Jan fietste een jaar lang met zijn gezin door Europa

De familie Van den Brink houdt wel van wat uitdaging. Zo reisden Jan (40) en Jantien (42) diverse keren door India, brachten ze hun huwelijksreis fietsend in Portugal door en wandelden ze in coronatijd een maand lang door Brabant: hun oudste van toen 1 jaar én een tent op hun rug. “Een compleet andere wereld verkennen is zo verrijkend”, zegt Jan. “Het haalt je uit je eigen gewoonten en laat je kritisch kijken naar waar je vaak zo druk mee bent.”

Om hulp vragen

Als Jan en Jantien twee kinderen hebben, Olov van 3 en baby Levke, besluit het stel opnieuw op reis te gaan. Deze keer een jaar, fietsend door Europa. Waarom? “We realiseerden ons: we zijn druk met werk en gezin, maar deze tijd met de kinderen komt nooit meer terug. Bovendien wilden we graag eens uit onze comfortzone. Op de fiets gebeurt dat bijna automatisch. Je ontmoet veel mensen en bent afhankelijk van anderen. Die afhankelijkheid was vooral voor mij een uitdaging; ik houd er niet zo van om zomaar op iemand af te stappen en hulp te vragen. Met deze fietstocht zou dat wel moeten. Dat proces wilde ik bewust aangaan.”

Bij wildvreemden in de camper

Niet alle familieleden en vrienden staan te springen als ze over de fietsplannen van het gezin horen. Sommigen raadden het hen zeer af. Want wat hadden de kinderen nu aan zo’n reis? Anderen – meer ervaren reizigers – zeiden meteen: “Doen!” “We merken aan Olov dat hij een vrijer kind geworden is. Hij vond het soms moeilijk om met andere kinderen te spelen, bijvoorbeeld. Maar al tijdens de reis zagen we hoe hij op campings contact zocht met anderen. Soms waren we hem even kwijt – zat-ie bij wildvreemden in de camper.”

Op een laag pitje

Op 27 juli 2023 fietsen Jan, Jantien en de kinderen in de stromende regen hun straat uit. Jan heeft zijn baan opgezegd, Jantiens eigen onderneming staat op een laag pitje en hun huis is verhuurd. “Toen we Nederland achter ons lieten, konden we ook alle sores een beetje van ons afzetten. Al duurde het nog wel tot de Zuid-Europese eilanden voordat ik ook echt mijn werk kon loslaten. In mijn hoofd ben ik nog weken bezig geweest om los te komen van bijvoorbeeld de zekerheid die mijn werk mij bood om voor mijn gezin te zorgen.”

Een stuk trager

Om vóór de winter in Zuid-Europa te zijn, trekt het gezin via de zogenaamde Blauwe Loper-route naar de Middellandse Zee, om vandaaruit de Eurovelo 8 naar Barcelona en Valencia af te fietsen. Via de eilanden trekken ze naar Italië, Griekenland en Turkije, en via de Balkan reizen ze terug richting Nederland. Ze leggen gemiddeld zo’n veertig tot zestig kilometer per dag af, waarbij ze het ritme aanhouden van twee dagen op, één dag af. In de weekenden fietsen ze niet.

Hoewel de reis niet alleen maar leuk is, denken de vier avonturiers geen moment aan naar huis gaan. “Hoe zuidelijker we kwamen, hoe interessanter de reis werd. Vooral in het oosten, in de Balkan, hebben we zulke mooie dingen meegemaakt. Het leven is daar een stuk trager dan bij ons, maar daardoor staan mensen veel meer open voor ontmoeting. Ze maken tijd voor je, bereiden een maaltijd of helpen je met iets – terwijl ze je helemaal niet kennen. We mochten onze tent vaak gewoon in iemands achtertuin zetten, soms mochten we zelfs in huis slapen.”

Groter huis, grotere auto

Het aantal dagen regen kunnen de reizigers op één hand tellen, en gevaarlijke dingen maken ze eigenlijk niet mee. Behalve dan die keer op Sardinië dat er – waarschijnlijk – wilde zwijnen rond hun tent snuffelen. En die dag dat ze in Spanje geen rekening hebben gehouden met de mistralwind, waardoor hun tent het midden in de nacht bijna begeeft.

Hebben ze de luxe en het comfort van hun eigen huis gemist? “Helemaal niet. Sterker nog, toen we thuiskwamen, dachten we van veel dingen: wat moeten we hiermee? We ontdekten hoe we in onze huidige maatschappij misschien wel erg ver van een leven van de Weg, met een hoofdletter, af zijn komen staan. We zijn allemaal mensen onderweg, maar we hebben in onze maatschappij veel van die notie verloren. We zijn vooral gesetteld. We willen groter gaan wonen, een grotere auto. Terwijl Jezus juist uitnodigt om niet vast te zitten aan spullen, aan je huis, aan je werk, aan wat status oplevert.”

Dichter bij de natuur

Eenmaal thuis richten Jan en Jantien hun leven bewust anders in. Zo hebben ze hun auto de deur uit gedaan, en is Jan meer thuis bij de kinderen. “We zijn dichter bij de natuur gaan leven en proberen werk, status en zekerheid niet te belangrijk te maken. We zijn ons er nu veel bewuster van dat de wereld groter is dan alleen ons bestaan en ons werk. En we hopen dat deze reis ons altijd aan deze waarden blijft herinneren.”