Kamperen op Opwekking: ‘Met mijn matras op wielen trek ik veel bekijks’

“Een aantal jaar geleden ging ik met mijn ouders kamperen op de pinksterconferentie. Tijdens de aankomstdag keek ik om me heen naar alle caravans en vouwwagens die het veld op kwamen rijden. Ineens dacht ik: waarom bestaat er eigenlijk geen mini-caravan voor achter de fiets? Het begon meteen te borrelen en ik zag mezelf al door het landschap fietsen met mijn eigen sleurhutje. Het was een flinke klus om deze fietscaravan te bouwen. Samen met mijn vader heb ik er tweeënhalf jaar aan gewerkt. Iedere keer een paar uurtjes, maar voordat we ook maar één schroefje gingen aandraaien, moest alles wel goed uitgedacht en berekend worden. Er is natuurlijk geen bouwtekening voor zoiets. Mijn vader is gelukkig erg handig en gezegend met technisch inzicht. Ik doe een video-opleiding, dus ik had nul ervaring. Welke maten houden we aan? Welk materiaal gaan we gebruiken? Want het mag zeker niet te zwaar worden. Letterlijk stukje bij beetje kreeg de caravan vorm. Aan alles is gedacht: stopcontacten, lampjes, een horretje en zelfs zonwering voor de raampjes.

Vorig jaar heeft het tijdens de conferentie flink geregend. Mensen om mij heen dreven hun tentjes uit! Alles was nat en koud. Maar ik sliep heerlijk in mijn waterdichte mini-caravan, ook omdat hij goed geïsoleerd en dus lekker warm is.

Dit jaar ga ik met een groep van onze kerk. Het is ongeveer twee uur fietsen, maar omdat ik onderweg ontzettend veel bekijks heb, moet ik er flink wat reistijd bij optellen. Mensen willen foto’s maken en stellen allerlei vragen over mijn matras op wielen. Het blijft natuurlijk een unieke creatie, er is er volgens mij maar eentje in de hele wereld.”

Jafeth ten Haaf (19) gaat naar Opwekking met zijn unieke fietscaravan.

‘Tijdens de sing-in is de hele medische staf op de been’

Yvette: “Verstuikte enkels, wonden, hooikoortsklachten, buikpijn, er komt echt van alles voorbij op onze medische hulppost tijdens Opwekking. Mensen met klachten worden hier opgevangen en geholpen door een verpleegkundige of door een van de artsen. Maar er zijn ook situaties waarin ik naar een patiënt toe moet die om wat voor reden dan ook niet naar de hoofdpost kan komen.” 

Nutte: “Soms draai ik een nachtdienst. Na een oproep fiets ik snel in het nachtelijk duister met dokterstas en al over de camping naar de patiënt. Vaak kunnen we iemand ter plaatse helpen, maar zo nodig nemen we hem of haar mee naar de hoofdpost of vragen we ondersteuning van de ambulance op het terrein.”

Yvette: “Ondanks dat je de andere artsen in dit team vaak niet kent, loopt het toch altijd heel soepel. Iedereen brengt vanuit zijn of haar achtergrond en opleiding een andere ervaring mee en zo komen we samen heel ver. Omdat je ook het geloof met elkaar deelt, voel ik me direct verbonden met de anderen. 

Vorig jaar hadden we een patiënt met klachten waar we op dat moment geen behandeling voor konden geven. Gelukkig was er ook geen noodzaak om de patiënt naar het ziekenhuis te sturen. We hebben toen op zijn verzoek met de aanwezige familie en verpleegkundige gebeden. Dat was erg mooi! Zoiets maak ik in mijn normale werk niet snel mee.”

Nutte: “Wanneer we niet aan het werk zijn, proberen we zo veel mogelijk samen naar diensten of seminars te gaan. Tijdens de sing-in komen zo’n 50.000 mensen bij elkaar in de openlucht en is de hele medische dienst op de been. Elk jaar weer een erg bijzondere ervaring.”

Nutte van Belzen (30) is arts en ondernemer en Yvette van Belzen-Loonstra (29) is arts en in opleiding tot huisarts. Samen bemannen ze de medische hulppost op de pinksterconferentie van Opwekking.

‘Hij vroeg me met een bak spareribs ten huwelijk’

Sherin: “De pinksterconferentie loopt als een soort rode draad door onze generaties heen. Opa Stout was medewerker bij de allereerste conferentie in 1971. Ook mijn ouders zijn al zo’n 45 jaar actief en begonnen ooit in de zogenaamde snacktent. Hier kunnen bezoekers van ’s morgens vroeg tot middernacht van alles kopen: broodjes, ijs, maar uiteraard ook snacks. Vanaf dat ik als klein jongetje een doos met saucijzenbroodjes kon tillen, hielp ik. Nu zou dat vanwege allerlei regelgeving niet meer mogen, maar toen kon dat nog.”

Anne: “Ik stuur inmiddels verschillende groepen vrijwilligers aan in de snacktent. Jaren geleden werd Sherin in een van mijn teams ingedeeld. Hij had in eerste instantie weinig zin om patat te scheppen; hij werkt liever in de keuken. Maar we hadden het toch supergezellig. Jarenlang ontmoetten we elkaar ieder jaar bij Opwekking. Pas zeven jaar geleden wisselden we eindelijk telefoonnummers uit, en toen was het hek van de dam. We appten urenlang met elkaar. Sherin vroeg me het jaar daarop voor de grap met een bak spareribs ten huwelijk. Maar al snel werd het serieus tussen ons. We kregen verkering, verloofden ons, en trouwden. Intussen zijn we de trotse ouders van Joah, en verwachten we in augustus onze dochter. En dat allemaal dankzij de snacktent.”

Sherin: “Er ontstaan hechte vriendengroepen onder de vrijwilligers. De saamhorigheid tijdens het harde werken is enorm. Op piekmomenten, bijvoorbeeld na de sing-in, staan er wel vierduizend mensen in en om de snacktent. Vorig jaar begon iemand in de rij spontaan te zingen, en al heel snel zong iedereen mee. Dat was echt gaaf, het tentdak ging eraf!”

Anne (33) en Sherin (33) met Joah (2) Stout zijn werkzaam in de snacktent op Opwekking.

• Quiz: wat weet jij van Pinksteren?

  Hoeveel weet jij over Pinksteren? Test in 8 vragen jouw kennis over deze feestdag en maak kans op mooie prijzen.

  Doe mee!