Navigatie overslaan
Sluit je aan

Gratis inloggen

Praat mee op onze sites, beheer je gegevens en abonnementen, krijg toegang tot jouw digitale magazines en lees exclusieve verhalen.

Door in te loggen bevestig je dat je de Algemene Voorwaarden en Privacyverklaring van de EO hebt gelezen en begrepen.

Hulp nodig?

Check de veelgestelde vragen.

Areen Kraayenoord over haar broer Kees.
© Nathalie van der Straten-Folkertsma

"Ik was altijd de grootste fan van Kees als artiest"

13 september 2024 · 10:00Visie

Update: 18 september 2024 · 09:53

“Kees was de jongste in ons warme gezin met nog twee broers. Helaas is één broer in 2018 overleden. In onze jeugd waren Kees en ik onafscheidelijk. We waren echte maatjes, ondanks ons leeftijdsverschil.

Door de ogen van

In deze rubriek bezien we een bekende christen door de bril van iemand die hem of haar goed kent. 
Deze keer: Areen Kraayenoord (55) over haar broer Kees (52), muzikant en voorganger van Mozaiek0318 in Veenendaal.


Het nadeel daarvan was dat ik in mijn puberteit dingen stiekem ging doen en hem daarin meenam. Toen ik een jaar of 13 was, rookte ik stiekem een peukje uit het slaapkamerraam en gaf ik de nieuwsgierige Kees ook een hijsje. Jammer alleen dat onze moeder precies op dat moment aan kwam fietsen.

In z’n tienertijd gooide Kees zijn kont behoorlijk tegen de krib. Hij rookte, blowde en luisterde naar duistere hardrockmuziek. Na mijn bekering maakte ik me soms zorgen om hem en bad ik dat hij Jezus ook in zijn hart zou aannemen. Dat gebeurde op een werkweek van school, toen hij een liedje luisterde van de band Stryper, die ik hem had aangeraden. Kees kwam thuis en riep tegen iedereen: ‘Ik ben bekeerd!’

Samen maakten we in die tijd tot ’s avonds laat muziek en zongen we christelijke liederen. Ook bezochten we een evangelische gemeente in Noordwijk, waar de sfeer heel anders was dan in onze hervormde kerk in Katwijk. Hier ontmoette Kees zijn latere vrouw Nicole en gingen we wat meer onze eigen weg. Toch is de band altijd intens gebleven en zijn onze gezinnen heel close. Zo zijn we een aantal keer met elkaar op vakantie geweest en woont Kees’ dochter Sanne hier in Katwijk. Zij is een soort bonusdochter voor me.

Met Kees kun je enorm lachen

Samen met mijn moeder was ik altijd de grootste fan van Kees als artiest. Als hij in de buurt speelde, ging ik steevast naar zijn concerten. Ik stond dan vol trots naar mijn broer te kijken en ben nog altijd trots op hem. Niet alleen door wat hij allemaal voor elkaar weet te boksen, nu ook met Mozaiek0318, maar ik ben met name onder de indruk van zijn diepe relatie met Jezus. Ondanks twijfel en tegenslagen in zijn leven is hij altijd zo positief en vol geloof gebleven. Dat ontroert me.

Kees heeft een vol en druk leven, maar ondanks dat vergeet hij nooit ruimte te maken voor een ander. Zelf heb ik dat ervaren toen ik in een donkere periode zat en zeker wist dat ik hem altijd kon bellen. Bij Kees heb ik nooit het gevoel gehad dat ik te veel was en hij vormde in die tijd echt een rots in de branding voor mij en mijn kinderen. In die donkere periode zongen Kees en ik trouwens tijdens de kerstnachtdiensten van Mozaiek0318 het lied ‘Heel jou!’ Dit waren waardevolle momenten voor mijn herstel en daar ben ik Kees heel dankbaar voor.

Met Kees kun je trouwens enorm lachen. We hebben dezelfde humor en kunnen bijvoorbeeld vreselijk lachen om gekke filmpjes die we elkaar doorsturen. Anderen – zijn vrouw bijvoorbeeld – snappen daar niets van, terwijl wij dubbel liggen van het lachen.

Wat ons nog meer bindt? Kip! Als Kees in Katwijk op bezoek is, kun je ervan uitgaan dat er kippenpootjes in de pan liggen of dat ik kippensoep heb gemaakt. Mijn ouders hebben deze traditie ooit in gang gezet en wij gaan er vrolijk mee door.

Als zijn liefste zus heb ik nog wel een verzoekje aan Kees. Hij heeft de gewoonte altijd aan zijn tenen te pielen. Zeker als hij op teenslippers loopt, kan hij er niet van afblijven. Een heel vreemde gewoonte voor iemand van zijn leeftijd, vind je niet? Ja Kees, het wordt de hoogste tijd dat je daar maar eens mee stopt, haha!”

Tekst: Maarten Nota

    Deel dit artikel:

    Meest gelezen

    Lees ook