Jojanneke maakt nieuw programma over jeugdzorg
3 februari 2022 · 09:27
Update: 14 november 2024 · 17:07
Wat gebeurt er als je opgroeit in een onveilige thuissituatie en de overheid het beter vindt dat je uit huis geplaatst wordt? Jongeren met een missie laten zien wat uithuisplaatsing met je leven doet.
EO’s ‘Jojanneke en de jeugdzorgtapes’ toont de verhalen achter de jaarlijks 19.000 uithuisplaatsingen in Nederland. Dit getal had met de nieuwe jeugdwet uit 2015 drastisch verlaagd moeten worden, maar dat is niet gelukt. De jongeren in deze zesdelige serie laten zien wat een uithuisplaatsing met je leven doet en hopen met hun verhaal af te dwingen dat het jeugdzorgsysteem blijvend verandert.
Eerlijke inkijk
Het afgelopen jaar groeiden 43.000 kinderen niet in hun oorspronkelijke thuissituatie op. Aan de hand van persoonlijke vlogs en ontmoetingen met presentator Jojanneke van den Berge, geven jongeren een eerlijke inkijk in hun leven en tonen zij de gevolgen van hun uithuisplaatsing.
Nando, Maddie, Doke en Jamie
Zo heeft Nando (17) zoveel instellingen en isoleercellen van binnen gezien dat hij nergens meer kan aarden. Joaquin (13) werd uit huis gehaald door meer dan tien politieagenten. Maddie (27) moest haar pasgeboren dochter afstaan en nu beweegt ze hemel en aarde om weer contact te krijgen. Doke (15) is met haar moeder op de vlucht voor jeugdzorg. En door een gebrek aan plek in een jeugdzorginstelling belandde Eli (28) in haar tienerjaren noodgedwongen in een jeugdgevangenis. Ook heeft Jojanneke ontmoetingen met Jamie (17). Hij verblijft alweer een aantal jaar in een gesloten jeugdzorginstelling. In zijn kleine kamer droomt hij van een huisje-boompje-beestje leven buiten de instellingsmuren.
Motivatie
Dit is de derde serie die Jojanneke van den Berge voor de EO maakt. Haar betrokkenheid bij dit onderwerp begon bij het maken van de eerste twee series over prostitutie. “Bijna alle meisjes en vrouwen die ik daarvoor sprak, hebben te maken gehad met jeugdzorg. Hun ervaringen waren zonder uitzondering slecht tot dramatisch. Dat raakte me enorm. Ik ben zelf moeder van drie kinderen. Ik schaam me dat zo’n rijk land als Nederland niet in staat is goed voor onze kwetsbare kinderen te zorgen. Er wordt een systeem in stand gehouden waar de meeste kinderen slechter uit lijken te komen dan ze erin gaan. Alle jeugdzorgjongeren die ik spreek hebben iets gemeen: ze willen dat het systeem verandert. Voor henzelf heeft dat waarschijnlijk niet meer zoveel zin, maar ze denken aan de kinderen die na hen komen. Voor die kinderen maken we deze serie.”
