktober ben ik gestart met de chemokuren en ik merk dat ik daardoor heel weinig energie heb. Het lastige is dat ik in mijn hoofd van alles wil, maar dat mijn lichaam dit niet meer kan. Ik zou bijvoorbeeld gewoon zelf de kinderen uit school willen halen, maar dat trek ik niet meer.” Het is even stil. Dan vervolgt Kinga: “Maar het is heel wonderlijk. Als ik het even niet meer zie zitten, krijg ik vaak nét een bemoedigende mail van iemand, die bijvoorbeeld zegt: ‘Ik vind het zo bijzonder hoe jij in kwetsbaarheid laat zien dat je met God leeft.’ En dan weet ik weer: God doet toch gewoon Zijn werk door mij heen, ook al kan ik het zelf even niet.”
Vorige week heb je voor de laatste keer met Sela kerstconcerten gegeven. Hoe sluit je zo’n jarenlange periode van samen muziek maken af?
“Het feit dat ik zelf kon zeggen ‘ik stop met Sela’ geeft me veel rust en helpt in het proces van afscheid nemen. Ik wilde niet wachten totdat zij zouden zeggen: ‘Nou Kinga, gaat het nog wel?’ Nu kon ik op mijn eigen tijd stoppen, met leuke foto’s en met een goed gevoel. Het was de laatste tijd voor iedereen toch elke keer spannend: kan Kinga er dit concert bij zijn, of niet? Nu ik gestopt ben, is het voor iedereen goed; er is duidelijkheid. Er komt echt wel weer ruimte voor iets nieuws, ook bij Sela.
Toen Elbert en Niek Smelt een aantal jaar geleden stopten bij Sela, was het ook een grote vraag: hoe gaat Sela verder zonder hen? Uiteindelijk werd het juist de start van iets nieuws. Het lijkt nu misschien of er deuren dichtgaan, maar elders gaan er ook weer deuren open, dat geloof ik echt. Ik ga Sela natuurlijk wel missen en ben enorm dankbaar dat ze de afgelopen jaren om mee heen hebben gestaan in mijn ziek zijn.”
Blijf je nog wel zingen?
“Ik heb altijd gezegd: ‘Ik blijf zingen totdat ik erbij neerval.’ Zingen geeft me zo veel kracht en energie! God heeft me een stem gegeven waarmee ik iets moois mag doen. Door die rotziekte is het soms moeilijk, maar ik wil niet stoppen met zingen. Het zou trouwens ook niet goed voor me zijn als ik niets meer zou doen. Dan zou ik alleen nog maar op de bank liggen, Netflix kijken en mezelf volstoppen met eten.
Dus in 2018 wil ik graag eigen concerten gaan geven. Concertavonden waarbij ik zing, maar ook deel wat ik meemaak en ervaar. Ik vind het tof om nieuwe liedjes te zingen en te vertellen over de levenslessen die ik heb mogen leren de afgelopen jaren. Ik ben op dit moment nieuwe liedjes aan het schrijven."
Kun je een voorbeeld geven van wat je hebt geleerd?
“Ik heb vooral geleerd dat het helpt om anders te gaan denken. Mijn wereld is kleiner geworden door mijn ziekte. Wat ik al zei: ik kan mijn kinderen niet meer ophalen van school en dat vind ik enorm lastig om te accepteren. Maar in plaats van negatief te denken, zeg ik nu tegen mezelf: als ze thuiskomen uit school, kan ik ze wel knuffelen en lekker met hen kletsen. En ’s avonds kan ik ze naar bed brengen. In de relatie met mijn man kom ik dat ook tegen: hij moet veel dingen zonder mij doen omdat ik het niet meer kan. In plaats van te kijken naar wat ik niet kan, leer ik te kijken naar wat ik wél kan.”
(tekst gaat verder onder video)
We zijn nu aan het eind van 2017. Hoe kijk je terug op dit jaar?
“Ik ben het afgelopen jaar zo vaak ontzettend bemoedigd door duizenden reacties vanuit het hele land. Zo veel mensen, vaak wildvreemden, laten liefdevol weten dat ze elke dag bidden voor mij en mijn gezin. Op Facebook krijg ik ook enorm veel berichtjes. Ik kan ze lang niet allemaal beantwoorden en dat vind ik moeilijk. Dus al die mensen wil ik graag vanuit de grond van mijn hart bedanken voor zo veel lieve, hartelijke woorden. Na mijn operatie schreven heel veel mensen dat ze voor me bidden. Ik vind het mooi dat mensen – door mijn ziekte – tijd doorbrengen met God! Ik hoop dat hierdoor hun relatie met God ook zal groeien.”
Vanaf half januari staat er meer informatie over de concerten van Kinga op www.kingaban.nl.Je kan Kinga ook volgen op Facebook.
Welke wens wil je mensen meegeven voor 2018?
“Ik zou een stukje onbezorgdheid willen meegeven. Ik ben ongeneeslijk ziek, maar het geeft mij zo veel rust om mijn zorgen bij God neer te leggen. En bij God te laten. Hij geeft je voldoende kracht voor iedere dag. Dus maak je geen zorgen voor de dag van morgen.”
Kinga zucht even. Dan: “Natuurlijk is er pijn en verdriet. Maar zelfs in al dat verdriet is God zo veel groter! Doodgaan is heftig, natuurlijk, en straks is er gemis. Maar ik heb geen ‘waarom’ vragen. God heeft het in Zijn hand. Er wacht zoiets moois op me in de hemel.”
Kinga is even stil. Vervolgt dan: “Ik lees nu een boek van Joni Eareckson Tada. Joni raakte op haar 17e vanaf haar nek verlamd. Ze bad veel om lichamelijke genezing. Maar die bleef uit, de pijn werd zelfs erger. Enkele jaren geleden werd er ook nog borstkanker bij haar geconstateerd. Joni schrijft dat de genezing die bij God te vinden is, veel verder reikt en dieper gaat dan lichamelijke genezing. En dat herken ik zo! Ik zou willen zeggen: hoezeer we hier op aarde ook met stomme dingen als ziekte te maken hebben, laat negatieve gedachten niet overheersen. Ik wil leven zoals ik leef, en het blijven verwachten van Hem en van Zijn goedheid. Ook het komende jaar.”
Geschreven door
Miriam Duijf
