Irma nam haar zwangere tie­ner­doch­ter en vriend op in haar gezin

“Toen we thuiskwamen van de huisarts, durfde mijn zeventienjarige dochter niet naar binnen toe. Hoe moest ze haar broers vertellen dat ze zwanger was? Ik ben toen naar de jongens toegegaan en zei: ‘Jullie zusje krijgt een baby en ze heeft jullie nu heel hard nodig’. Ze liepen direct naar de auto en knuffelden Anouk. Dit raakt me nog steeds, want er was geen oordeel.

Thuis zei Anouk tegen mij: ‘Mam, weet je wel hoe ontzettend moeilijk ik dit vind?’ Ook ik vond het moeilijk en ben in die periode erg afgevallen. Gelukkig hebben mijn dochter en ik een goede band en konden we onze zorgen met elkaar delen. En wat was ik blij dat zowel Anouk als haar vriend Lieuwe het kindje wilden houden. Het was niet gepland, maar wel erg gewenst. Daarna ging bij mij en mijn man in een split second de knop om.”

Open en transparant

Begin 2018 komt Lieuwe bij het gezin van Irma en haar man wonen. “We vroegen Lieuwe en Anouk waar we hen bij konden helpen en wat ze nodig hadden. Ze wilden bij ons wonen tot het kindje er was. Dit hebben we toen met onze zonen overlegd. Ze vonden het geen probleem. De jongens begrepen dat Anouk en Lieuwe onze hulp hard nodig hadden en dat er ook veel aandacht naar hun toe zou gaan. Een van mijn zoons zei: ‘Mam, iedereen krijgt wat hij nodig heeft en als Anouk nu meer aandacht nodig heeft dan wij, dan is dat oké’. Ik vond het belangrijk dat we open en transparant naar elkaar zouden zijn en daarom hebben we direct afspraken met elkaar gemaakt. Als er iets was, moesten we dat met elkaar kunnen bespreken. Maar het ging eigenlijk hartstikke goed. Lieuwe en ik hebben geen bloedband, maar hij voelde direct heel eigen. Het is een lieve jongen en hij kan goed overweg met onze jongens.”

Het gezin houdt de zwangerschap van Anouk eerst binnen het gezin. “Lieuwe en Anouk moesten het eerst zelf verwerken. Pas toen zij er klaar voor waren, hebben we het onze vrienden en kerkelijke gemeente verteld. We kregen steun van alle kanten, dat was geweldig. Ik kan mij nog goed herinneren dat er in de kerk een mevrouw naar me toe kwam. Ze vertelde dat ze een kaartje wilde sturen, maar niet wist wat ze er op moest zetten. Dat vond ze moeilijk. Toen dacht ik: wat fijn dat je dit met mij deelt, want het is niet alleen maar ‘leuk’ en ‘gefeliciteerd’. Het is ook ontzettend moeilijk. Anouk en Lieuwe hadden nog geen jaar een relatie, ze waren zeventien en nog aan het studeren. En ineens was er een baby op komst.

Anouk was tijdens haar zwangerschap erg misselijk. Als ze zich niet lekker voelde, stond Lieuwe haar altijd bij. Hij hielp haar bij alles. Ze gingen samen naar zwangerschapsgymnastiek en richtten de babykamer in. Daarbij kregen ze hulp van vrienden, familie en mensen uit de kerk. We voelden ons echt gedragen. God was bij ons.”

Moeilijke bevalling

Op 7 maart 2018 wordt Luuk geboren. “De nacht voor de bevalling kwam Anouk naar me toe. Ze had weeën en zei: ‘Nou mam, ik weet niet waar al die vrouwen moeilijk over doen, maar als dit het is…’ Ik dacht toen: nou meid, ik hoop dat het zo blijft. Maar die nacht ging het niet goed. Ze zou thuis bevallen, maar moest uiteindelijk toch naar het ziekenhuis. Het ontroert me nog, want Anouk had het ontzettend zwaar. Ik vond het verschrikkelijk dat een jong meisje zo’n zware bevalling moest doorstaan.”

