Je moet even wennen aan 'Anne with an E'

Al haar hele leven droomt de dertienjarige Anne Shirley van dit moment. Op een bankje bij een treinstation ergens in Canada wacht ze met grote ogen en een stralend gezicht op haar nieuwe adoptieouders. Haar jeugd was niet makkelijk. In het weeshuis was Anne het mikpunt van spot en pesterijen. Door haar sproeten, rode haar en woordenschat waar Charles Dickens jaloers op zou zijn, was ze een buitenbeentje. Haar eerste adoptiegezin bleek geen verbetering. Mishandeling en alcoholmisbruik waren daar aan de orde van de dag.

Trailer 'Anne with an E'

Maar dat is nu voorgoed voorbij. Broer en zus Matthew en Marilla Cuthbert hebben zelfs specifiek om een meisje gevraagd. De teleurstelling is daarom groot wanneer blijkt dat de wat oudere Cuthberts rekenden op een jongen – iemand die kan helpen op de boerderij. Toch beginnen de Cuthberts voorzichtig te twijfelen of er in Green Gables echt geen plek is voor Anne.

Fleurige kostuums

Met Anne with an E sluit Netflix aan bij een lange traditie van verfilmingen van Lucy Maud Montgomery's geliefde boekenreeks Anne of Green Gables. De eerste film over Anne stamt al uit 1919. Terugkijken van deze stille film zit er jammer genoeg niet in: alle filmrollen zijn verloren gegaan. Sinds die tijd zijn er talloze versies van het verhaal verschenen, van musicals tot Japanse animatieseries. De Netflixserie Anne with an E onderscheidt zich op een aantal manieren. Vanaf de eerste minuut valt op met hoeveel zorg het negentiende-eeuwse Canada, waar het verhaal zich afspeelt, is neergezet. De huizen op de sets doen geloven dat ze echt worden bewoond. Ook de stadjes barsten van het leven dankzij de vele figuranten in fleurige kostuums.

Roodharige Laura Ingalls

De Netflix-versie onderscheidt zich ook qua toon. De landelijke setting doet aan Het kleine huis op de prairie denken. Zelfs qua uiterlijk lijkt Anne sterk op hoofdpersonage Laura Ingalls. Maar waar in Walnut Grove de meeste problemen in één aflevering werden opgelost, ligt dat in Green Gables anders. Anne heeft blijvende psychische schade opgelopen door haar traumatische jeugd. Daarom duikt ze regelmatig in haar zweverige fantasiewereld. Daar is ze niet het weesmeisje Anne, maar Prinses Cordelia.

Geen understatements

Hier ligt precies het grootste probleem van de serie: Anne is een complex personage bij wie de scheidslijn tussen aandoenlijk en irritant dun is. Zo gebruikt Anne elke denkbare literaire stijlfiguur, behalve het understatement. “Om grote ideeën uit te drukken, heb je grote woorden nodig.” Het weer is daarom niet ‘prettig’ of ‘aangenaam’, maar ‘subliem’ of ‘goddelijk’. En een vriendschap telt pas echt, als je eerst een eed voor de eeuwigheid zweert.

Net als de Cuthberts moet je als kijker aan Anne wennen. Toch is het moeilijk om haar optimisme en doorzettingsvermogen niet te waarderen. Door de aandacht voor sommige zwaardere thema’s is de serie net te heftig voor kijkers onder de twaalf.