‘Ik leefde jaren toe naar onze uitzending, maar zag het ineens niet meer zitten’

Elseline en Rutger zijn een half jaar getrouwd als zij zich beginnen af te vragen of een ‘huisje-boompje-beestje-bestaan’ wel bij hen past. “We hadden allebei een fijne baan, maar hoe leuk we ons werk ook vonden, we haalden hier niet genoeg voldoening uit en verlangden ernaar iets in de zending te doen. We wilden heel graag iets betekenen voor de minderbedeelden in de wereld.”

Omdat ze geen idee hebben hoe zij deze wens moeten vormgeven, besluiten ze hiervoor te bidden. “Niet lang daarna viel er ‘heel toevallig’, een foldertje van MAF bij ons op de deurmat. We wisten dat Mission Aviation Fellowship een christelijke zendingsorganisatie is die luchttransport biedt voor zendingsactiviteiten in moeilijk bereikbare gebieden, maar verder hadden wij ons hier nooit in verdiept.”

Boodschap van God

Rutger heeft economie gestudeerd en is mede-eigenaar van een uitzendbureau. Voor vliegen of vliegtuigen heeft hij geen interesse, toch kan hij de oproep in de folder van MAF niet uit zijn hoofd zetten. “We zagen dat foldertje als een boodschap van God en brachten het in gebed bij Hem. We besloten deze weg in te slaan en goed op signalen van God te letten. Zolang alle deuren probleemloos voor ons opengingen zaten we goed.”

Elseline en Rutger melden zich aan voor een ‘Interesse-dag’ van MAF en krijgen uitleg over het stappenplan dat gevolgd moeten worden om bij MAF te kunnen werken. “Daarna werd gekeken of Rutger geschikt was voor dit werk en of ik hier wel volledig achter stond. Toen we werden goedgekeurd moest Rutger deelnemen aan een assessment, waarin werd gekeken of hij capabel genoeg was om piloot te zijn. Als piloot moet je veel dingen tegelijk doen en adequaat kunnen reageren onder alle omstandigheden. Zeker als je bushpiloot wil worden, zijn de eisen hoog. Daarnaast moet je wiskundig voldoende kennis in huis hebben om tijdens het vliegen allerlei berekeningen te kunnen maken.”

Rutger slaagt voor het assessment en er wordt gekeken naar zijn ervaring op vlieggebied. “Dat was nul-komma-niks, in tegenstelling tot de mannen en vrouwen die normaal gesproken aankloppen en al heel lang een droom hebben om te vliegen.” Er zijn twijfels bij MAF en Rutger krijgt de opdracht alle basisprincipes van het vliegen te leren. “Rutger kan gelukkig goed leren, dus binnen een week had hij alles in zijn hoofd gestampt.” Een uitzonderlijke prestatie. MAF besluit Rutger op te leiden tot piloot. “Het hele traject nam zo`n zes jaar in beslag.”

“In het begin van het traject hadden wij nog geen kinderen en stonden we heel anders in het leven”, vertelt Elseline. “Na een paar jaar kregen wij een tweeling en veranderde alles. Ik leefde jaren toe naar het moment dat we uitgezonden zouden worden, maar opeens zag ik het allemaal niet meer zitten. Ik vroeg me af waar we aan waren begonnen en hoe ik zonder de hulp van mijn moeder en zussen voor de kinderen kon zorgen als we in Suriname woonden.”

Elseline bespreekt haar twijfels met MAF. “Zij vinden het heel belangrijk dat je als partners voor honderd procent achter de keuze van je man staat, anders gaan ze het traject niet starten. Als vrouw ga je namelijk het grootste offer brengen; een vrouw mag in tegenstelling tot de man vaak niet werken in het buitenland en heeft geen familie in de buurt.”

MAF geeft aan dat er geen druk op staat, waardoor Elseline meer lucht krijgt. “Mocht ik er uiteindelijk voor hebben gekozen dat we niet verder zouden gaan, zou dat ook goed zijn geweest.” Na een tijdje raakte Elseline gewend aan haar rol als fulltime moeder. “Ik werd weer mezelf en toen ik eenmaal ontzwangerd was, kreeg ik ruimte om over de toekomst na te denken. Mijn ogen werden opnieuw geopend voor al het leed in de wereld en ik wist weer zeker dat ik verder wilde met MAF.”

Suriname

Nadat Rutger zijn opleiding heeft afgerond kan hij in Suriname aan de slag. “We kregen een aantal weken om hiervoor te bidden, zodat we zeker wisten dat dit Gods plan met ons leven was. We hadden niet zoveel met Suriname en wisten niet goed wat we moesten beslissen. Uiteindelijk besloten we op dit aanbod in te gaan en hoopten we dat God zou bevestigen dat dit de juiste beslissing was. De zondag daarop liep er een vrouw uit onze kerk naar ons toe, ze wist niet dat we bezig waren met de vraag of we naar Suriname moesten gaan, alleen dat Rutger klaar was met zijn opleiding en zei totaal onverwachts: ‘Weet je wat ik een tof land voor jullie zou vinden: Suriname! Ik denk dat jullie daar helemaal gaan passen!’ Voor ons was dit een bevestiging, een soort knipoogje van God.”

Inmiddels woont het gezin alweer vier maanden in het hartje van Paramaribo. “Rutger vliegt dagelijks vanaf een nabijgelegen vliegveldje zendelingen, artsen en materialen naar de binnenlanden. Hij heeft het erg naar zijn zin en heeft onderling goed contact met zijn collega`s. Ik ben zelf voornamelijk bezig met me hier te settelen en eraan te wennen dat alle dagelijkse dingen hier zoveel tijd in beslag nemen. In Nederland kan je bij de supermarkt alle boodschappen halen, in Suriname moet je van winkel naar winkel reizen om alles bij elkaar te verzamelen en ben je zo een dag bezig.”

“Boaz en Sarah (3) pakken de verhuizing gelukkig goed op. Wel zijn ze, zoals dat wordt genoemd, in transitie. Hierdoor maken ze onderling iets meer ruzie en slapen ze ook meer dan anders. Ik denk eerlijk gezegd ook vanwege de warmte en de nieuwe indrukken.” MAF levert gezinnen lectuur aan en geeft workshops hoe hiermee om te gaan. “Doordat ik veel heb gelezen en workshops heb gevolgd weet ik dat dit erbij hoort. Niet dat dit het gemakkelijker voor ze maakt, maar we begrijpen hierdoor wel beter waarom ze zo doen.”

Wekelijks ontmoet Elseline andere MAF-vrouwen. “De kinderen kunnen met elkaar spelen, terwijl wij gezellig bijkletsen. Zondags gaan we naar een kerkje hier om de hoek, waar nog meer MAF-gezinnen kerken.” Samen met een aantal vrouwen verzorgt Elseline de kinderdienst. “Het werk voor de MAF en onze verhuizing naar Suriname heeft mijn geloof verdiept. En dat niet alleen; mijn band met Rutger is ook veel hechter geworden. Er is veel sociaal leven weggevallen, waardoor we meer op elkaar aangewezen zijn en meer met elkaar delen dan voorheen. Al met al hebben we geen seconde spijt gehad van onze keuze om voor MAF te gaan werken en hopen dit nog lang te mogen doen.”

Het leven van Rutger en Elseline is te volgen via het Instagramaccount MamaElseline

Lees ook: Luke en Marjan werden verliefd op het zendingsveld