Hoeveel vinkjes verwacht God van jou?

Geen haar op mijn hoofd die er tijdens mijn studententijd aan dacht lid te worden van een studentenvereniging. Het idee dat ik aan een lijst van dwaze activiteiten moest meedoen om überhaupt deel te mogen nemen, stond mij tegen.

In diezelfde tijd verliet ik een kerkgenootschap dat erom bekend stond dat je alleen echt mee mocht doen, wanneer je aan bepaalde voorwaarden voldeed. Jaren later kwam ik tot de ontdekking dat de gemeente waar ik nu zondags kerkte, net zo exclusief was, alleen dan met een evangelisch sausje. Ook nu haakte ik weer af.

Afgelopen jaar schreef ik met mijn moslimvriend Ugur Özcan het boek ‘Inclusief leiderschap’. Dat ik mij voor dit thema hard wil maken, heeft denk ik alles te maken met mijn verleden. Ik denk dat ik gewoon klaar ben met alles wat maar naar uitsluiting ruikt. Er is geen ware kerk. Er is geen waar geloof. Waarom zouden we denken het beter te weten dan apostel Paulus zelf, die stelt dat “onze kennis nog beperkt is”? En ondertussen sluiten wij de een na de ander uit omdat we van mening zijn dat zij niet aan onze voorwaarden voldoen. 

Zeven vinkjes

Er is de afgelopen weken veel te doen om het boek ‘De zeven vinkjes’ van Joris Luyendijk. De auteur stelt – terecht – dat iedereen die aan zeven voorwaarden voldoet (hoogopgeleide ouders, in Nederland geboren ouders, man, hetero, wit, vwo/gymnasium en universiteit) een enorme voorsprong heeft in onze samenleving. Deze ‘gelukkigen’ kunnen niet worden gediscrimineerd. Hun sollicitatiebrieven worden niet direct gedeletet omdat ze een vreemde achternaam hebben, ze worden niet afgewezen omdat er de kans is dat zij zwanger worden en er wordt niet lacherig over hen gedaan omdat ze op iemand van hetzelfde geslacht vallen. Een mooie maatschappelijke carrière is nu eenmaal gemakkelijker wanneer je zeven vinkjes achter je naam kunt zetten.

Ik moet bij het lezen van Luyendijks boek ook denken aan mijn leven in de christelijke bubbel. Want, zo realiseer mij, de kerk is eigenlijk geen haar beter dan de politiek of het bedrijfsleven. Om echt mee te kunnen doen zijn vinkjes nodig. We mogen alleen meedoen als we in staat zijn een dickpic te sturen (niet doen natuurlijk!), niet vallen op andere dicks en ervan overtuigd zijn dat we het qua bijbeluitleg dik voor elkaar hebben.

En dan open ik de Bijbel, het boek van raadsels, en vraag mij af of het Raadsel zelf vinkjes bijhoudt. Ik weet het niet, steeds meer geloof ik in een inclusieve Leider. Een inclusieve God. ‘Komt allen, die vermoeid en belast zijn.’ Allen.

Allen. Geen vinkjes. Geen voorwaarden. Geen uitsluiting. Allen.