Joline Zuidema: 'Voor mij is het geloof als ademhalen'

(T)huis

“Van alle spullen in huis is de oude westerngitaar van mijn vader mij het meest dierbaar. Muziek maken was iets van ons samen. Als hij een beetje ging tokkelen en ik zong mee, dan wist ik op de een of andere manier precies wat zijn volgende akkoord zou zijn. Regelmatig speelde hij nog even wat op de rand van mijn bed, vlak voordat ik in slaap viel. Zo wil ik mij hem altijd blijven herinneren, dacht ik dan. Ik verloor mijn vader toen ik 21 jaar oud was. Hij overleed plotseling, aan een hartstilstand. De avond daarvoor waren we nog met bijna het hele gezin en aanhang naar een concert geweest. Mijn vader was vrolijk en uitgelaten. Toen Hendri en ik naast elkaar liepen – we hadden op dat moment verkering – sloeg hij zijn armen om ons heen en zei: ‘Jullie zijn een mooi stel samen.’

God als beschermer

Na het concert bleef ik bij mijn ouders slapen. Toen ik de volgende ochtend met een gealarmeerd gevoel wakker werd en mijn vader vond, bleek het intuïtieve gevoel dat het niet goed was met hem, werkelijkheid.
Het verdriet was erg groot. Tegelijkertijd lukte het ons om er samen als gezin doorheen te komen, hoewel het gemis altijd blijft. Elk mooi moment in je leven ervaar ik vanaf dan altijd met een rauw randje. Ik had ook veel aan mijn geloof; ik ervoer God als mijn beschermer. Ook in de turbulente jaren die volgden. Henry en ik trouwden een jaar later, maar ik kreeg ook een auto-ongeluk. In 2015 had ik een miskraam en hoorde mijn moeder in dezelfde dagen dat ze borstkanker had. Mijn eigen zorgen en de zorgen voor haar liepen compleet door elkaar. Het deed mij denken aan het verhaal van de ‘7 magere jaren’, al stelde ik nooit de ‘waarom ik-vraag’.

Het alledaagse

Reinier Sonneveld heeft aan de hand van Job eens uitgelegd dat niet de crisis bepaalt of je het geloof verliest, maar hoe je relatie met God was toen alles nog goed was. Ik zeg weleens: voor mij zit geloof verweven in het alledaagse, voor mij is geloof als ademhalen. Dat wens ik mijn kinderen ook toe; een geworteld leven in Hem. Niet voor niets noemden we onze oudste dochter Thamar. Een naam die in het Hebreeuws verwijst naar de palmboom. Deze boom kan groeien in onvruchtbare grond vanwege de lange wortels.”

Inspiratie

“Tijdens mijn studie Godsdienst en Pastoraal werk bezocht ik Iona. Een kloostergemeenschap op een klein Schots eiland. Ik vond het fantastisch: de ruige natuur, de stenen abdij waar het mos aan de muren groeide, het woeste en het doorleefde, maar ook de oecumenische vormen. Ik ontdekte er een diepte en wijsheid waarin volgens mij de God van alle eeuwen is. Het wakkerde een zoektocht aan naar meer rust, aandacht en verdieping in het geloof. Ik heb altijd over kerkmuren heen durven kijken, deze ruimte kreeg ik ook binnen mijn opvoeding. Misschien wel omdat ik niet heel kerks ben opgevoed.

Ik was ook nieuwsgierig naar yoga en meditatie, maar zocht daarin een zuiver christelijk perspectief waarin ik mijn ziel kon openstellen. Ik wist echter niet goed hoe ik daarmee om moest gaan. Want je kunt Boeddha eruit halen, maar dat maakt het nog steeds niet christelijk. Christfulness was het uiteindelijk voor mij – een Bijbels verantwoorde manier met raakvlakken met mindfullness. Hierbij dicht ik alles aan God toe, Hij is mijn Schepper en legde mijn zintuigen in mij. Dus ook de meditaties die ik geef zijn gericht op God en Jezus en ik vraag of de Heilige Geest opmerkzaamheid en onderscheidingsvermogen geeft. Soms doe ik wat oefeningen met mijn oudste dochter. Ik wil haar trainen aandachtig te leven.”

Mijn tijd

“Ik was docent Godsdienst. Dat paste goed bij me. Vroeger wilde ik al juf worden. En ‘Elly én Rikkert’ trouwens. Naast mijn lessen ontwikkelde ik workshops en trainingen over balans en Christfullness en organiseerde ik stiltewandelingen. Dat werd een soort hobby-plus. Ik werd ook benaderd door een uitgeverij, of ik een boek over deze thema’s wilde schrijven. Regelmatig door het jaar reflecteren Hendri en ik op de fase waarin we zitten en maken daarin keuzes. Blijf ik zelf ook in balans in het dagelijks leven zoals ik mensen adviseer, of creëer ik op den duur een overvolle agenda?, vroeg ik me op een gegeven moment af. Hendri en ik pakten een grote behangrol van IKEA en schreven daar alle overwegingen op om aan de slag te gaan als christenondernemer. Het was natuurlijk spannend, maar mijn man zei: ‘Je kunt toch niet stoppen met dromen.’”

Dankbaarheid

“Ik kom uit een ondernemersfamilie. Mijn moeder nam met haar broer het bedrijf van mijn opa over. Mijn vader was daar financieel directeur. Mijn zus, broer en ik en neven en nichten zijn dus de derde generatie in dit familiebedrijf. Er was bij ons thuis altijd geld. Ondanks dat het een groot onderdeel van mijn privéleven vormt dat we als ‘Next Gen’ voor complexe vraagstukken staan, weten maar weinig mensen dat van mij. Ik kijk heel anders naar bezit; voor mij betekent geld vooral verantwoordelijkheid. Het leven is nooit vanzelfsprekend en met geld te koop. Dat weet iedereen die op jonge leeftijd iets heeft meegemaakt. Mijn adem komt alleen van God! Vol aandacht leven met God: dat is volgens mij waartoe we bestemd zijn.”

Foto's: Jeaninne Rijsdijk