‘Ik hoop dat dit verhaal mensen zal inspireren’

Nicky begint haar LinkedIn bericht enigszins aarzelend. “Ik heb even getwijfeld of ik dit verhaal wilde delen, maar dat was van korte duur. Sinds een jaar heb ik er een ‘nieuwe’ neef, of zoals hij zelf zegt, een broer bij.” Ze vertelt hoe haar vader op een ijskoude dag in december met een kapotte accu tussen Nijmegen en Grave fietst als hij een jongen inhaalt die maar één handschoen aanheeft. “Mijn vader is een erg sociale man, die voor iedereen oog heeft en het viel hem meteen op dat deze jongen het koud moest hebben. Toen mijn vader een gesprek met hem aanknoopte, bleek dat hij geen Nederlands of Engels sprak. Met handen en voeten maakte mijn vader duidelijk dat hij met hem mee mocht fietsen voor een complete set handschoenen.”

Met behulp van Google Translate lukt het haar vader om wat meer over de jongen te weten te komen. “Hij heet Yazan en woonde net een week in asielzoekerscentrum Grave. Hij was nog maar zeventien jaar en te voet van een vluchtelingenkamp aan de grens van Syrië en Turkije naar Nederland gekomen. Hij vertelde over de familie die hij moest achterlaten, over zijn ouders, zusje en oudere broers. Met toestemming en steun van zijn familie ontvluchtte Yazan de oorlog en de ontberingen van het vluchtelingenkamp om in Nederland asiel aan te vragen, in de hoop ooit weer herenigd te kunnen worden met zijn familie.”

Yazan kreeg een compleet paar handschoenen van Nicky`s ouders en dronk iets om zich op te warmen. Toen hij vertrok werden er nummers uitgewisseld, zodat haar ouders met hem in contact konden blijven. “Mijn ouders werden geraakt door zijn verhaal en alle radertjes gingen draaien, op zoek naar mogelijkheden om deze jongen verder te kunnen helpen. Mijn moeder deed altijd al veel vrijwilligerswerk en helpt mensen zoveel ze kan. Ik ben opgevoed met de gedachte oog te hebben voor mijn naasten, iets wat mijn ouders dagelijks onderstreepten met hun daden. Vanaf het moment dat mijn ouders Yazan leerden kennen maakt hij onderdeel uit van hun leven en dus automatisch ook van onze familie. Mijn ouders zijn zo met hem begaan dat zij zich over hem ontfermden en als een zoon opnamen in hun hart en huis.”

Doodnormale puber

Twee weken later, met kerst, ontmoette Nicky Yazan bij haar ouders. “Met behulp van Google Translate vertelde hij dat hij er vijftien maanden over had gedaan om te voet van Syrië naar Nederland te reizen. Hij heeft vreselijke dingen meegemaakt, dingen die geen mens zou moeten meemaken en al helemaal niet zo`n jonge jongen. Vol trots, maar met heimwee in zijn hart, vertelde hij ons over zijn kleine zusje dat maar iets jonger bleek te zijn dan onze dochter. Hij veroverde een plek in onze harten en langzaam maar zeker werd hij als een oom voor onze kinderen en een broertje voor mij.”

Na twee jaar kon Yazan eindelijk weer de puber zijn die hij zou zijn geweest als zijn leven niet was veranderd in een nachtmerrie. “In het AZC zorgde hij voor de andere vluchtelingen, maar als hij bij mijn ouders was kon hij tot rust komen en werd er voor hem gezorgd.” De hele familie werd ingeschakeld. Iedereen bracht iets mee voor hem. “Van mijn oom kreeg hij een compleet nieuwe gaderobe. Mijn moeder gaf hem Nederlandse les en van vrienden van mijn moeder kreeg hij een stageplek bij hen in het bedrijf. Hij gaat inmiddels naar school, heeft vrienden en begint steeds meer op een ‘doodnormale puber’ te lijken, ware het niet dat hij een trauma met zich meedraagt en zijn familie dagelijks moet missen.“

“Ik deel dit verhaal met toestemming van Yazan en mijn ouders, in de hoop dat dit verhaal mensen zal inspireren, zodat we ons ondanks alles wat er nu gaande is in de maatschappij, blijven verbinden met de mensen om ons heen. En dan bedoel ik met álle mensen, zonder onderscheid te maken! Heb oog voor de mensen om je heen en zie wanneer iemand een handschoen mist, een dikke winterjas of een warme maaltijd nodig heeft of een veilige plek om te schuilen. Maak hét verschil voor de mensen om je heen; wie weet ben jij wel degene die gebroken mensen weer vertrouwen in de medemens teruggeeft. Misschien ben je met je houding wel een inspiratiebron voor de mensen om je heen en motiveer je mensen hetzelfde te doen.

Als iedereen zijn steentje bijdraagt en er is voor iemand die het moeilijk heeft, zal de wereld er een stuk beter uit gaan zien. Het verhaal van Yazan laat dit zo mooi zien: doordat iedereen wat deed, veranderde het leven van deze eenzame vluchteling, kreeg hij een familie en vond hij liefde en warmte waar hij dit nooit had verwacht. Je hoeft het niet alleen te doen; als je met elkaar helpt, zal dit zich als een olievlek verspreiden en aanstekelijk werken.”

Donkere dagen voor kerst

Nicky dacht met het delen van dit verhaal een paar mensen te kunnen bereiken, maar dat pakte iets anders uit. “Het is bijzonder hoe dit verhaal is opgepikt en zoveel duizenden mensen heeft bereikt. Er zit zo`n belangrijke boodschap in dit verhaal. Het lijkt iets kleins te zijn, maar door een simpele daad van naastenliefde kan je het leven van een mens compleet veranderen! We zitten zo vast in onze eigen hokjes. Ik ben blij dat ik mensen heb wakker weten te schudden, zeker in deze donkere dagen voor kerst, waarin we opnieuw in een lockdown zitten en depressie hand over hand toeneemt. Nodig die eenzame buurman eens uit met kerst of die oude weduwe bij jou om de hoek. Steek een lichtje aan voor een ander en deel iets van de liefde met mensen die het zo hard nodig hebben!”

Hoe kan jij polarisatie tegengaan? Met deze tips leer je echt verbinding maken.