'Ik mis je': Linda verloor haar man en maakte daarna iets bijzonders mee

Linda Bikker (39) treft alvast voorbereidingen voor het avondeten. Het is een milde zomerdag, eind augustus. Haar man Jasper is op zijn laatste vakantiedag nog even een rondje aan het doen op de racefiets. ’s Morgens had hij thuis wat klusjes gedaan en rommel weggebracht naar de vuilstort. Begin van de middag stapte hij op zijn fiets, terwijl Linda net was thuisgekomen. Voordat hij wegfietste, tikte Jasper even op de voordeur. “O, je bent er nog,” zei ze. “Doei!”. Over een uur of twee zou hij weer thuis zijn.

'Dat kan niet'

Terwijl Linda in de keuken bezig is, ziet ze politieagenten naar de voordeur lopen. Er zal wel ergens zijn ingebroken, denkt ze. “Kunnen we even rustig met u praten?” vraagt een van hen. Omdat beneden oppaskinderen spelen, loopt Linda met de agenten naar de slaapkamer. “Gaat u maar even zitten,” zegt een agent. Dan hoort ze dat Jasper frontaal is aangereden door een auto en het niet heeft overleefd. ”Nee, dat kan niet, “ blijft Linda herhalen. Dan klapt ze helemaal dicht.

Linda's oudste zoon Niels (15) is op dat moment ook thuis. Hij zit op zijn kamer te gamen en heeft nog niets meegekregen van het bezoek. Als Linda hem vertelt dat zijn vader is overleden, reageert hij net als zij vol ongeloof op het nieuws. Ook aan zoon Jurgen (13) en dochter Marije (11) brengt Linda het verschrikkelijke nieuws, net als aan haar ouders en schoonouders.

• Lees ook: Engelen, wat zijn dat precies?

Bergen

“Jasper en ik hadden er nooit over gesproken wat we zouden willen als een van ons iets zou overkomen,” vertelt Linda drie maanden later in haar sfeervolle woonkamer in Gouda. “Nu moest ik een dag na het ongeval al een kist uitzoeken uit een boekje, dat wil je echt niet.” Op dezelfde dag tekende Linda voor de rouwkaart een berglandschap, met een weggetje dat in het niets verdwijnt. Heel klein bovenaan de weg is een racefietser te zien: Jasper fietst het oneindige binnen. Het past bij de tekst uit Psalm 121 die op de rouwkaart wordt afgedrukt: ‘Ik sla mijn ogen op naar de bergen, van waar komt mijn hulp? Mijn hulp komt van de Heer, die hemel en aarde gemaakt heeft.’

Donkere nacht

Linda ging een zware week tegemoet, vooral de nachten waren lang en donker. “Ik sliep slecht en zat ’s nachts vooral beneden. Dan dacht ik na over wat er was gebeurd, draaide muziek of las wat in de Bijbel. Op de ochtend van de begrafenis was ze ook weer vroeg wakker. “Het was een heel donkere nacht, letterlijk en figuurlijk.” Allerlei gedachten dwarrelden door Linda’s hoofd. Hoe moest ze straks de dag doorkomen? In tegenstelling tot de nachten hiervoor bleef Linda in bed liggen, hoe onrustig ze ook was.

• Lees ook: Een engel hield de wacht over mij

Dansend licht

“Opeens werd mijn slaapkamer vervuld met lichtstralen; prachtig witgeel licht. De stralen dansten door de kamer. Volgens mij hoorde ik er ook muziek bij, of meer een mooie klank. Ik was nog steeds klaarwakker en voelde me heel rustig worden. Na tientallen seconden sloot ik even mijn ogen en toen ik ze weer opendeed, was het licht weg. Tranen van ontroering stonden in mijn ogen, ik wist dat dit uit de hemel kwam.”

Hemelse kracht

Ook de kinderen werden blij en rustig toen Linda vertelde wat zij die vroege ochtend had meegemaakt. “Later las ik in Lucas 22 hoe een engel bij Jezus kwam om Hem kracht te geven. Dat is denk ik precies wat er bij mij is gebeurd. God stuurde een engel en ik kreeg kracht voor de dag. Ook nu voel ik die kracht nog steeds, het helpt me om door te kunnen gaan.”

Beeld: GoedFolk