'Ik wil durven volgen als God mij roept'

Na aankomst bij haar huis duurt het niet lang voordat je weet waar Aisha Meel-van den Abeelen (37) haar tijd aan besteedt. Achter de voordeur van haar aangrenzende atelier verschuilen stapels onuitgepakte dozen zich. Op het verzendetiket staat het bedrijf vermeld waarmee ze zo’n tien jaar geleden is begonnen: De Wonderwolk. Wat eerst bedoeld was als hobby naast haar fulltimebaan aan de Radboud Universiteit, begint al snel zo goed te lopen dat ze besluit de sprong te wagen: ze zegt haar baan – en de kans om een van de eerste vrouwelijke professoren in de technische geneeskunde te worden – op en stort zich volledig op haar eigen bedrijf.

Met De Wonderwolk bedenkt Aisha allerlei creatieve manieren om kinderen van jongs af aan iets van het christelijk geloof mee te geven. Vanzelfsprekend is dat niet: zelf groeide ze op zonder ook maar iets van God te weten.

Oma’s ontmoetingen met God

“Mijn opa en oma van moederskant waren beiden gelovig”, begint Aisha. “Ze kwamen uit Nederlands-Indië en hadden daar beiden de oorlog meegemaakt. Toen Indonesië onafhankelijk werd, verhuisden ze naar Nederland. Vanaf dat moment wilde mijn opa alleen nog maar Nederlands praten, om zo zijn kinderen een goede start te geven. Maar mijn oma beheerste die taal niet. Ze nam zich daarom voor om niet meer over God te praten, bang om iets verkeerds te zeggen, waardoor ze de toorn van God over haarzelf en haar kinderen af zou roepen.” Aisha neemt een slok van haar kop thee. “Dat beleven ze in Indonesië wel echt anders dan hier.”

Wie is Aisha Meel-van den Abeelen?

Aisha Meel-van den Abeelen is 37 jaar en samen met man Daniël ouders van drie kinderen: Livia (11), Joëlle (9) en Timeon (8). Ze omschrijft zichzelf als een ‘creatieveling met een doctoraat in medische wetenschappen’. Na de geboorte van haar oudste dochter besloot ze haar baan aan de Radboud Universiteit op te zeggen en zich volledig te storten op De Wonderwolk, een bedrijf waarmee ze Gods liefde aan zo veel mogelijk kinderen wil meegeven.

Geloof delen

“Steeds vaker vertelde ze mij over haar tijd in Indonesië. Daar kwam God door het plafond naar haar toe, en heeft ze eens Maria ontmoet. Ik kende God niet, maar vond die verhalen als meisje van 11 reuzespannend”, herinnert Aisha zich. “En ergens zat er in mij altijd al wel een interesse naar de verhalen uit de Bijbel. Zo hadden we een peuterbijbel in huis. Nog steeds weet niemand hoe die daar terecht is gekomen, maar mijn neefjes en nichtjes en ik maakten daar graag toneelstukjes van, die we dan voor onze opa en oma opvoerden.”

Hoe zag jouw thuissituatie er verder uit?

“Van mijn ouders heb ik niets meegekregen van het christelijk geloof. Ik denk dat mijn moeder ook wel gelovig is, maar mijn vader niet. Verder was mijn thuissituatie heel onrustig. Mijn ouders hadden een haat-liefdeverhouding met elkaar. Toen ik een jaar of 2 was, gingen ze uit elkaar, en op mijn 9e hertrouwden ze met elkaar. Maar ook hun tweede huwelijk hield geen stand.”

Elke week een briefje

Aisha woont vooral bij haar moeder, en moet haar vader missen. “Als ik terugkijk, heeft die tijd mij enorm gevormd. Ik herinner mij mezelf als een onzeker meisje, dat er vaak voor probeerde te zorgen dat alles goed bleef gaan. Ik voelde me vaak eenzaam, en was op zoek naar houvast en onvoorwaardelijke liefde. Dat vond ik toen ik 18 was.”

