Is bidden een the­ra­peu­tisch trucje?

Veel mensen ervaren dat God gebeden verhoort. Vroeger door Zeus, vandaag door God, door Allah of door Maria. Dat komt dus voor in alle religies en lijkt het bestaan van een van die goden niet te bewijzen. Bovendien zijn er ook ontelbare onverhoorde gebeden. Is een ‘verhoord gebed’ niet gewoon een toevalstreffer?

Heeft bidden zin?

Ik vind dit best lastig. Ik bid, dagelijks, maar het is wel aangevochten. Want het kan zo zinloos lijken. Komen mijn gebeden wel voorbij het plafond? Of is het een eenzaam prevelen in de leegte, dat mijn ingebeelde geloof versterkt? Mijn psycholoog zei eens tegen mij: “Wat goed dat je elke dag bidt, daar word je heel mindful van. Blijf dat vooral doen.” En dat zei hij niet omdat hij verwachtte dat God mijn problemen zou oplossen. Ik denk niet dat hij in God geloofde. Bidden als therapeutisch trucje. Ik had er een dubbel gevoel bij.

Maar neem nu even afstand. Want zou het nou voor God pleiten als Hij alle gebeden verhoorde? En hoe zit het met al die keren dat er tegen elkaar in wordt gebeden? Naast dat ik het knap lastig vind dat het lijkt of God niet luistert, ben ik ook blíj dat Hij dat niet doet. God trekt Zijn eigen plan. En dat is maar goed ook. Stel je voor dat Hij alle ingevingen van ons beperkte mensen al te serieus zou nemen. Alsjeblieft niet! Er zouden een hoop ongelukken gebeuren. En God? Hij zou eigenlijk geen God meer zijn, maar niets meer dan een verlengstuk van de mens en zijn grillen.

En bidden dan? Heeft dat nog zin als Gods plan toch al vaststaat? Ik geloof dat God luistert naar onze gebeden, niet dat Hij ze allemaal uitvoert. Maar dat wil niet zeggen dat Hij nooit gebeden verhoort. In de Bijbel zijn genoeg voorbeelden te vinden waar God zich laat verbidden. Denk aan Mozes, die God smeekt Israël nog een kans te geven (Exodus 32). Dat kan dus!

• Lees ook: "Dat slimme mensen niet geloven is arrogante stelling"

God wil ons horen

Maar voor al die keren dat de hemel dicht lijkt, heb ik veel aan Luther. Hij zegt: “Bidden is het allermoeilijkste wat er is in het leven van een christen. Maar het is een gebod van God. Hij wil dat wij het doen. En daarom moeten we het doen.” Dat klinkt erg plichtmatig, maar Luther bedoelde dat niet zo. Lees het als een verlangen van God: Hij wil ons horen! En, denk ik dan, ook omdat wij het nodig hebben. Zo bezien zat die psycholoog er nog niet zo ver naast.

Beeld: Shutterstock