Na zeventien uur is Luuk eindelijk daar. “Toen ik dat kleine mannetje in mijn armen had, besefte ik ineens dat ik oma was geworden en mijn zeventienjarige dochter moeder. Lieuwe en Anouk deden het direct heel goed. Ze waren nog zo jong, maar ze pakten direct hun rol als papa en mama.”

Luuk komt thuis

In het begin zijn de nachten erg ingewikkeld. “Dan huilde Luuk en hadden ze al van alles geprobeerd om hem te kalmeren. Anouk klopte dan ‘s nachts op onze slaapkamerdeur en vroeg of ik nog iets wist dat kon helpen. Met veel liefde stond ik ze dan bij vanuit een dienende en ondersteunende rol, want zij zijn wel de ouders en verantwoordelijk voor Luuk.”

Inmiddels is Luuk 3,5 jaar en woont het gezin nog altijd bij Irma en haar man. “Toen Luuk een paar maanden oud was vroegen Anouk en Lieuwe of ze nog iets langer bij ons mochten wonen. Tot ze beiden hun studie hadden afgerond. Wij vonden dat geen probleem, want we hadden het goed en leuk met elkaar. Anders zou het lastig zijn geweest. Ze zijn wel een gezin in een gezin. Voordeel bij ons is dat wij met onze dochter en schoonzoon een heel warme en liefdevolle band hebben. En onze beide zonen ook. Onvoorwaardelijke liefde, respect en eerlijkheid zijn belangrijke voorwaarden om ze zo lang in huis te kunnen hebben. En juist dankzij deze veilige plek konden ze aan hun relatie werken. Anouk en Lieuwe zijn op 26 juni 2020 getrouwd. Het was een prachtig feest!”

Stapje terug

Toch vindt Irma het soms lastig om uitsluitend de rol van oma in te nemen. “Als ik een dag heb opgepast, moet ik een stapje terug doen wanneer Anouk en Lieuwe thuiskomen. Als Luuk dan vraagt of oma ook mee gaat wandelen, zeg ik: Nee, je mag nu even met papa en mama wandelen. Daarin zitten we gelukkig op een lijn, ook in de opvoeding. Als Luuk van mij bijvoorbeeld niet in de gordijnen mag klimmen en van zijn ouders wel, dan wordt het heel lastig en krijg je wrijving. We hebben afgesproken dat ik mij voeg naar hun opvoeding. Ik doe niet wat ik denk dat goed is voor Luuk, maar wat zij willen voor Luuk. En ik wil dat ze mij daarin vertrouwen.”

Irma, haar man en zonen zijn stapelgek op de kleine Luuk. “Het is zo’n heerlijk ventje. Hij zit nu in een fase dat hij zijn fantasie ontwikkelt. Dan ben ik mij bijvoorbeeld aan het omkleden en zit Luuk op de trap met een bezem. Ik hoor dan ‘tuut-tuut-tuut’. Dan gaat de slagboom open en kan de boot er onderdoor. Als ik dan langs hem loop, roept hij: ‘Oma, kijk uit, anders krijgt u natte voeten!’ Hier kan ik intens van genieten, weer heel anders dan van mijn eigen kinderen. Voor je eigen kinderen heb je de eindverantwoording, die je heel erg voelt, maar die heb ik niet voor Luuk. Hij voelt heel eigen, maar hij is niet mijn kind. Hij is mijn kleinzoon en dat is een wezenlijk verschil. Ik laat de keuze en verantwoordelijkheid bij Anouk en Lieuwe. Zo respecteer ik hun grenzen. Ze zijn jong, maar niet onbekwaam. Ik wil dat ze vertrouwen krijgen in zichzelf en als het even niet lukt dan ben ik er voor hen.”

Foto: Yvonne de Noord

Jesse is zestien als zijn vijftienjarige vriendin zwanger blijkt te zijn. Lees zijn verhaal: "Dat mijn ouders volledig achter mij gingen staan, was voor mij superbelangrijk"