Jannica leeft dankzij een nieuwe lever

Het is nog maar een paar maanden geleden dat Jannica doodziek op de intensive care van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam lag. Doordat haar lever niet meer werkte, hing haar leven aan een zijden draadje. Na een zenuwslopende periode kwam er net op tijd een lever beschikbaar. De orgaandonatie redde haar leven.

• Lees ook: Leverdonor gezocht voor doodzieke aanbiddingsleider Jannica

Heeft jouw situatie je kijk op orgaandonatie veranderd?
“Ik stond er vroeger ook positief tegenover, maar ik heb mezelf nooit als donor laten registreren. Eerlijk gezegd vond ik het ook spannend. Het idee dat je organen eruit gehaald worden, vond ik niet fijn. Maar het feit dat je er iemand anders mee kunt redden, is natuurlijk geweldig. Toen ik ziek was, schreef iemand op mijn Facebook-pagina: ‘Dus eigenlijk bidden we nu dat iemand anders sterft, zodat Jannica kan leven?’ Die opmerking deed me zeer. Want dat ís ook moeilijk. Natuurlijk zou ik niet willen dat iemand anders sterft zodat ik kan leven. Maar we sterven, daar kunnen we niet omheen. Hoe mooi is het dan dat organen na je dood nieuw leven kunnen geven aan iemand anders?”

Orgaandonatie

“Voordat ik zelf ziek werd, wist ik niet dat er zo veel baby’s, kinderen en volwassenen zijn met leverfalen,” vervolgt Jannica. “Vaak moeten ze ellendig lang op een donor wachten. En dat terwijl ze heel ziek zijn. Dan vind ik het moeilijk om te horen dat familieleden van een overledene een orgaandonatie soms tegenhouden omdat ze het geen fijn idee vinden, terwijl diegene wel donor was. De overledene had niet voor niets voor het donorschap gekozen, denk ik dan. Ik snap dat het ingrijpend is, maar je kunt er iemand mee redden…”

Dankbaar

Jannica is even stil. Dan: “Nou ja, in ieder geval vind ik het goed als we die discussie blijven voeren. Ik ben de persoon die mij deze lever heeft gegeven erg dankbaar. En zijn of haar familie trouwens ook. Het is een lever van een Europeaan. Verder weet ik niets van de donor. Dat mag ook niet.”

Zou je – als het kon – meer over hem of haar willen weten?
“Nee, ze zeggen dat het een last kan zijn als je de leeftijd, het land of het geslacht weet. Zelf ben ik bang dat ik steeds meer zou willen weten. Of iemand gezond geleefd heeft, bijvoorbeeld. Het enige wat de artsen zeggen, is: ‘Het is een goede lever en je kunt er oud mee worden.’”

Het is een eng idee dat een orgaan er zomaar mee kan stoppen. Heb je nog wel vertrouwen in je lichaam?
“Dat is het eerste wat ik kwijtraakte. Onlangs had ik fikse buikgriep en kreeg ik spierpijn rond mijn hart. Spierpijn hoort bij griep, maar bij mij ontstond er gelijk paniek. Als er iets met mijn lever kan gebeuren, waarom dan niet met mijn hart? Wie zegt mij dat ik nooit een hartstilstand krijg? Ik kan nu doodgaan! Het is niet zo dat dit mijn leven beheerst, maar als ik ziek word, ben ik angstiger dan voorheen. Dat schijnt normaal te zijn. Het heeft tijd nodig om dat vertrouwen terug te winnen. Hoe meer goede dagen ik achter elkaar heb, hoe minder bang ik ben."

Groeit het aantal goede dagen?
“Gelukkig wel. Daarbij word ik goed in de gaten gehouden. Het ergste wat er kan gebeuren, is dat ik een hertransplantatie nodig heb omdat er complicaties optreden met deze lever. Die kans is klein, maar natuurlijk is dat mijn angst. Ach ja, ik kan morgen ook aangereden worden door een auto. Het leven is niet maakbaar.”

Is dat de les die jouw ziekte je geleerd heeft?
“Ik was er helemaal niet mee bezig dat ik ziek kon worden. Ik dacht: dat komt op mijn 80^e wel, als het leven z’n tol gaat eisen van mijn oude en zwakke lijf. Ik was alleen maar bezig met hoe maakbaar het leven was. Hoe leuk ik mijn huis kon inrichten, hoe ik slank en fit kon blijven, hoe ik een goede moeder kon zijn en hoe ik kon groeien als worshipleider. Daar ging ik naartoe! Maar zo werkt het niet helemaal. Uiteindelijk zijn dat niet de dingen die belangrijk zijn als je ziek bent of sterft. Dan draait het om de mensen van wie je houdt. Mijn conclusie is dat ik de meeste tijd en aandacht in dit leven aan ménsen wil geven, niet aan ambitie of spullen. Dat is voor mij de allergrootste les.”