'Ik doe net alsof ik geen Spaans versta'

Deze artiest heb ik wel vaker gezien. Zijn rapmuziek is niet helemaal mijn stijl, maar ik bewonder zijn talent, want hij verzint ter plekke teksten over de mensen die hij ziet in de metro. Hij is al lekker op dreef en vertelt in rapvorm zijn levensverhaal. Hij komt uit Colombia en gaat zijn land trots maken met zijn muziek. Hij wil de mensen in de metro een goed gevoel bezorgen en op deze manier de wereldvrede bespoedigen. Al rappend over de passagiers probeert hij een glimlach op de gezichten te toveren, wat bij de dame naast mij overduidelijk niet lukt. Hij complimenteert haar met haar prachtige bril, haar stijlvolle voorkomen en de uitstekende keuze om met de metro te reizen om zo kosten en milieu te sparen.

Ik zit te glimlachen om de spitsvondige grapjes en hij rapt verder over mij, de blonde moeder met het leuke kindje dat zo vrolijk naar hem zwaait. Simon zwaait inderdaad enthousiast naar de man en ik begin al in mijn tasje te zoeken naar wat kleingeld. De dame naast mij vindt het verschrikkelijk aanmatigend en zucht nog harder, terwijl Simon “hola” en “gracias” begint te roepen naar de man.

Dan stappen er twee potige beveiligers in gele fluorescerende pakken de metro in. De rapper houdt meteen zijn mond en stelt zich verdekt op in de coupé. Zijn geluidsbox staat voor de zuchtende vrouw, die opfleurt van de beveiligers. Ze staan een tijdje naar haar te kijken en vragen dan: “Is die geluidsbox misschien van u, mevrouw?” Overduidelijk beledigd zegt ze: “Nee, natuurlijk niet, ik zou nooit zulke overlast veroorzaken en een onveilige situatie creëren voor medereizigers. Ik ben blij dat u er bent en onze veiligheid weer kunt waarborgen.” We naderen een halte en zodra de metro stopt, glipt de muzikant rap voor de beveiligers langs, pakt zijn box en snelt weg.

De beveiligers blijven naast de vrouw staan en vragen of ze misschien tegen de rapper heeft gezegd dat ze zich onveilig voelt. Nee, zegt ze, dat durft ze niet en dat is niet haar taak. Maar de beveiliger vindt dat het wel haar taak is en begint een hele preek over burgerlijke verantwoordelijkheid. Hij zegt dat de wereld naar de knoppen gaat als niemand eens zijn mond opentrekt. Dat baby’s zoals die ene daar – wijzend naar Simon – een gehoorbeschadiging oplopen omdat niemand eens wat zegt en dat de toekomst van het kind dan aan diggelen is. De vrouw knikt instemmend en inmiddels kijken ze alle drie naar mij. Alsof het mijn schuld is dat die man stond te zingen in de metro!

Ik kan me voorstellen dat je met het postuur van de beveiliger sneller je mening geeft, maar ik zag die muzikant nou ook niet meteen als staatsgevaar. Ik ga natuurlijk niet zeggen dat ik het eigenlijk best leuk vond. Nee, ik doe net alsof ik geen Spaans versta. Maar helaas is de wereldvrede waarover de rapper zong niet echt bevorderd.