Katrientje maakte haar single en kinderloze tantes bonusoma

Katrientje komt uit een gezin met vier kinderen. In haar kindertijd komen haar tantes bijna dagelijks langs en helpen ze bij de opvoeding van Katrientje en haar broers en zus. Katrientje: “Tante Rita en Keetie waren stapelgek met ons. Het was altijd een feestje als ze langskwamen. Het voelt eigenlijk een beetje alsof ik drie moeders heb.”

Tijdens een logeerpartij spreekt Katrientje voor het eerst met haar tantes over het alleen-zijn. Katrientje: “Keetie en Rita waren toen rond de veertig jaar en single. Ze realiseerden zich dat ze waarschijnlijk geen kinderen zouden krijgen. Ik zag hun pijn en dat raakte me enorm. Op verjaardagen pronkten mijn neven en nichten, heel begrijpelijk, met hun kinderen en mijn ooms en tantes met hun kleinkinderen. Dan keek ik weleens naar Keetie en Rita en dacht: dit gun ik jullie ook zo.”

Pijnmoment

Als de twee oudste zussen van Rita oma worden, voelt ze meer dan ooit de pijn. Rita: “Ik dacht: hallo, ik ben zus nummer acht en ik ben nog niet eens moeder geworden. Dat was voor mij echt een moment wat me enorm heeft geraakt. Het was niet zo dat ik vaak zat te huilen, maar bij tijd en wijle wel. In gebed zei ik tegen God: Nu heb ik geen kinderen en word ik ook geen oma. Dat doet zeer. Ik wil ook gewoon eens met kinderen naar de dierentuin of andere leuke dingen doen.”

Ook Keetie worstelt met het feit dat ze geen kinderen heeft. Keetie: “Ik kan me nog goed herinneren dat ik bij een bijeenkomst was. Daar mocht ik een scherf uitkiezen die stond voor de pijn in mijn leven. Een van de scherven is dat ik geen kinderen heb. Je kon die dag voor jezelf laten bidden. Een vrouw zei toen tegen me: ‘Ik zie een moeder voor me met heel veel kinderen’. Ik zei: maar ik heb nooit kinderen gebaard. De vrouw herhaalde wat ze zei. Toen dacht ik: ik moet stil zijn en luisteren.” Op de bijeenkomst vertelt Keetie aan een vriendin wat er zojuist gebeurd was en dat ze het erg pittig vond. “Er stond daar een groot kruis en daar ben ik toen samen met mijn vriendin heen gelopen. Ik legde het steentje er neer en moest heel erg huilen.”
 

Terwijl Rita en Keetie afscheid nemen van hun kinderwens, komt Katrientje Dennis tegen. Katrientje: “Ik heb lange tijd gedacht dat ik die ene leuke man misschien ook niet zou tegenkomen. Mijn tantes moedigden mij aan om op zoek te gaan naar een leuke jongen. Dat gunden ze mij, omdat ze als geen ander weten dat je als single vrouw zonder kinderen soms door moeilijke processen heengaat. Iedereen om je heen wordt moeder of oma, maar jij niet. Dat is pijnlijk en confronterend. Maar toen ontmoette ik Dennis via een christelijke datingsite. Ik was direct stapelgek op hem en toen het serieuzer werd, zei ik tegen hem: één ding! Als we kinderen krijgen wil ik tante Keetie en Rita graag een bijzondere rol in de opvoeding van onze kinderen geven. Dat had ik toen echt op mijn hart. Hij vond het direct een goed idee en steunde mij hierin.”

In 2014 trouwt Katrientje met Dennis en een paar maanden later is ze zwanger. Katrientje: “Ik gaf mijn tantes een envelop met daarin een foto van de echo. Ik had erop gezet: ‘Ik ben nog heel klein, willen jullie straks mijn oma zijn?’ Aan de waterige ogen van Keetie en Rita zag ik dat het hen enorm raakte. Ze vonden het een hele eer en een geweldig cadeau. Wat ik overigens pas later hoorde, is dat Rita in de periode dat ik dit op mijn hart kreeg, haar zorgen bij God had neergelegd. Ze worstelde toen heel erg met het feit dat ze geen moeder en oma zou worden.” De foto met de echo van Katrientjes baby is voor Rita een bevestiging dat God niet altijd direct een oplossing geeft, maar wel luistert. Rita: “Het was alsof God tegen mij zei: ‘Kostbaar mens met al je verdriet, ik heb je wel gehoord’.”

Om een zegen bidden

Inmiddels hebben Katrientje en Dennis drie kinderen. Katrientje: “Joah is nu zes jaar, Jaron vier en Jitte twee. Ook zij zijn gek met hun bonusoma’s. Keetie en Rita komen regelmatig langs omdat ze het belangrijk vinden om een band met de kinderen op te bouwen.”

Keetie en Rita hebben 22 jaar samengewoond. In die periode zijn zij gestart om samen te bidden voor hun broers en zussen, neven en nichten en kleinkinderen. Keetie: “Wij hebben zelf geen kinderen. Als tante vind ik het mijn verantwoordelijkheid voor hen te bidden. Opvoeden is nou niet een gave die je zomaar cadeau krijgt. Dan is er ineens een kindje, maar wie is dat kindje en hoe is het karakter? Het is een deel van jezelf, maar misschien kent het ook een deel waarvan je denkt: ik weet het niet en dan sta je daar als ouders met al je zorgen. Dan heb je wijsheid en liefde nodig om het kind op te voeden.”

Op Moederdag ontvangen Keetie en Rita elk jaar een berichtje van Katrientje. Katrientje: “Deze twee geweldige tantes voelen ook echt als een moeder. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn broers en zus. Als er zorgen zijn kloppen we vaak bij Keetie en Rita aan. Ze voelen heel vertrouwd. Mijn kinderen boffen met deze geweldige bonusoma’s en -opa’s! Want zowel Rita als Keetie zijn een aantal jaren geleden getrouwd.”

Lees ook: Oma Astrid en kleindochter Adinda: ‘We hebben aan een half woord genoeg’