Jurjen ten Brinke: 'Pasen: Nieuw leven!'

Van dood naar leven

Veel mensen, gelovig of niet, vieren dit feest. Dat heeft natuurlijk ook te maken met onze seizoenen. Hoe mooi is het om in deze tijd van het jaar, bij bloemen die zijn gaan bloeien in het veld, bij de jonge blaadjes aan de boom, bij de lammetjes op de boerderij… te geloven in iets wonderlijks, een mysterie.
Dat uit zo’n harde, verdroogde korrel of een zaadje… voor mij apart een kastanje waarmee je iemand een gat in zijn hoofd kunt gooien (zo hard is die vrucht)… nieuw leven voortkomt. Ja, natuurlijk. We kunnen dat verklaren. Het is een prachtig proces in de natuur, waar DNA een rol speelt, en fotosynthese en zonlicht en zuurstof en voedingsstoffen en water. Waar vanuit iets ‘doods’ (tussen aanhalingstekens) iets tot léven komt. Ik weet nog goed dat ik dat ooit vertelde aan mijn vader, tijdens mijn studie aan Wageningen Universiteit. Eindelijk snapte ik hoe het zat en ik legde hem uit hoe een grasspriet en andere gewassen groeien. Hij luisterde geduldig naar me en concludeerde op een liefdevolle manier: ‘Wauw, wat prachtig dat je dit allemaal weet. Ik leer er veel van! Ik heb nog wel een vraag. Waaróm gaat het zo zoals je net hebt verteld? Waaróm?’ Daar denk ik vaak aan terug. Het waarom… van de dingen die we kunnen verklaren. Of niet kunnen verklaren. Zit daar iets van het geheim? 

We weten gewoon niet alles… en moeten voorkomen dat we vervolgens uitsluiten wat we niet begrijpen. Maar goed, ook in de natuur kennen we dus het fenomeen nieuw leven. Vanuit een boomtak, waar weinig leven in lijkt te zitten, begint het weer. In de lentezon. Het is een van de meest hoopvolle signalen van de seizoenen.

Opstaan uit de dood: hoe dan?

Maar… het kan toch niet, dat iemand van dood levend wordt? 
Het klinkt op het eerste gezicht uiteraard belachelijk (en dat klonk het in Jezus’ tijd al), maar als de eerste christenen bijna 2000 jaar geleden hier niet ondanks alles in hadden geloofd, was er echt nooit enige kerk ontstaan. 
In de jaren 30 van de eerste eeuw van onze jaartelling treffen we namelijk de volgende situatie aan: een ongeorganiseerd groepje, hun leider is net gruwelijk geëxecuteerd, ze worden door iedereen uitgekotst en zelfs al snel systematisch vervolgd. Van zulke groepjes hoor je doorgaans niks meer… Maar je hoeft vandaag maar uit je raam te kijken en wat kerktorens te zien om je te realiseren wat we in dit geval zelfs tweeduizend jaar later nog aantreffen: de grootste wereldreligie.
Hoe kan dat nou, vanuit dat kleine groepje volgelingen van Jezus? 

Ik was er niet bij, die opstanding, maar ik kan op z’n minst overwegen hoe degenen die er wel bij waren het zelf uitleggen. Ze realiseerden zich in ieder geval dat Jezus hierover zelf al had gesproken. Wat hij had gezegd bleek dus waar te zijn!? En ja, waarom zou het níet kunnen gebeuren? Jezus deed zoveel wonderen. Misschien past het wel bij God. Een God die boven alles staat… die draait zijn hand niet om voor zo’n wonder.
Die volgelingen van Jezus… die gingen met dit verhaal de boer op. Ze waren er ooggetuige van geweest… en vertelden het overal. Met zoveel kracht en passie… ze gaven nagenoeg allen hun leven voor deze boodschap. En het ging maar door. En door. En door. 
Juist omdat het een boodschap van hoop is. Die niet gedood kan worden. 

Stel je voor...

Stel je nu toch eens voor dat het echt gebeurd is, die hele opstanding van Jezus, dan is de consequentie, dat er hoop is. Voor het eerst is er als het ware een gat geslagen in de natuurwetten. Een deur naar buiten, naar een nieuwe werkelijkheid. Nu pas is echt alles mogelijk. 

Opnieuw beginnen

Pasen betekent dat wij als mensen opnieuw kunnen beginnen en dat God een nieuwe toekomst geeft. God is op zoek naar jou en mij en er staat niets meer in de weg. Er kan veel misgaan in ons leven maar het hoeft geen obstakel te zijn om opnieuw te beginnen. Ook ziekte of dood is niet het einde. Jezus geeft een heel nieuw perspectief en nieuwe toekomst. 
Op grond van Pasen heeft de dood volgens de Bijbel niet meer het laatste woord. Het betekent dat de dood niet het einde is. Het kwaad zegeviert niet. Het is niet allemaal voorbij als iemand veel te jong aan kanker sterft. Of als een kind sterft van honger omdat volwassenen oorlog voeren. Er is méér. Als er dingen mislopen in je leven… pijn, ziekte, rouw, gebroken relaties… dan is dat niet het einde. Er is hoop, dus houdt moed. Er is leven na deze narigheid, er is leven na de dood. De wederopstanding van Jezus is goed nieuws omdat het laat zien dat we vérder leven en dan in een wereld zónder al die rottigheid. Dat is wat de Bijbel vertelt. En het begon bij Jezus’ opstanding. Alle reden tot een Paasfeest dus!

Er is hoop!

Tja. Grote woorden allemaal. Hoewel ik zelf geloof dat de opstanding van Jezus écht heeft plaats gevonden is ook voor mij niet alles makkelijk aan dit verhaal. Toch krijg ik de verhalen en de woorden van Jezus niet uit mijn hoofd. Het laat mij niet meer los. In mijn beleving komt het omdat ik bij Jezus antwoorden vindt op de grote vragen in het leven: Waar kom ik vandaan? Wat doe ik hier op aarde? Waar ga ik naartoe? De betekenis van Pasen zegt mij dat ik mens ben waar God op een liefdevolle manier naar kijkt. Dat ik gelovend en zoekend met God mag samenleven. Dat ik van Jezus mag leren wat het leven is zoals Hij het bedoeld heeft. Zijn zelfopoffering, de diepste vorm van vriendschap, inspireert me en roept op tot navolgen. En boven dat alles weet ik dat ik nú maar ook ná dit leven onderdeel uitmaak van Gods toekomst.

Pasen. Nieuw leven. Er. Is. Hoop.

(eerder gepubliceerd op bijbel.eo.nl)