Aisha kan het moment zich nog precies voor de geest halen. Als ze een avond gaat winkelen in het centrum van Hengelo, ziet ze iemand op straat briefjes uitdelen. Het is een straatpredikant die Bijbelteksten aan voorbijgangers geeft. Ook Aisha neemt er een aan. “Ik weet niet meer precies wat erop stond, maar ik weet wel dat ik er meteen iets in herkende van de God waarover mijn oma mij altijd vertelde. Ik besloot elke week terug te gaan om een nieuw briefje op te halen.” Na een paar weken knoopt de predikant een gesprek met haar aan. “Ik wist meteen: dit is wat mijn oma bedoelde. Dit is de God waarover zij vertelde.”

Aisha besluit de volgende zondagochtend met hem mee naar de kerk te gaan. Het is een pinkstergemeente bij haar in de buurt. “Ik voelde dat ik hier moest zijn. Het was de eerste stap die ik naar God toe zette.”

God gevonden

Als ze aan haar studie technische geneeskunde in Enschede begint, sluit ze zich vrijwel meteen aan bij een christelijke studentenvereniging. “Ik wist helemaal niets van het christelijk geloof en de Bijbel, maar wilde er wel van alles over weten. En hier kon ik met al mijn vragen terecht. De ene week kwamen we met een klein groepje samen om over God te praten, de andere week kwam er een spreker die de hele vereniging over het geloof vertelde.”

Ze voelt zich zo thuis in het christelijk geloof, dat ze na een aantal jaar besluit zich te laten dopen. Het is in de Nederlands Gereformeerde Kerk waar haar man, die ze op de studentenvereniging heeft leren kennen, al van jongs af aan naartoe gaat.

Hoe reageerde je oma op jouw doop?

“Mijn oma is nu twee jaar geleden overleden, maar gelukkig heeft ze dit moment nog meegemaakt. Na die dienst kwam ze naar me toe en zei: ‘Dit is precies de kerk waar ik zelf ook naartoe ging in Indonesië.’ Dat was voor mij nog eens de bevestiging dat ik God had gevonden.”

Duizend boeken op de oprit

Op haar 26e raakt Aisha in verwachting van haar eerste dochter, Livia. De eerste maanden huilt de baby ontzettend veel, herinnert Aisha zich. “Ik denk wel zes maanden lang, achter elkaar door. Niets hielp, behalve het zingen van liedjes uit babyboekjes. Tegelijkertijd wilde ik haar graag direct al vanaf de geboorte iets meegeven van Gods liefde, omdat ik dat zelf pas had ontdekt. Maar ik had geen handvatten vanuit huis meegekregen. Toen bedacht ik om zelf van die liedboekjes te maken, maar dan met christelijke kinderliedjes.”

Hoe pakte je dat aan?

“Mijn buurvrouw wist dat ik weleens schilderde, en werkte zelf bij een reclamebureau. Zij gaf mij de tip om illustraties bij de liedjes te maken, zij kon de boekjes voor me laten drukken. Ik ging er meteen mee aan de slag en wilde er een paar bestellen. Dat kon alleen in een veelvoud van duizend. In een opwelling heb ik dat toen gedaan. Toen de dozen op de oprit arriveerden, besefte ik pas hoeveel het er waren.”

Gods liefde bijbrengen

Via via komt ze in contact met iemand die de christelijke boekhandelbeurs organiseert. Daar slaan de boekjes meteen aan. Aisha komt er al snel achter dat er nog veel meer ouders zijn die worstelen met de vraag hoe ze hun jonge kinderen al vanaf de geboorte iets kunnen meegeven van het christelijk geloof. Ze maakt nog meer boeken, spellen en babyspullen en deelt dit op haar socialmediakanalen. Mensen blijven haar producten bestellen, en De Wonderwolk is geboren.

Waarin zit de kracht van De Wonderwolk, denk je?

“Ik kijk vooral naar wat werkt bij kleine kinderen. Wij hadden bijvoorbeeld een heleboel kinderbijbels in huis, maar geen van onze kinderen pakte die graag. Liever lazen ze Dikkie Dik of Nijntje. Ik ben toen gaan onderzoeken wat het precies is wat hen in die boeken aanspreekt, en kwam erachter dat ze in die boeken andere illustraties en minder tekst gebruiken. Dat heb ik toen ook met de Peuterbijbel gedaan, en dat werkt. Laatst vertelden mijn oude buren me dat hun zoontje nu elke keer de Peuterbijbel uit de kast pakt, terwijl zij niet eens gelovig zijn. Dat is precies waar ik op hoopte: zo veel mogelijk kinderen iets van Gods liefde bijbrengen.”

‘Wat doe ik hier?’

Als medisch onderzoeker timmert Aisha ondertussen al jaren aardig aan de weg. Nadat ze haar studie heeft afgerond, promoveert ze cum laude aan de Radboud Universiteit. Ze wint een prijs voor aanstormend vrouwelijk toptalent, en is hard op weg om professor te worden. “Dat leek me wel wat: een van de weinige vrouwelijke professoren in mijn vakgebied.”

Maar haar fulltimebaan aan de Radboud Universiteit in combinatie met haar groeiende eigen bedrijf, is niet goed vol te houden. “Ik besloot een maand ouderschapsverlof op te nemen, in dezelfde periode waarin Livia voor het eerst naar school ging. Dat was een test voor me om te kijken wat er zou gebeuren als ik thuis kwam te zitten. Mensen om mij heen zeiden namelijk dat ik in een zwart gat zou belanden, en vonden vooral dat ik iets met mijn diploma moest doen. Maar al vanaf de eerste dag bleven er nieuwe ideeën bij me opkomen. Na een maand ging ik weer aan het werk, maar ik dacht: wat doe ik hier? Na overleg met mijn man besloot ik met mijn werk aan de universiteit te stoppen en mij volledig op De Wonderwolk te storten.”

Heb je soms getwijfeld aan je keuze?

“Als ik veel bestellingen heb, ben ik vooral heel druk met het inpakken van pakketjes. Dan is het weleens moeilijk om mijn connectie met God te houden. Maar net zoals Elisabet op God bleef vertrouwen, probeer ik ook mijn focus op Hem te houden. Zij is voor mij een voorbeeld om te durven volgen als God je roept. Vanaf het moment dat ik de sprong heb gewaagd, doe ik dit puur in vertrouwen. Ik heb nooit geleerd om schrijver of illustrator te zijn. Telkens als ik weer denk dat het minder goed gaat, laat ik het los en merk ik dat het weer goed komt. God geeft me elke keer weer op de juiste momenten de juiste mensen om me verder te brengen. Ik merk dat Hij nog steeds dicht bij me is.”

Ben je door je werk met De Wonderwolk dichter bij God gekomen?

“Ja, het voelde echt alsof God tegen me zei dat ik dit moest doen. Voordat ik met De Wonderwolk begon, was ik vooral bezig met wat God nu precies wilde met mijn leven. Maar vanaf het moment dat ik besloot te stoppen met mijn werk als onderzoeker, weet ik dat dit is waartoe God mij heeft geroepen. Ik ben daardoor veel zekerder geworden, ook al snappen mensen die keuze soms niet.”

Geen toekomstdroom

Inspiratie haalt Aisha vooral uit de opvoeding van haar kinderen. “Die komt vooral op mij aan”, zegt ze lachend. “Althans, het creatieve gedeelte. Mijn man is veel rationeler in zijn geloofsleven. Hij is van huis uit christelijk opgevoed en heeft veel kennis van het geloof. Dus als onze kinderen echte kennisvragen hebben, kunnen ze daarvoor bij hem terecht. Ik ben veel emotioneler. Ik wil alles weten, voelen en ervaren. Per levensjaar verschilt de opvoeding. De oudste gaf laatst bijvoorbeeld aan meer van God te weten te willen komen. Ik heb nu de app Jada ontdekt, daarin lezen we dan een Bijbelverhaal en maken we daarna een quiz.”

“Wat ik vooral heel leuk vind,” voegt ze toe, “is om bij reguliere spellen en activiteiten van kinderen aan te sluiten. Daar wil ik dan Gods liefde in stoppen. Voor het volgende paasfeest heb ik bijvoorbeeld een spel bedacht waarbij kinderen paaseieren verstoppen, en daarin een deel van het paasverhaal vinden. Zo kunnen ze toch ook iets zoeken, want dat vinden kinderen in die leeftijd heel leuk, maar krijgen ze ook meteen iets van het Bijbelverhaal mee.”

Welke toekomstdromen heb je?

“Ik wil daar gaan waar God wil dat ik heen ga. Als we met De Wonderwolk klein blijven, is dat goed. Als we groot worden, is dat ook goed. Ik hoef niet zonodig een concrete toekomstdroom te hebben, omdat ik heb gemerkt dat God ervoor zorgt dat het goed komt.”